oczywiście Brak dowodów na związek przyczynowy nie jest dowodem na jego brak. W 2005 roku „Lancet” opublikował obszerny przegląd literatury na temat przemocy w mediach do tej pory. Podsumowując: waga badań potwierdza stanowisko, że narażenie na przemoc medialną prowadzi do agresji, odczulania na przemoc i braku współczucia dla ofiar przemocy, szczególnie u dzieci.,

w rzeczywistości chirurg ogólny, Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego i wiele organizacji zawodowych — w tym American Medical Association, American Psychiatric Association i American Psychological Association — wszystkie uważają narażenie na przemoc mediów czynnikiem ryzyka dla rzeczywistej przemocy.

aby być uczciwym, niektórzy zastanawiają się, czy korelacje są na tyle znaczące, aby uzasadnić uznanie przemocy w mediach za istotny problem zdrowia publicznego. A agresywne zachowanie jest złożonym problemem z wieloma innymi czynnikami ryzyka.,

ale chociaż ekspozycja na agresywne media nie jest jedynym lub nawet najsilniejszym czynnikiem ryzyka przemocy, jest łatwiej modyfikowana niż inne czynniki ryzyka(takie jak bycie mężczyzną, niski status społeczno-ekonomiczny lub niskie IQ).

z pewnością pozostaje wiele pytań i należy przeprowadzić więcej badań, aby określić, jakie konkretne czynniki napędzają osobę do popełniania aktów przemocy i jaką rolę może odgrywać przemoc w mediach.

ale najpierw musimy zastanowić się, jak najlepiej odpowiedzieć na te pytania., Aby zapobiegać i leczyć problemy zdrowia publicznego, takie jak AIDS, rak i choroby serca, koncentrujemy się na modyfikowaniu czynników skorelowanych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia złych wyników. Podobnie powinniśmy dążyć do identyfikacji czynników ryzyka przemocy i określenia, w jaki sposób wchodzą one w interakcje, kto może być szczególnie dotknięty takimi czynnikami i co można zrobić, aby zmniejszyć modyfikujące się czynniki ryzyka.