osłabienie zgięcia biodra jest stosunkowo częste po operacji transpsoas. Trwałe osłabienie może wynikać z uszkodzenia unerwienia głównych mięśni psoas (PMMs); jednak teksty anatomiczne mają sprzeczne opisy tego unerwienia, a wzór rozgałęzienia nerwów w obrębie głównego psoas, szczególnie w odniesieniu do anatomii kręgów, nie został opisany., Autorzy dokonali sekcji zwłok ludzkich w celu opisania rozgałęzień nerwów dostarczających PMMs. Wycięto szesnaście zabalsamowanych zwłok, a drobny wzór rozgałęzienia unerwienia do PMM zbadano na 24 okazach. Obliczono liczbę gałęzi oraz szerokość i długość każdej gałęzi nerwów do PMMs. Gałęzie nerwowe unerwiające PMMs powstały z poziomu nerwów rdzeniowych L1-L4, ze średnią gałęzią 6,3 ± 1,1 na mięsień. Gałąź nerwowa L1 była najmniej konsekwentnie obecna, podczas gdy gałęzie L2 i L3 były najsilniejsze, najliczniejsze i zawsze obecne., Gałęzie nerwowe do psoas major często przecinały krążek międzykręgowy (IV) ukośnie przed ramifikacją w obrębie mięśnia; 76%, 80% i 40% okazów miało gałąź do PMM krzyżującą się w połowie krążków L2-3, L3-4 i L4-5 IV. PMMs są segmentalnie unerwione od L2-l4 ventral rami gałęzie, gdzie te gałęzie przebiegają ukośnie przez L2-3, L3-4 i L4-5 IV dysków. Znajomość mapowania gałęzi nerwowych do PMMs może zmniejszyć obrażenia i częstość występowania uporczywego słabego zgięcia biodra podczas operacji transpsoas bocznych. Clin. Anat., 30:479-486, 2017. © 2017 Wiley Periodicals, Inc.