wiele kościołów, klasztorów i meczetów zostało przekształconych w archiwa państwowe, muzea, szpitale, szkoły i przytułki dla obłąkanych. Niektóre kościoły zostały nawrócone w dyskoboliach przez komunistów. Obrazy spalono, a rękopisy poddano recyklingowi w lokalnych papierniach. Budowa kościoła lub meczetu w reżimie komunistycznym była problemem, nie tyle ze względu na pieniądze, ale dlatego, że trudno było uzyskać niezbędne pozwolenia na budowę.,

rosyjscy komuniści Ostro potraktowali konflikt między marksistowską ideologią ateistyczną a pragnieniem zachowania rosyjskiej kultury prawosławnej. W latach dwudziestych bezskutecznie próbowali stworzyć marionetkowy ” żywy Kościół.”Kiedy to nie zadziałało, Stalin zainscenizował atak na religię w ramach” Ligi bojowników bezbożnych.”Stalin próbował całkowicie zniszczyć kościół, a następnie poparł go, aby zwiększyć patriotyzm i wsparcie na początku ii Wojny Światowej. podczas II Wojny Światowej Stalin zawarł pokój z Kościołem prawosławnym i innymi religiami, aby uzyskać poparcie społeczne.,

krótko po wystawieniu ciała Lenina, gorzki mróz Moskiewski spowodował wybuch kanalizacji, zalewając grób. Patriarcha Nikon, zwierzchnik Kościoła Prawosławnego, został aresztowany i stracony, częściowo za skomentowanie incydentu mówiąc: „Mirra pasuje do relikwii.”

represje wobec religii w czasach ZSRR

ateizm był religią państwową Związku Radzieckiego. Był to warunek wstępny członkostwa w Partii Komunistycznej. Członkowie grup religijnych zostali skutecznie wykluczeni. Zorganizowana religia była czasami bezwzględnie uciskana i infiltrowana przez donosicieli., Ksiezy byli aresztowani, wygnani, zabijani lub zmuszani do wyrzeczenia sie zawodu. Mnisi zostali wydaleni ze swoich klasztorów. Ze starych nawyków księża są bardzo przyjaźni, dopóki nie zapytasz ich imienia.

w okresie sowieckim wszelka działalność Religijna była zniechęcana. Rada ds. religijnych regulowała wszystkie oficjalnie uznane religie. Praktykowanie religii było ograniczone. Prozelityzm był zabroniony. Członkowie niektórych grup byli prześladowani, więzieni, a nawet zabijani., Prześladowania religijne były największe za czasów Stalina i Chruszczowa.

stłumienie działalności Kościoła rozpoczęło się wkrótce po rewolucji bolszewickiej. Kościoły przekształcono w archiwa państwowe, a kapłani zostali wygnani i zmuszeni do wyrzeczenia się profesji. Protestujący zostali aresztowani i rozstrzelani, a ścisłe ograniczenia zostały nałożone na to, co było dozwolone, a co nie., Antyreligijne kampanie były skierowane do wszystkich wyznań; począwszy od lat 20., buddyjskie i szamańskie miejsca kultu w Buriacji, w regionie Bajkał, zostały zniszczone, a ich lamowie i kapłani zostali aresztowani(praktyka ta trwała do lat 70.).

Liga bojowników bezbożnych, założona w 1925 roku, kierowała ogólnopolską kampanią przeciwko Kościołowi prawosławnemu i wszystkim innym zorganizowanym religiom. Skrajna pozycja tej organizacji ostatecznie skłoniła nawet rząd radziecki do wyrzeczenia się bezpośredniego związku z jej praktykami., W 1927 Cerkiew przysięgła wierność rządowi Radzieckiemu, mimo że jej kościoły zostały zniszczone, a jej ziemie znacjonalizowane.

istniały przepisy zakazujące prozelityzmu, pouczania nieletnich w religii. Wierzącym odmówiono możliwości kariery. Krytyka religii była bardzo zróżnicowana w zależności od miejsca i okresu czasu. Po upadku Chruszczowa w 1964 roku państwo stopniowo rozluźniło prześladowania.,

represje religijne za czasów Stalina

rosyjscy komuniści Ostro potraktowali konflikt między marksistowską ideologią ateistyczną a pragnieniem zachowania rosyjskiej kultury prawosławnej. W latach dwudziestych bezskutecznie próbowali stworzyć marionetkowy ” żywy Kościół.”Kiedy nie pracowali, Stalin zorganizował atak na religię w ramach” Ligi bojowników bezbożnych.”

