definicja antagonisty

w literaturze antagonista to postać, grupa postaci lub inna siła, która stanowi przeszkodę lub jest w bezpośrednim konflikcie z bohaterem. Antagonista jest najczęściej jedną postacią, która ma cel, który sprzeciwia się celowi protagonisty i będzie próbowała powstrzymać protagonistę przed otrzymaniem tego, czego chce.

słowo „antagonista” pochodzi z języka greckiego i oznacza „konkurenta, rywala lub przeciwnika.,”W języku greckim części słów to” anti -„, co oznacza „przeciw” i „agonizesthai”, co oznacza ” walczyć o nagrodę.”

różnica między antagonistą a złoczyńcą

definicja antagonisty mówi, że ta postać lub postacie działają w opozycji do bohatera. Nie oznacza to jednak, że antagonista musi być złoczyńcą lub że motywy antagonisty są z natury złe., Na przykład, bohaterem historii może być osoba niesłusznie oskarżona o przestępstwo, która jest w biegu; szef policji działa jako antagonista w historii nie dlatego, że jest „złym człowiekiem”, ale dlatego, że jego cel jest przeciwieństwem celu bohatera, a on przedstawia przeszkody dla protagonisty. Złoczyńca, z drugiej strony, to postać, która ma złe intencje. Chociaż nie każdy antagonista jest złoczyńcą, to generalnie prawdą jest, że wszyscy złoczyńcy są antagonistami głównego bohatera.,

typowe przykłady antagonistów

wszyscy znamy przykłady antagonistów w naszym życiu—antagonistą jest każda osoba, która powstrzymuje nas przed otrzymaniem tego, czego chcemy. Antagonista może odgrywać bardzo małą lub bardzo dużą rolę w naszym życiu. Rozważ następujące sytuacje:

• jesteś w kolejce do promocji. Twój przyjaciel dostaje pracę.
• Ktoś cię odcina, gdy jedziesz do pracy, przez co się spóźniasz.
• Testament twojej babci został odczytany, a twój brat odziedziczył wszystko., Już zaplanowałeś pieniądze, które babcia ci powiedziała, że odziedziczysz.

Znaczenie o antagonistach w literaturze

prawie wszystkie utwory literackie zawierają co najmniej jednego antagonistę. Konflikt jest kluczowym aspektem opowiadania historii, a obecność antagonisty jest zwykle głównym źródłem konfliktu. Gdyby bohater był w stanie łatwo uzyskać wszystko, czego pragnie, nie byłoby prawdziwej historii do opowiedzenia., Dlatego akt działania antagonisty przeciwko protagoniście lub stwarzania przeszkód dla protagonisty jest ważnym elementem większości literatury. W dziele literackim może występować więcej niż jeden antagonista, a niektóre postacie mogą tymczasowo funkcjonować jako antagoniści, nawet jeśli na ogół pracują w tym samym celu i/lub po tej samej stronie co bohater.

istnieje kilka różnych typów antagonistów:

• poszczególne postacie—jest to często najłatwiej zidentyfikowany Typ antagonisty, jest to osoba, która działa w opozycji do protagonisty.,
• grupy ludzi i instytucji-grupy ludzi, takie jak klika w szkole lub instytucje, takie jak grupa religijna lub organizacja szpiegowska, mogą działać w opozycji do bohatera.
• wady postaci wewnątrz protagonisty – czasami protagonista będzie miał oczywistą wadę, która uniemożliwia mu osiągnięcie głównego celu. Może to przybrać formę moralnego niepowodzenia lub braku niezbędnych zdolności.
• zewnętrzna, bezstronna Siła-klęski żywiołowe mogą działać jako antagoniści, np. tornada czy huragany., Siły społeczne mogą być również antagonistami, takimi jak normy, które powstrzymują postacie od rozwoju ekonomicznego lub od określonych związków.

przykłady antagonistów w literaturze

przykład #1

tak czasy były przyjemne dla tamtejszych ludzi
aż w końcu jeden, Dement z piekła,
zaczął działać swoje zło w świecie.,
Grendel był imieniem tego ponurego demona
Nawiedzającego marsze, maszerującego po wrzosowiskach
I opustoszałych torfowiskach; mieszkał przez pewien czas
w nędzy pośród wygnanych potworów,
klanu Kaina, którego Stwórca zakazał
i potępił jako wyrzutków.Grendel jest potworem w dosłownym tego słowa znaczeniu i występuje jako pierwszy antagonista w staroangielskim eposie Beowulf. Jak wyjaśnia narrator, życie Duńczyków pierścienia było dość spokojne, dopóki Grendel nie przybył siać spustoszenia., Po tym, jak Grendel się pojawił, Bohater, Beowulf, zaczął walczyć.

przykład #2

I hate the Moor,
And it 's thought above my sheets
He' s done my office. Nie wiem, czy to prawda,
ale ja, za zwykłe podejrzenia w tym rodzaju,
zrobię tak, jakby za poręczenie. Dobrze mnie trzyma.
im lepiej mój cel będzie na nim działał…
nie mam. Piekło i noc
musi przynieść to potworne narodziny światłu świata.,

(Othello według Williama Shakespeare ' a)

