w przypadku bezpośredniego wybierania wewnętrznego firma telefoniczna zapewnia klientowi jedną lub więcej linii głównych w celu połączenia z centralą PBX klienta i przydziela klientowi zakres numerów telefonicznych. Połączenia na te numery kierowane są do centrali telefonicznej klienta za pośrednictwem pubów. Gdy połączenia są prezentowane do centrali telefonicznej, wybierany numer telefoniczny jest sygnalizowany do centrali telefonicznej za pomocą usługi identyfikacji numerów (dnis) przy użyciu wcześniej ustalonego, zazwyczaj częściowego formatu, np. ostatnich czterech cyfr., Centrala PBX może wykorzystać te informacje do przekierowania połączenia bezpośrednio do rozszerzenia telefonicznego w organizacji bez potrzeby operatora lub osoby obsługującej. Usługa zapewnia przychodzącą usługę telefoniczną dla wielu numerów telefonicznych, wymagającą tylko ograniczonej liczby fizycznych obwodów telekomunikacyjnych, aby zaspokoić średnie równoczesne użytkowanie przez Klienta.

tradycyjnie serwis używał układów analogowych. W tego typu pniach DID urządzenia lokalu klienta zapewniały baterię sygnalizacyjną., Urządzenia centralnego biura wykrywają poziom linii i wyłączają obsługę, jeśli obwód nie działa. Jest to układ odwrotny od standardowych zwykłych linii telefonicznych (POTS), dla których centralne biuro zapewnia sygnalizację i baterię rozmówną. Obecnie o wiele bardziej powszechne jest dostarczanie usług DID na obwodzie Primary Rate Interface (PRI).

Kufry do obsługi DID są jednokierunkowe, przychodzące do centrali telefonicznej klienta., Jednak usługa może być łączona z direct outward dialing (dod) umożliwiającym rozszerzenie PBX direct outbound calling z identyfikacją ich numeru telefonu DID.

w Stanach Zjednoczonych funkcja została opracowana przez AT&T w latach 60., wzorowana na wcześniejszej usłudze IKZ Deutsche Bundespost w Niemczech.