przez większość drugiej połowy XX wieku Argentyna była nękana słabą walutą i wysoką inflacją. W 1985 roku, w celu walki z inflacją, która osiągnęła 2000 procent, rząd zastąpił tradycyjną walutę narodu (peso) nową walutą o nazwie austral. Jeden austral wynosił 1000 pesos. Jednak inflacja nadal rosła. W 1989 roku inflacja osiągnęła 5000 procent, co czyni walutę kraju niemal bezwartościową., W odpowiedzi rząd ponownie zmienił walutę w 1992 roku, zastępując austral nuevo peso Argentino (nowe peso argentyńskie). Jeden peso nuevo było równe 10 000 Australijczyków. Inflacja została ostatecznie poddana kontroli, gdy rząd ustalił Peso nuevo do dolara w jeden-dla-jednego

kurs wymiany . Chociaż to prawie całkowicie wymazało inflację, oznaczało to również, że rząd ma niewielką kontrolę nad wartością swojej waluty., Po tym, jak waluta została powiązana z dolarem, po raz kolejny stała się po prostu znana jako ” peso.”

Peso Argentyńskie jest ustalane według kursu wymiany jeden do jednego z dolarem amerykańskim. Podczas gdy dolar zmienia się swobodnie na rynkach światowych, przyniósł on znaczną stabilność monetarną argentyńskiej waluty i gospodarki.

Bank Centralny utrzymuje rezerwy walutowe w wysokości 25 mld USD, które pokryłyby 9 miesięcy importu., Bank zorganizował również fundusz ratunkowy w wysokości 7 miliardów dolarów, który jest finansowany przez organizacje międzynarodowe i banki międzynarodowe. Fundusz ten może być wykorzystywany do ochrony stabilności finansowej kraju. Wysokie stopy procentowe nadal ograniczają gospodarkę. Banki pobierają średnio 10% odsetek od preferowanych klientów biznesowych, podczas gdy konsumenci płacą stopy procentowe od 15 do 25 procent.

Giełda Papierów Wartościowych w Buenos Aires (baza) powstała w 1854 roku. Jest najstarszym w Ameryce Łacińskiej. Do 1996 roku BASE miała całkowitą kapitalizację rynkową w wysokości 45 miliardów USD i miała 147 spółek notowanych na giełdzie., Giełda jest zdominowana przez 3 firmy-YPF, Telefonica i Telecom – które razem stanowią 50 procent całego rynku.