wpływ społeczny

jeśli osoba postronna jest fizycznie w stanie zauważyć ofiarę, czynniki takie jak stan emocjonalny osoby postronnej, charakter sytuacji awaryjnej i obecność innych osób mogą wpływać na jej zdolność do uświadomienia sobie, że coś jest nie tak i że potrzebna jest pomoc. Ogólnie rzecz biorąc, pozytywne nastroje, takie jak szczęście i zadowolenie, zachęcają osób postronnych do zauważania sytuacji kryzysowych i udzielania pomocy, podczas gdy negatywne nastroje, takie jak depresja, hamują pomoc., Jednak niektóre negatywne nastroje, takie jak smutek i poczucie winy, okazały się sprzyjać pomaganiu. Ponadto niektóre zdarzenia, takie jak upadek ze schodów, są bardzo widoczne, a tym samym przyciągają uwagę osób postronnych. Na przykład badania wykazały, że ofiary, które krzyczą lub krzyczą, otrzymują pomoc niemal bez przerwy. W przeciwieństwie do tego, inne zdarzenia, takie jak osoba cierpiąca na atak serca, często nie są dobrze widoczne i dlatego przyciągają niewielką uwagę osób postronnych., W tych ostatnich sytuacjach obecność innych osób może mieć istotny wpływ na skłonność osób postronnych do zauważania sytuacji i definiowania jej jako sytuacji wymagającej pomocy.

w sytuacjach, gdy potrzeba pomocy jest niejasna, osoby postronne często szukają wskazówek, jak powinny się zachowywać. Zgodnie z teorią porównań społecznych efekt innych jest bardziej wyraźny, gdy sytuacja jest bardziej niejednoznaczna., Na przykład, gdy inni ludzie zachowują się spokojnie w obecności potencjalnego zagrożenia, ponieważ nie są pewni, co oznacza zdarzenie, osoby postronne mogą nie interpretować sytuacji jako zagrożenia, a tym samym działać tak, jakby nic nie było złe. Ich zachowanie może spowodować, że jeszcze inni przechodnie dochodzą do wniosku, że żadne działanie nie jest potrzebne, zjawisko znane jako pluralistyczna ignorancja. Ale kiedy inni wydają się zszokowani lub zmartwieni, osoby postronne są bardziej prawdopodobne, aby zdać sobie sprawę z sytuacji awaryjnej i stwierdzić, że pomoc jest potrzebna. Inne zmienne porównawcze społeczne, takie jak podobieństwo innych osób postronnych (np.,, czy są członkami wspólnej grupy), może umiarkować stopień, w jakim osoby postronne patrzą na innych jako przewodnicy w sytuacjach pomagających. Podsumowując, gdy potrzeba pomocy jest niejasna, osoby postronne szukają wskazówek dla innych. Nie jest tak, gdy potrzeba pomocy jest oczywista.