2 kwietnia 1982 roku Argentyna atakuje Falklandy, kolonię brytyjską od 1892 roku i brytyjskie posiadanie od 1833 roku. Argentyńskie siły amfibijne szybko pokonały niewielki garnizon brytyjskich marines w mieście Stanley na Falklandach Wschodnich, a następnego dnia zajęły terytoria zależne Georgii Południowej i grupy Sandwicha Południowego. 1800 mieszkańców Falklandów, głównie anglojęzycznych hodowców owiec, czekało na brytyjską odpowiedź.,

Falklandy, położone około 300 mil od południowego krańca Argentyny, od dawna były zajęte przez Brytyjczyków. Brytyjski Nawigator John Davis zaobserwował wyspy w 1592 roku, a w 1690 roku kapitan brytyjskiej marynarki John Strong dokonał pierwszego odnotowanego lądowania na wyspach. Nazwał je na cześć wicehrabiego Falkland, który był wówczas pierwszym lordem Admiralicji. W 1764 roku francuski Nawigator Louis-Antoine de Bougainville założył pierwszą ludzką osadę na Falklandach Wschodnich, która została przejęta przez Hiszpanów w 1767 roku., W 1765 Brytyjczycy osiedlili Falklandy Zachodnie, ale opuścili je w 1774 z powodów ekonomicznych. Hiszpania porzuciła osadnictwo w 1811 roku.

w 1816 Argentyna ogłosiła niepodległość od Hiszpanii, a w 1820 proklamowała suwerenność nad Falklandami. Argentyńczycy zbudowali fort na Falklandach wschodnich, ale w 1832 został zniszczony przez USS Lexington w odwecie za zajęcie amerykańskich okrętów seal w tym rejonie. W 1833 roku siły brytyjskie wyparły pozostałych argentyńskich urzędników i rozpoczęły okupację wojskową., W 1841 r. został mianowany brytyjskim gubernatorem porucznikiem, a do 1880 r. Wspólnota Brytyjska licząca około 1800 osób na wyspach była samowystarczalna. W 1892 roku Falklandy otrzymały status kolonialny.

przez następne 90 lat życie na Falklandach pozostawało bez zmian, pomimo uporczywych starań dyplomatycznych Argentyny o odzyskanie kontroli nad wyspami. W 1981 roku Falklandzi opowiedzieli się w referendum za pozostaniem Brytyjczykami i wydawało się mało prawdopodobne, aby Falklandy kiedykolwiek powróciły pod panowanie argentyńskie., Tymczasem w Argentynie junta wojskowa dowodzona przez generała Leopoldo Galtieriego spotkała się z krytyką za opresyjne rządy i zarządzanie gospodarcze i planowała inwazję na Falklandy jako środek wspierania uczuć patriotycznych i wspierania reżimu.

W marcu 1982 roku Argentyńscy ratownicy zajęli wyspę Georgia Południowa, a 2 kwietnia rozpoczęła się inwazja na Falklandy na pełną skalę. Pod rozkazami swoich dowódców, Wojska argentyńskie nie zadały Brytyjczykom żadnych strat, mimo że poniosły straty własnym jednostkom., Mimo to Wielka Brytania była oburzona, a premier Margaret Thatcher zebrała grupę operacyjną marynarki wojennej złożoną z 30 okrętów wojennych, aby odzyskać Wyspy. Ponieważ Wielka Brytania jest 8000 mil od Falklandów, przybycie brytyjskich okrętów wojennych zajęło kilka tygodni. 25 kwietnia Wyspa Georgia Południowa została odbita i po kilku intensywnych bitwach morskich stoczonych wokół Falklandów, wojska brytyjskie wylądowały na Falklandach Wschodnich 21 maja. Po kilku tygodniach walk Wielki Argentyński garnizon w Stanley poddał się 14 czerwca, skutecznie kończąc konflikt.,

Wielka Brytania straciła w walce o odzyskanie Falklandów 5 statków i 256 osób, a Argentyna straciła swój jedyny krążownik i 750 osób. Upokorzony w wojnie o Falklandy, argentyńskie wojsko zostało odsunięte od władzy w 1983 roku i przywrócono rządy cywilne. W Wielkiej Brytanii popularność Margaret Thatcher wzrosła po konflikcie, a jej Partia Konserwatywna odniosła zdecydowane zwycięstwo w wyborach parlamentarnych w 1983 roku.

Czytaj więcej: jak wojna o Falklandy ugruntowała reputację Margaret Thatcher jako „Żelaznej Damy”