urodził się jako Gajusz Cezar, stał się znany jako Kaligula („Mały but”), przydomek z dzieciństwa nadany mu przez żołnierzy jego ojca, Germanika Cezara, bratanka i przybranego syna Tyberiusza., Śmierć jego ojca w 19 n. e., jego matki Wipsanii Agrypiny w 33 R. oraz jego dwóch starszych braci, Juliusza Cezara Nerona w 31 R. i Druzusa Cezara w 23 R., były powszechnie przypisywane machinacjom Tyberiusza. Gaius i jego trzy siostry przeżyli. Przyjmując imię Ojca, został Gajuszem Cezarem Germanikusem.

był ciężko chory siedem miesięcy po wstąpieniu. Po tym wznawiał procesy o zdradę, wykazywał wielkie okrucieństwo i angażował się w dzikie despotyczne kaprysy; np. w lecie 39 roku przeprawił się przez Zatokę Neapolitańską łodziami z Baiae do Puteoli., W 38 R. zabił Naeviusa Sutoriusa Macro, prefekta Gwardii pretoriańskiej, któremu zawdzięczał swoją przystąpienie, i Tyberiusza Gemellusa, wnuka Tyberiusza, którego zastąpił w sukcesji. Rościł pretensje do Boskości i okazywał ekstrawaganckie uczucie do swoich sióstr, zwłaszcza do Druzylli, która w dniu jej śmierci (w 38) została konsekrowana Diva Druzylla, pierwsza kobieta w Rzymie, która została tak uhonorowana. Niektórzy uczeni uważają, że zamierzał on ustanowić monarchię hellenistyczną po małżeństwach brat-siostra Ptolemeuszy z Egiptu., Inni uważali, że po chorobie oszalał, jednak wiele dowodów na to jest podejrzanych, a niektórzy-np., że uczynił swojego konnego konsula – są nieprawdziwe. (Patrz Notatka badacza: koń Kaliguli.) Mógł cierpieć na epilepsję.