kościoły były niszczone, a księży więziono, deportowano i stracono (w skrajnych przypadkach ich języki były podobno odcięte, a oczy wyrwane z oczodołów)., W 1931 roku doszło do ataku religijnego na moskiewską katedrę Chrystusa Zbawiciela-odpowiednik katedry św. Piotra w rosyjskim kościele prawosławnym. Pierwotnie zbudowany w 1812 roku, dla upamiętnienia klęski Napoleona i ukończony po dziesięcioleciach prac w 1883 roku, posiadał pięć złotych kopuł 14 dzwonów w czterech oddzielnych dzwonnicach o łącznej wadze 65 ton. Był wystarczająco duży, aby pomieścić 10 000 wiernych i zawierał 312 kilogramów złota. Najwyższa kopuła miała 103 metry wysokości, 30-piętrowy budynek i 30 metrów szerokości.,

z rozkazu Stalina Katedra Chrystusa Zbawiciela została zrabowana z dzwonów, ikon i złota oraz zniszczona materiałami wybuchowymi. Zniszczono tysiące świętych obrazów, 48 marmurowych płaskorzeźb i 177 marmurowych tablic. Stalin chciał zastąpić katedrę Pałacem Sowietów-budynkiem o 115 stóp wyższym od Empire State Building, zwieńczonym statuą dwukrotnie większą od Statui Wolności. Sam palec wskazujący Lenina miał mieć 15 stóp długości. Podłoże okazało się zbyt gąbczaste, aby podtrzymać taką budowlę., Wszystko, co pochodziło z budynku, to potężne fundamenty, które ciągle zalewały.

Stalin próbował całkowicie zniszczyć kościół, a następnie poparł go, aby zwiększyć patriotyzm i wsparcie na początku ii Wojny Światowej. podczas II Wojny Światowej Stalin zawarł pokój z Kościołem prawosławnym i innymi religiami, aby uzyskać poparcie społeczne.

Religia pozostaje żywa w czasach PRL

w niektórych przypadkach mimo represji wsparcie kościołów i meczetów pozostawało silne. Jak zauważył jeden z komunistycznych urzędników religijnych: „religia jest jak gwóźdź. Im mocniej uderzasz, tym głębiej wchodzi w Las.,”Wsparcie kościoła postrzegane jako forma brawury.”We wsiach w całym Związku Radzieckim wierni prawosławni utrzymywali swoją religię przy życiu tajnymi ceremoniami z nabożeństwami plenerowymi przed prowizorycznym ołtarzem i garstką ikon. Hipisi uczęszczają do rosyjskiego Kościoła Prawosławnego i byli przyciągani do poczucia religijności kościoła.

kult religijny w domach, grupach rodzinnych i małych wspólnotach. Chrzciny prawosławne i inne uroczystości odbywały się potajemnie na zapleczu i na zewnątrz na prowizorycznych ołtarzach z garstką ikon., Działacze religijni podróżujący jako turyści po cichu zakładali koła modlitewne w innych wspólnotach i krajach.

Po śmierci Stalina religia była tolerowana, ale pozostawała surowo ograniczona. Zbudowano kilka nowych kościołów, a stare pozostały muzeami. Zwykli ludzie nie byli jednak wysyłani do gułagów za modlitwę.

jeden z urzędników Chruszczowa zaobserwował w 1964 r.: „kościół na prowincji wciąż wydaje się przyciągać ludzi, Być może przez przepych i piękno ceremonii religijnych. Architektura i malarstwo również potęgują efekt emocjonalny.,”

w życiu religijnym Związku Radzieckiego, odrodzenie w powszechnym nabożeństwie do głównych wyznań stało się widoczne pod koniec lat 70., pomimo ciągłej de facto dezaprobaty ze strony władz. Odrodzenie to mogło być związane z ogólnie rosnącym zainteresowaniem obywateli radzieckich ich tradycjami narodowymi. Wolność wyznania została włączona do konstytucji z 1993 roku.,

religia po rozpadzie Związku Radzieckiego

począwszy od końca lat 80.religia odgrywała ważniejszą rolę w życiu wielu Rosjan, a także w życiu rosyjskiego państwa. Rosyjska ortodoksja, Dominująca religia Rosji od czasu, gdy Władca Włodzimierz przyjął chrześcijaństwo w 988 r. n. e., była podporządkowana państwu od czasów Piotra Wielkiego (1682-1725) aż do 1917 r., jednak wywarła potężny wpływ na życie duchowe większości Rosjan., W okresie radzieckim działalność Kościoła została jeszcze bardziej ograniczona, ponieważ większość kościołów i klasztorów została zamknięta, a obrzędy religijne silnie zniechęcone.

