19 sierpnia 1934 roku Adolf Hitler, już kanclerz, zostaje również wybrany na prezydenta Niemiec w bezprecedensowej konsolidacji władzy w krótkiej historii Republiki.

w 1932 roku prezydent Niemiec Paul von Hindenburg, stary, zmęczony i nieco starczy, wygrał ponownie wybory na prezydenta, ale stracił znaczną część swojego prawicowo-konserwatywnego poparcia dla partii nazistowskiej. Ci bliscy prezydentowi chcieli bardziej przytulnych relacji z Hitlerem i nazistami., Hindenburg miał pogardę dla bezprawia nazistów, ale ostatecznie zgodził się usunąć swojego kanclerza, Heinricha Bruninga, na rzecz Franza von Papena, który był skłonny uspokoić nazistów poprzez zniesienie zakazu na brązowe Koszule Hitlera i jednostronnie anulowanie niemieckich odszkodowań, nałożonych przez Traktat Wersalski pod koniec I wojny światowej.

Ale Hitler nie był zadowolony. Chciał zostać kanclerzem dla siebie. Polityka Papena zawiodła na innym froncie: jego autorytarne rządy zrażały jego zwolenników, a on także został zmuszony do dymisji., Następnie nawiązał współpracę z Hitlerem, namawiając prezydenta Hindenburga do mianowania kanclerza Hitlera i siebie samego wicekanclerzem. Obiecał prezydentowi, że powstrzyma najgorsze tendencje Hitlera i że większość gabinetu trafi do nie-nazistów. Jako że obecny kanclerz Hindenburga nie mógł już zdobyć większości w Reichstagu, a Hitler mógł połączyć większą część mas i zjednoczoną koalicję prawicowo-konserwatywno-nacjonalistyczną, prezydent poddał się. W styczniu 1933 roku Hitler został kanclerzem Niemiec.

ale to też nie wystarczyło Hitlerowi., W lutym 1933 roku Hitler obwinił komunistów o wyniszczający pożar Reichstagu (jego prawdziwa przyczyna pozostaje tajemnicą) i przekonał prezydenta Hindenburga do podpisania dekretu zawieszającego wolności osobiste i obywatelskie, dekretu, który Hitler używał do uciszania swoich wrogów politycznych fałszywymi aresztowaniami. Hitler następnie rozpoczął oczyszczanie brązowych koszul (swoich szturmowców), których szef, Ernst Röhm, zaczął wyrażać sprzeciw wobec taktyki terroru partii nazistowskiej., Röhm został stracony bez procesu, co zachęciło armię i inne siły reakcyjne w kraju, aby nakłonić Hitlera do dalszego umocnienia swojej władzy poprzez połączenie prezydentury i kanclerza. Hindenburg zmarł na raka płuc 2 sierpnia 1934 roku. Głosowanie plebiscytowe odbyło się 19 sierpnia. Zastraszanie i strach przed komunistami przyniosły Hitlerowi 90-procentową większość. Był teraz, dla wszystkich zamiarów i celów, dyktatorem.

Czytaj więcej: the Nazi Party