cmentarz St. Louis nr 1 założony w 1789 roku.
Cmentarz Św. Ludwika nr 1, założony w 1789 roku, jest najstarszym zachowanym cmentarzem w Nowym Orleanie. W 1788 roku miasto Nowy Orlean doznało wielu poważnych niepowodzeń, w tym pierwszego z dwóch wielkich pożarów i epidemii, która dotknęła już pełny cmentarz położony na ulicy św. Piotra, ograniczony ulicami św. Piotra, Burgundii, Tuluzy i Rampart., W odpowiedzi na obawy lekarzy dotyczące rozprzestrzeniania się chorób, działający rząd miasta nakazał zamknięcie wcześniejszego cmentarza i założenie nowego cmentarza w większej odległości od ludności. Kościół wybrał 300-metrową działkę graniczącą z bagnistymi bagnami poza granicami ufortyfikowanego miasta, a około 40 metrów od tylnego ogrodu ówczesnego szpitala Miłosierdzia na miejsce nowego cmentarza. Wokół jego obwodu wzniesiono płotek i natychmiast rozpoczęto pochówki.,

cmentarz został początkowo zbudowany jako tymczasowe miejsce pochówku, ale wkrótce został zatwierdzony jako stałe przez hiszpański dekret królewski 14 sierpnia 1789. Można przypuszczać, że w XVIII wieku pochówki na Nowym Cmentarzu, obecnie znanym jako St. Louis Cemetery No. 1, przybrały formę pochówków w ziemi, zgodnie z konwencją ustanowioną na cmentarzu St.Peter Street. W 1803 roku wydano zarządzenie miejskie nakazujące, że wszystkie formy pochówku występują nad ziemią, aby poradzić sobie z nizinnym krajobrazem cmentarza i ciągłym zagrożeniem powodzią., Chociaż mandat nie był ściśle przestrzegany, skłonił do tego styl pochówku, który najbardziej znamy dzisiaj w Nowym Orleanie, Grobowce naziemne, estetyczną tradycję architektury pamięci, którą odziedziczyliśmy po Francji i Hiszpanii, z dodatkową korzyścią, która rozwiązuje problemy związane z bardzo wysokim stołem wodnym.,

dzięki intensywnemu użytkowaniu w pierwszych latach swojego istnienia cmentarz rozszerzył się z granic swojego pierwotnego śladu, ostatecznie docierając bezpośrednio do murów obronnych ufortyfikowanego miasta i zajmując około jedną trzecią bloku graniczącego dziś ulicami Conti, Basin, Bienville i Treme. Po zakupie Luizjany w 1803 i rewolucji Haitańskiej w latach 1791-1804, Demografia ludności Nowego Orleanu zmieniła się dramatycznie., Amerykanie z północnych stanów zalali miasto i przywieźli ze sobą Protestantyzm, a tysiące uchodźców z Haiti przybyło z mieszanką katolickich, karaibskich i zachodnioafrykańskich przekonań religijnych. Cmentarz został powiększony, aby pomieścić ten napływ, z dodatkową działką dodaną z tyłu pierwotnego śladu do użytku jako cmentarz protestancki, a obok niego przestrzeń przeznaczona na pochówki Afroamerykanów i ludzi koloru.,

w 1805 r. miasto przyznało nowo powstałej Kongregacji Episkopatu Kościoła Chrystusowego własność protestanckiego cmentarza, którym zarządzali od tego momentu do 1822 r., kiedy miasto zaoferowało swojej rosnącej Kongregacji ziemię na Faubourg Street, na czele Girod Street, pod budowę nowego cmentarza protestanckiego, który później stał się znany jako Girod Street Cemetery.

w czerwcu 1832 roku Rada Miejska Nowego Orleanu wyznaczyła Plan przedłużenia ulic Conti, Treme i Basin, w celu przejścia przez tereny zajmowane przez cmentarz St.Louis nr 1., Dozorca Kościelny i geodeta Miejski Józef Pilie nadzorował prace mające na celu przeniesienie pochówków w drodze rozbudowy do mniejszego planowanego śladu cmentarza. Obecna główna brama wjazdowa pochodzi z projektu drogi.
w następnych latach wytyczono ulicę Treme, oddzielając od reszty cmentarza działkę protestancką i wydzielając przestrzeń przeznaczoną na pochówki Afroamerykanów i kolorowych ludzi.,
w 1838 r. większość szczątków w protestanckiej części została przeniesiona na cmentarz przy ulicy Girod, a w 1840 r. to, co pozostało z odcinka po zachodniej stronie ulicy Treme, sprzedano jako działki budowlane. Obecnie jedynie niewielki pas protestanckiego odcinka graniczy z ulicami Treme i Conti i jest obecnie pod opieką cmentarzy katolickich Nowego Orleanu.

w 1847 r. Zarząd Kościelny katedry św. Ludwika zgodził się na relikwiarz części cmentarza graniczącego z Św. Ludwikiem., Louis Street do pierwszej Gminy Miasta Nowy Orlean, aby można było wprowadzić ulepszenia w tym obszarze. W latach 1847-1852 szczątki pochowanych w tej części cmentarza przeniesiono do nowo wybudowanych sklepień przy ulicach Basin i Conti, a także do prywatnych grobowców rodzinnych.

w 1975 roku cmentarz St.Louis nr 1 został wpisany do National Register of Historic Places jako mający krajowe znaczenie w dziedzinie sztuki i architektury., W 2008 roku została wpisana na Listę afroamerykańskiego Dziedzictwa przez stan Luizjana ze względu na dużą liczbę historycznie i kulturowo znaczących Afroamerykanów pochowanych na cmentarzu.
Cmentarze Katolickie w Nowym Orleanie pracują obecnie nad zabezpieczeniem tego znaczenia poprzez inicjatywę porzuconych grobowców, w ramach której przywracamy Grobowce zgodnie ze standardami Sekretarza wnętrz dla projektów Konserwacji Zabytków określonymi przez National Park Service., Inicjatywa jest finansowana z dochodów z turystyki i wsparcia od darczyńców indywidualnych i korporacyjnych. Aby dowiedzieć się więcej o inicjatywie i jak przekazać darowiznę na tę ważną sprawę, odwiedź stronę: Abandoned Tomb Initiative