pierwszą hiszpańską osadą w Guanajuato było San Miguel de Allende w 1542 roku. W czasach kolonialnych był to ważny obszar wydobycia srebra. W 1810 Miguel Hidalgo y Costilla rozpoczął Meksykańskie wojny o niepodległość w miejscowości Dolores (obecnie Dolores Hidalgo) i w tym samym roku zajął miasto Guanajuato. Region stał się Państwem w 1824 roku.,

ulga państwa jest bardziej górzysta na północy niż na południu. Rzeka Lerma i dwa dopływy, Turbio i Laja, podlewają żyzne równiny na południu. Stan jest gęsto zaludniony, z około dwóch trzecich jego mieszkańców mieszka w obszarach miejskich. Główną działalnością gospodarczą jest górnictwo (złoto, srebro, cyna, ołów, rtęć, miedź i Opale). Usługi, które stanowią około połowę siły roboczej, i produkcja są skoncentrowane w León, największym mieście stanu, a także w Salamance,Irapuato, Celaya i Guanajuato., Produkcja obejmuje bawełniane i wełniane Tekstylia, obuwie, napoje alkoholowe, rafinowaną ropę naftową, produkty metalowe, cukierki i przetworzoną żywność. Guanajuato jest jednym z wiodących producentów wieprzowiny w kraju. Jego główne uprawy to kukurydza( kukurydza), Lucerna, ziemniaki, chilli i pszenica. Koleje i autostrady przecinają stan.

rząd Guanajuato jest kierowany przez gubernatora, który jest wybierany na jedną kadencję sześcioletnią. Członkowie jednoizbowej legislatury, Kongresu Stanowego, wybierani są na trzyletnie kadencje., Państwo jest podzielone na jednostki samorządu terytorialnego zwane municipios (municipios), z których każda ma siedzibę w znaczącym mieście, miasteczku lub wsi.

Pobierz abonament Britannica Premium i uzyskaj dostęp do ekskluzywnych treści. Subscribe Now

instytucjami kulturalnymi są Uniwersytet Guanajuato (założony 1732; Kontrola Państwowa 1928; obecna nazwa 1945); De La Salle University Bajío (założony 1968, w León), z kilkoma kampusami satelitarnymi zlokalizowanymi wokół stanu; i regionalny kampus Uniwersytetu iberoamerykańskiego (1978, w León)., Historyczne centrum miasta Guanajuato i sąsiadujące z nim kopalnie z epoki kolonialnej, w tym 600-metrowy dół znany jako Boca del Infierno („usta piekła”), zostały wspólnie wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1988 roku. Powierzchnia 11 773 mil kwadratowych (30 491 km2). Tato. (2010) 5,484,372.