Lees meer over dit onderwerp

Keltische talen: Bretons

Bretons verdwenen uit het zicht na de vroege periode, en er zijn geen literaire teksten beschikbaar tot de 15e eeuw. Deze, voornamelijk mysterie…Bretons werd in de 5e en 6e eeuw geïntroduceerd in Armorica (West-Gallië, nu Bretagne) door migranten uit Zuidwest-Brittannië. Het werd stevig gevestigd in het westelijke deel van het armoricaans schiereiland, terwijl in het oostelijke deel een Romaanse taal, Gallo-Romantiek, greep., Frans werd later de taal van de steden in de regio.

Oud Bretons, in gebruik tot de 11e eeuw, is bekend door glossen, woorden en Namen die in documenten zijn vastgelegd. Midden-Bretons verschijnt in de Catholicon, een Bretons-Latijn-Frans woordenboek gepubliceerd in 1499 en toegeschreven aan Jean Lagadeuc. Een aantal teksten die dateren uit de 15e tot en met de 17e eeuw maken gebruik van het laat-Midden-Bretons, meestal in de vorm van uitgebreide poëzie die een prosodie vertoont die lijkt op die van middeleeuwse Welsh poëzie. Het laat-Midden-Bretons werd ook gebruikt in gebedsboeken, Catechismus en verschillende werken voor religieuze opvoeding.,de publicatie van Julien Maunoir ‘ s dictionary in 1659 wordt geaccepteerd als een aanduiding, met zijn nieuwe spelling, van de opkomst van het geschreven Modern Bretons. Het woordenboek had echter weinig betekenis voor gesproken Bretons. Religieuze publicaties, die dichter bij de dagelijkse spraak stonden, bloeiden later in de vier Bretonssprekende bisdommen van Bretagne., De standaarden voor geschreven Bretons ontwikkelden zich afzonderlijk in elk, en de verschillen die vervolgens naar voren kwamen droegen bij aan de theorie dat er vier Bretonse dialecten bestonden, elk vernoemd naar deze bisdommen: Kerne, Leon, Treger, en Gwened (in het Frans, Cornouaille, Léon, Tréguier, en Vannes, respectievelijk). In feite, alleen Gwened verschilt aanzienlijk van de anderen, door een verschuiving in stress accent en klinkeropening. In de 18e en 19e eeuw werd veel energie besteed aan het vaststellen van één geschreven norm voor Bretons, vooral nadat Jean-François Le Gonidec een grammatica publiceerde (1807)., Hij publiceerde ook een Bretons woordenboek in 1821. Maar een niet aflatend uitroeiingsbeleid dat van het midden van de 19e eeuw tot in de 20e werd uitgevoerd, heeft Bretons verwoest. Er is nooit een taaltelling gehouden. In 1928, na het uitvoeren van een onderzoek, schatte de geleerde Roparz Hemon op 1,2 miljoen mensen die Bretons gebruiken als hun dagelijkse communicatiemiddel.

aan het begin van de 21e eeuw konden naar schatting 500.000 mensen de taal begrijpen en spreken, en de publieke opinie in Bretagne was sterk voorstander van de taal. Een Bretons-taalschool systeem begon te ontwikkelen op dat moment, en tweetalig onderwijs ontstond in de staat gerunde en Rooms-katholieke basisscholen. Ook de volwasseneneducatie in Bretons groeide., Aanhangers van de taal waren optimistisch dat het werd ingebouwd in een moderne, up-to-date, stedelijke taal: een uniform spellingssysteem was ontwikkeld, en de taal werd gebruikt op particuliere en door de overheid gefinancierde radio-en televisienetwerken en in films.