pod koniec lat 80.reżim Gorbaczowa zaczął przywracać Kościołowi własność i prawa; oficjalne obchody tysiąclecia Rosyjskiej ortodoksji w 1988 roku były przełomowym wydarzeniem w tym procesie. Począwszy od 1992 r. rosyjski patriarchat Prawosławny, który został przywrócony w 1917 r., by być represjonowany przez następne siedemdziesiąt lat, zyskał coraz większe wpływy zarówno w sprawach państwowych, jak i duchownych., Wiele kościołów zostało zbudowanych i odrestaurowanych, a na początku lat 90. miliony Rosjan powróciło do regularnego kultu. Jednak na początku 1997 prawosławni Rosjanie uczęszczali do cerkwi w mniej więcej takim samym tempie, jak wyznawcy religii w krajach Europy Zachodniej. W latach 90. politycy chętnie zabiegali o opinię kościoła w najważniejszych sprawach, a w 1996 r. nawet komunistyczny kandydat na prezydenta, Gennadij Zyuganow, wystąpił z patriarchą Aleksym II ważnym elementem swojej kampanii.,*

inne grupy religijne również cieszyły się względną wolnością w okresie postsowieckim, z pewnymi ograniczeniami. Główne grupy protestanckie, rzymskokatolickie i muzułmańskie są w pełni akceptowane przez państwo i Kościół Prawosławny, ale hierarchia Prawosławna często wykorzystywała swoją dominującą pozycję, aby zniechęcić lub zablokować działalność swoich zborów. Nowa wolność eparchii Gorbaczowskiej przyniosła falę zachodnich grup ewangelickich, których prozelityzm hierarchii prawosławnej postrzegał z niepokojem i wrogością., W połowie 1996 roku Duma Państwowa uchwaliła ustawę ustanawiającą komitet państwowy do monitorowania działalności takich grup. Ustawa została wprowadzona przez nacjonalistycznych sojuszników Kościoła Prawosławnego i sprzeciwiona przez frakcje demokratyczne jako niekonstytucyjna. Społeczność żydowska, której działalność religijna i kulturalna rozkwitła w Rosji w latach 90., wciąż doświadcza subtelnych form dyskryminacji.,*

Religia pod Jelcynem

Po fali krytyki ze strony międzynarodowych praw człowieka i grup religijnych, prezydent Borys Jelcyn nie podpisał ustawy rady konsultacyjnej, która zmarła jesienią 1993 roku. Po zwołaniu nowego parlamentu pojawiły się dodatkowe wersje ustawy. W połowie 1996 roku parlament przyjął nieco łagodniejszą ustawę wymagającą rejestracji zagranicznych grup misyjnych. W międzyczasie niektóre osiemnaście jurysdykcji w Federacji przyjęło różne ustawy ograniczające działalność misyjną lub wymagające rejestracji., Nie-ortodoksyjne Grupy religijne stwierdziły również, że zakup ziemi i wynajem powierzchni budowlanych były coraz bardziej blokowane przez lokalne władze.

w latach 90.pozycja Rosyjskiej hierarchii Prawosławnej w kwestii wolności religijnej była pod wieloma względami wyciszona, ale negatywna, ponieważ urzędnicy kościelni widzieli, jak bronią rosyjskich wartości kulturowych przed zachodnimi ideami., Patriarcha Aleksy poparł restrykcyjne przepisy, które były przedmiotem debaty w 1993 r., A Zachodni obserwatorzy dostrzegli w rosyjskiej polityce wyłaniający się sojusz między Kościołem prawosławnym a nacjonalistycznymi frakcjami. W innym wyrazie swojej postawy wobec rozprzestrzeniania się „zagranicznej” działalności religijnej w Rosji, hierarchia nie podjęła żadnych aktywnych wysiłków, aby nawiązać kontakty z nowymi zagranicznymi grupami religijnymi lub z istniejącymi grupami, a eksperci dostrzegają nikłą nadzieję, że w niedalekiej przyszłości powstanie ekumeniczna Rada Kościołów., W październiku 1995 Święty Synod Kościoła Prawosławnego odmówił udziału w Kongresie hierarchów prawosławnych, ponieważ prawosławny patriarcha Konstantynopola uznał wspólnotę prawosławną w Estonii i Autokefaliczny Kościół Prawosławny na Ukrainie. *

w 1995 r.Administracja Jelcyna utworzyła organ doradczy o nazwie Rada Współpracy ze związkami wyznaniowymi, w skład której wchodzili przedstawiciele większości głównych wyznań., W Radzie, Rosyjskie kościoły prawosławne i rzymskokatolickie oraz organizacje islamskie mają po dwóch członków, po jednym reprezentancie dla przedstawicieli buddyjskich, żydowskich, baptystycznych, zielonoświątkowych i Adwentystów Dnia Siódmego. Decyzje Rady mają jedynie status zaleceń dla rządu. *

źródła obrazu:

Źródła tekstu: New York Times, Washington Post, Los Angeles Times, Times of London, Lonely Planet Guides, Library of Congress, U. S., rząd, encyklopedia Comptona, The Guardian, National Geographic, Smithsonian magazine, The New Yorker, Time, Newsweek, Reuters, AP, AFP, Wall Street Journal, The Atlantic Monthly, The Economist, Foreign Policy, Wikipedia, BBC, CNN i różne książki, strony internetowe i inne publikacje.

Top strony

& copy 2008 Jeffrey Hays

Last updated May 2016