Iago jest jednym z najbardziej znanych złoczyńców Williama Szekspira. W tym antagonistycznym przykładzie Iago nie tylko działa przeciwko Othello z powodu różnych motywacji, ale rzeczywiście ma złe intencje. Zazdrość Iago o to, że Othello zdobył awans i rzekomo spał z żoną Iago uruchamia resztę wydarzeń w sztuce. W tym fragmencie Iago wyjaśnia, że słyszał plotkę o Othello i żonie Iago i że stworzył plan, aby doprowadzić Othello w dół.,

przykład #3

a następnie wypędzeni zostali narysowani na zachód–Z Kansas, Oklahomy, Teksasu, Nowego Meksyku; z rodzin Nevada i Arkansas, plemion, odkurzone, tractored out. Wozów, karawan, bezdomnych i głodnych; dwadzieścia tysięcy pięćdziesiąt tysięcy sto dwieście tysięcy; Oni streamed over the mountains, hungry and restless…

(The Grapes of Wrath by John Steinbeck)

jest to przykład antagonist where the opposing force is a natural phenomenon., Steinbeck napisał swoją powieść The Grapes of Wrath w odpowiedzi na wydarzenia, które widział wydarzające się po misie kurzu z 1930 roku. jak stwierdzono w powyższym fragmencie, burze pyłowe i susza, które miały miejsce w Stanach Zjednoczonych w tym okresie dotknęły wiele dziesiątek, a nawet setek tysięcy ludzi.

przykład #4

W końcu partia ogłosi, że dwa i dwa zrobiły pięć i trzeba by w to uwierzyć. Było nieuniknione, że wcześniej czy później powinni wysuwać takie twierdzenie: wymagała tego logika ich stanowiska., Nie tylko słuszność doświadczenia, ale samo istnienie rzeczywistości zewnętrznej było milcząco zaprzeczane przez ich filozofię.

(1984 przez George 'a Orwella)

partia w 1984 roku George' a Orwella jest przykładem antagonisty, w którym przeciwnikiem jest cała instytucja. W tej dystopii partia jest reprezentowana przez wizerunek wielkiego brata, jednak partia jest poza tym bezimienna i stosunkowo anonimowa. Działa przeciwko wszystkim obywatelom Oceanii., Gdy bohater powieści, Winston Smith, odkrywa pełny Horror partii, którą podejmuje, aby doprowadzić do jej upadku. W powyższym fragmencie Winston uświadamia sobie, jak zgubny jest dogmat partii i że bez względu na brak logiki, cokolwiek partia powie, musi być zaakceptowane jako prawda. Winston następnie próbuje walczyć z tą instytucją jako jednostka.

przykład #5

„życie to gra, chłopcze. Życie to gra, w którą gra się zgodnie z zasadami.”
” Wiem o tym. Wiem to.”
Game, my ass. Niezła gra., Jeśli staniesz na stronie, gdzie są wszystkie hot-shoty, to jest to gra—w porządku-przyznaję. Ale jeśli wejdziesz po drugiej stronie, gdzie nie ma żadnych hot-shotów, to co to za gra? Nic. Żadnej gry.

(the Catcher in the Rye by J. D. Salinger)

podobnie jak w 1984 roku, antagonista w Catcher in the Rye jest instytucją społeczną. W tym fragmencie nauczyciel Holden Caulfield próbuje powiedzieć mu, aby grał według zasad społeczeństwa, aby iść do przodu. Jednak Holden jest pogardliwy wobec idei tej gry i społeczeństwa w ogóle., Postrzega ogólne cele społeczeństwa jako sprzeczne z jego własnymi.

♦

♦

♦

Sprawdź swoją wiedzę na temat antagonista

1. Które z poniższych stwierdzeń w prawidłowej definicji antagonisty?
A. złośliwa postać, która działa na złość, aby udaremnić protagonistę.
B. postać lub inna siła, która sprzeciwia się protagoniście.
C. postać pracująca u boku protagonisty w kierunku wspólnego celu.,

Answer to Question #1	Show>

2. Which of the following act as an antagonist in L. Frank Baum’s The Wizard of Oz?
A., Tornado, ponieważ wprowadza w ruch wyzwania, którym musi stawić czoła Dorothy.
B. Zła Czarownica z Zachodu, bo próbuje zabić Dorotę i jej przyjaciół.
C. Czarnoksiężnik z Krainy Oz, ponieważ stawia na drodze Dorotki przeszkodę w jej dążeniu do powrotu do domu, a mianowicie pokonanie Złej Czarownicy.

D., All of the above

Answer to Question #2	Show>

3. In Harry Potter and the Deathly Hallows, by J. K., Rowling, Bohater Harry ' ego Pottera i jego dobra przyjaciółka Hermiona Granger tropią przedmioty zwane Horkruksami. W połowie misji Harry ma obsesję na punkcie odnalezienia innego zestawu przedmiotów zwanych Deathly Hallows. Hermionie nie podoba się ten pomysł, jak pokazuje tutaj:

„Harry, to nie jest gra, to nie jest praktyka! To jest prawdziwa rzecz, a Dumbledore zostawił ci bardzo jasne instrukcje: znajdź i zniszcz horkruksy!, Ten symbol nic nie znaczy, zapomnijcie o Insygniach śmierci, nie możemy sobie pozwolić na to, żeby nas ominąć—”

czy Hermiona jest antagonistką w tym przypadku?

A. Nie. Jest dobrą przyjaciółką Harry ' ego i dlatego chce dla niego tylko tego, co najlepsze.
B. No. Hermiona i Harry dążą ostatecznie do tego samego celu i dlatego nie może być antagonistką.
C. Tak. Harry jest protagonistą i dlatego, gdy inna postać próbuje pokrzyżować jego cele, ta postać jest przynajmniej tymczasowo antagonistą, jak w tym przypadku jest Hermiona.,

Answer to Question #3	Show>