komórki mięśniowe są wyspecjalizowane w skurczu. Mięśnie pozwalają na ruchy, takie jak chodzenie, a także ułatwiają procesy fizyczne, takie jak oddychanie i trawienie. Ciało zawiera trzy rodzaje tkanki mięśniowej: mięsień szkieletowy, mięsień sercowy i mięsień gładki (ryc. 1).

Rysunek 1., Ciało zawiera trzy rodzaje tkanki mięśniowej: mięśni szkieletowych, mięśni gładkich i mięśnia sercowego, wizualizowane tutaj za pomocą mikroskopii świetlnej. Komórki mięśni gładkich są krótkie, zwężone na każdym końcu i mają tylko jedno pulchne jądro w każdym. Komórki mięśnia sercowego są rozgałęzione i prążkowane, ale krótkie. Cytoplazma może się rozgałęziać i mają jedno jądro w centrum komórki., (kredyt: modyfikacja pracy przez NCI, NIH; skala bar dane od Matt Russell)

tkanka mięśni szkieletowych tworzy mięśnie szkieletowe, które przyłączają się do kości lub skóry i kontrolować ruch i każdy ruch, który może być świadomie kontrolowane. Ponieważ może być kontrolowany przez myśl, mięsień szkieletowy jest również nazywany mięśniem dobrowolnym. Mięśnie szkieletowe mają długi i Cylindryczny wygląd; gdy ogląda się je pod mikroskopem, tkanka mięśni szkieletowych ma wygląd w paski lub prążkowany. Prążkowanie jest spowodowane regularnym rozmieszczeniem kurczliwych białek (aktyny i miozyny)., Aktyna jest białkiem kulistym, które współdziała z miozyną w celu skurczu mięśni. Mięśnie szkieletowe mają również wiele jąder obecnych w jednej komórce.

tkanka mięśni gładkich występuje w ścianach pustych narządów, takich jak jelita, żołądek i pęcherz moczowy, oraz wokół dróg oddechowych i naczyń krwionośnych. Mięsień gładki nie ma prążków, nie jest pod dobrowolną kontrolą, ma tylko jedno jądro na komórkę, jest zwężony na obu końcach i nazywany jest mięśniem mimowolnym.,

tkanka mięśnia sercowego znajduje się tylko w sercu, a skurcze serca pompują krew w całym ciele i utrzymują ciśnienie krwi. Podobnie jak mięśnie szkieletowe, mięsień sercowy jest Prążkowany, ale w przeciwieństwie do mięśni szkieletowych, mięsień sercowy nie może być świadomie kontrolowany i nazywany jest mięśniem mimowolnym. Posiada jedno jądro na komórkę, jest rozgałęziony i wyróżnia się obecnością dysków międzykomórkowych.

struktura włókien mięśni szkieletowych

każde włókno mięśni szkieletowych jest komórką mięśni szkieletowych. Komórki te są niezwykle duże, o średnicy do 100 µm i długości do 30 cm., Błona plazmowa włókna mięśni szkieletowych nazywana jest sarkolemmą. Sarkolemma jest miejscem przewodzenia potencjału czynnościowego, który wyzwala skurcz mięśni. W obrębie każdego włókna mięśniowego znajdują się miofibryle—długie, cylindryczne struktury leżące równolegle do włókna mięśniowego. Miofibryle biegną przez całą długość włókna mięśniowego, a ponieważ mają tylko około 1,2 µm średnicy, setki do tysięcy można znaleźć wewnątrz jednego włókna mięśniowego. Przyłączają się do sarkolemmy na ich końcach, tak że w miarę skracania miofibryli Cała komórka mięśniowa kurczy się (ryc. 2).,

Rysunek 2. Komórka mięśni szkieletowych jest otoczona błoną osocza zwaną sarkolemmą z cytoplazmą zwaną sarkoplazmą. Włókno mięśniowe składa się z wielu włókien, pakowanych w uporządkowane jednostki.

Prążkowany wygląd tkanki mięśni szkieletowych jest wynikiem powtarzających się pasm białek aktyny i miozyny, które występują wzdłuż długości miofibryli. Ciemne pasma A i jasne pasma I powtarzają się wzdłuż miofibryli, a wyrównanie miofibryli w komórce powoduje, że cała komórka wydaje się prążkowana lub opasana.,

Rysunek 3. Sarcomere to region od jednej linii Z do następnej linii Z. Wiele sarkomerów jest obecnych w miofibrilu, co powoduje wzór prążkowania charakterystyczny dla mięśni szkieletowych.

każde pasmo I ma gęstą linię biegnącą pionowo przez środek zwaną płytą Z lub linią Z. Tarczki Z wyznaczają granicę jednostek zwanych sarkomerami, które są jednostkami czynnościowymi mięśni szkieletowych., Jeden sarcomere jest przestrzenią pomiędzy dwoma kolejnymi płytami Z i zawiera jeden cały zespół A i dwie połówki zespołu I, po jednej z obu stron zespołu a. Miofibril składa się z wielu sarkomerów biegnących wzdłuż jego długości, a gdy sarkomery indywidualnie się kurczą, miofibryle i komórki mięśniowe skracają się (ryc. 3).

miofibryle składają się z mniejszych struktur zwanych miofilamentami. Istnieją dwa główne rodzaje filamentów: grube filamenty i cienkie filamenty; każdy ma różne kompozycje i lokalizacje. Grube włókna występują tylko w paśmie a miofibril., Cienkie włókna przyłączają się do białka w Dysku z zwanego Alfa-aktyniną i występują na całej długości pasma I i częściowo w paśmie A. Obszar, w którym grube i cienkie włókna nakładają się, ma gęsty wygląd, ponieważ między włóknami jest niewiele miejsca. Cienkie włókna nie rozciągają się aż do pasm A, pozostawiając Centralny region pasma A, który zawiera tylko grube włókna. Ten Centralny region pasma A wygląda nieco lżejszy od reszty pasma A i nazywa się strefą H., Środek strefy H ma pionową linię zwaną linią M, przy której dodatkowe białka trzymają razem grube włókna. Zarówno Dysk Z, jak i linia M utrzymują włókna mięśniowe w miejscu, aby utrzymać układ strukturalny i warstwę włókien mięśniowych. Miofibryle są połączone ze sobą pośrednimi lub desminowymi włóknami, które przyłączają się do dysku Z.

grube i cienkie włókna same składają się z białek. Grube włókna składają się z miozyny białkowej., Ogon cząsteczki miozyny łączy się z innymi cząsteczkami miozyny, tworząc centralny obszar grubego włókna w pobliżu linii M, podczas gdy głowy wyrównują się po obu stronach grubego włókna, gdzie cienkie włókna nakładają się. Podstawowym składnikiem cienkich włókien jest białko aktyny. Dwa inne składniki cienkiego włókna to tropomiozyna i troponina. Aktyna ma miejsca wiążące dla przyłączenia miozyny. Nici tropomiozyny blokują miejsca wiązania i zapobiegają interakcjom aktyna-miozyna, gdy mięśnie są w spoczynku. Troponina składa się z trzech podjednostek kulistych., Jedna podjednostka wiąże się z tropomiozyną, jedna podjednostka wiąże się z aktyną, a jedna podjednostka wiąże jony Ca2+.

Contribute!

popraw tę stronę więcej