„Gold! Złoto z amerykańskiej rzeki!”Samuel Brannan chodził ulicami San Francisco, trzymając butelkę czystego złota. Jego triumfalne ogłoszenie i odkrycie złota w pobliskim Sutter ' s Mill w 1848 roku zapoczątkowały nową erę dla Kalifornii—w której miliony osadników rzuciły się na mało znaną granicę w dzikim wyścigu po bogactwa.,

Ale choć złoto oznaczało dobrobyt i władzę dla białych osadników, którzy przybyli do Kalifornii w 1849 roku, a potem oznaczało katastrofę dla spokojnej rdzennej ludności stanu.

w ciągu zaledwie 20 lat 80% rdzennych Amerykanów z Kalifornii zostało wymordowanych. I choć niektórzy zmarli z powodu zajęcia ich ziemi lub chorób złapanych od nowych osadników, od 9000 do 16000 zostało zamordowanych z zimną krwią—ofiary polityki ludobójstwa sponsorowanej przez stan Kalifornia i radośnie wspomaganej przez jego najnowszych obywateli.,

dzisiaj ludobójstwo w Kalifornii jest jednym z najbardziej ohydnych rozdziałów w trudnej historii rasowej stanu, który obejmuje również przymusowe sterylizacje osób pochodzenia meksykańskiego oraz dyskryminację i internowanie do 120 000 osób pochodzenia japońskiego podczas II Wojny Światowej., Ale zanim to nastąpi, jednym z pierwszych priorytetów nowego państwa było pozbycie się sporej populacji rdzennych Amerykanów i uczyniło to z zemstą.

rdzenni mieszkańcy Kalifornii mieli długą i bogatą historię; setki tysięcy rdzennych Amerykanów mówiących do 80 języków zamieszkiwało ten obszar przez tysiące lat. W 1848 roku Kalifornia stała się własnością Stanów Zjednoczonych jako jeden z łupów wojny meksykańsko-amerykańskiej. Następnie, w 1850 roku, stało się państwem., Dla rządu stanowego i federalnego konieczne było zarówno zrobienie miejsca dla nowych osadników, jak i roszczenie do złota na tradycyjnych ziemiach plemiennych. A sami osadnicy-motywowani bigoterią i strachem przed rdzennymi ludami – zamierzali usunąć około 150 000 rdzennych Amerykanów, którzy pozostali.

„biali są pod wrażeniem przekonania, że bezwzględnie konieczne będzie eksterminacja dzikusów, zanim będą mogli pracować dłużej w kopalniach z bezpieczeństwem”, napisał dziennik Alta California w 1849 roku, odzwierciedlając uprzedzenia dnia.,

wspomagał ich rząd, który uważał tzw. „problem Indian” za jedno z największych zagrożeń dla jego suwerenności. Podstawy prawne zniewolenia rdzennych mieszkańców Kalifornii zostały skutecznie zapisane w prawie na pierwszej sesji legislatury stanowej, gdzie urzędnicy Dali białym osadnikom prawo do przejęcia opieki nad indiańskimi dziećmi., Prawo dawało również białym prawo do aresztowania rdzennych ludzi za drobne przestępstwa, takie jak włóczenie się lub posiadanie alkoholu i umożliwiało białym umieszczanie rdzennych Amerykanów skazanych za przestępstwa do pracy, aby spłacić grzywny, które ponieśli. Prawo było powszechnie nadużywane i ostatecznie doprowadziło do zniewolenia dziesiątek tysięcy rdzennych Amerykanów w imię ich ” ochrony.”

To był dopiero początek., Peter Hardenman Burnett, pierwszy gubernator stanu, widział rdzennych Kalifornijczyków jako leniwych, dzikich i niebezpiecznych. Choć przyznał, że biali osadnicy zabierają swoje terytorium i przynoszą choroby, uważał, że jest to nieunikniony wynik spotkania dwóch ras.

„należy się spodziewać, że wojna eksterminacyjna będzie nadal prowadzona między rasami, aż rasa Indiańska wyginie” – powiedział, „Chociaż nie możemy przewidzieć tego rezultatu, ale z bolesnym żalem, nieuniknione przeznaczenie rodzaju ludzkiego jest poza mocą lub mądrością człowieka, aby zapobiec.”

Burnett nie tylko nie chciał zapobiec takiemu konfliktowi—obrzucił go jajkiem. Odłożył pieniądze państwowe na uzbrajanie lokalnych milicji przeciwko rdzennym Amerykanom. Państwo, z pomocą armii amerykańskiej, zaczęło montować ogromny arsenał. Broń ta została następnie przekazana lokalnym milicjom, których zadaniem było zabijanie rdzennych mieszkańców.

milicje Stanowe dokonywały nalotów na posterunki plemienne, strzelając, a czasem skalpując rdzennych Amerykanów., Wkrótce miejscowi osadnicy zaczęli sami zabijać. Samorządy dały upominki rdzennym Amerykanom i płaciły osadnikom za kradzież koni mordowanych przez nich ludzi.

„demonstrując, że państwo nie będzie karać indyjskich zabójców, ale zamiast tego wynagrodzi ich”, pisze historyk Benjamin Madley, „ekspedycje milicyjne pomogły zainspirować bojowników do zabicia co najmniej 6460 kalifornijskich Indian w latach 1846-1873.”Armia USA również przyłączyła się do zabijania, Madley zauważa, zabijając co najmniej 1600 rdzennych Kalifornijczyków.

Wielkie masakry wymordowały całą populację plemienną. Na przykład w 1850 roku około 400 ludzi Pomo, w tym kobiety i dzieci, zostało wymordowanych przez USA., Kawaleria i miejscowi ochotnicy w Clear Lake na północ od San Francisco. Jedną z niewielu ocalałych była sześcioletnia dziewczyna o imieniu Ni ' ka, która pozostała przy życiu, ukrywając się w jeziorze i oddychając przez trzcinę.

tymczasem biali osadnicy i rząd Kalifornii zniewolili rdzennych ludzi i zmuszali ich do pracy dla ranczerów przez co najmniej połowę 1860 roku. Rdzenni Amerykanie zostali następnie zmuszeni do rezerwacji, a ich dzieci zmuszone do uczęszczania do ” indiańskich szkół asymilacyjnych.,”

około 100 000 rdzennych Amerykanów zmarło w ciągu pierwszych dwóch lat samej gorączki złota; do 1873 r.tylko 30 000 rdzennych mieszkańców pozostało z około 150 000. Według Madleya, stan wydał łącznie około 1,7 miliona dolarów—oszałamiającą sumę w swoim czasie-na zamordowanie do 16 000 osób.

dziś, pomimo wszystkich szans, Kalifornia ma największą populację rdzennych Amerykanów w Stanach Zjednoczonych i jest domem dla 109 uznanych plemion federalnych., Ale stan traktowania rdzennych mieszkańców w czasach jego powstania—i rola rzeź rdzennych Amerykanów odegrała w ustanowieniu dobrobytu Kalifornii – jest dziś mało znany. Kalifornia przeprosiła dopiero za ludobójstwo dokonane na jej rdzennych mieszkańcach w 2019 roku.

Czytaj więcej: Kalifornia wymordowała 16 tysięcy rdzennych Amerykanów. Państwo w końcu przeprosiło za ludobójstwo