jako porywająca dziennikarka magazynu McClure ' s, która pomogła skupić uwagę na problemie zaufania w pierwszej dekadzie XX wieku, Ida M. Tarbell jest na zawsze związana z kształtującym się duchem epoki Postępowej. Podobnie jak wielu innych w tym czasie, Tarbell był zaniepokojony wpływem gwałtownej industrializacji na pracowników i niezależnych biznesmenów, rosnącą władzą i wpływem Monopoli w rządzie oraz tym, że brak przywództwa w radzeniu sobie z napięciami i napięciami czasu., Jednak zanim Tarbell stała się znana z demaskowania nieetycznych praktyk biznesowych firmy Standardoil company Johna D. Rockefellera, chwalono ją za biografię Abrahama Lincolna, która po raz pierwszy zaczęła pojawiać się w seryjnej formie w magazynie McClure ' a w 1895 roku. Praca Tarbell nad Lincolnem, nie różniąca się całkowicie od jej późniejszej działalności, odzwierciedlała wiele impulsów epoki Postępowej.

Ida Tarbell urodziła się w 1857 roku w trakcie surowych przedsięwzięć kapitalistycznych w regionie naftowym Pensylwanii., Jej ojciec, „zagorzały Republikanin”, zarabiał na życie w społeczności przygranicznej, opracowując zbiornik do przechowywania ropy, która tryskała codziennie z zalesionych wzgórz w pobliżu Cherry Run w Pensylwanii. Ostatecznie był jednym z niezależnych Nafciarzy złamanych przez Johna D. Rockefellera z firmy StandardOil.

Tarbell był wystarczająco stary na początku 1860 roku, aby pamiętać wojnę secesyjną. „Heels in the air” – ona i jej brat opowiadają o wydarzeniach konfliktu na łamach „Harper' s Weekly ” i „Harper' s Monthly”., Jednak, jak wiele dzieci z jej pokolenia, pierwsza kolekcja Page ' a Tarbella Lincolna wywarła wrażenie na wieść o jegoassassination. Zobaczyła, jak jej matka spieszy się do domu, „szlochając, gdy jej serce pęknie”, kiedy ojciec powiedział jej o tym. Podobnie jak inne domy na północy, Tarbellhouse był ubrany na czarno na pogrzeb Lincolna. Młoda IdaTarbell zdała sobie sprawę ,że wokół jej domu może być „coś poza wzgórzami”, co może wpłynąć na jej życie.

Tarbell rozpoczęła swoją pracę jako historyk., Po ukończeniu Allegheny College w Meadville w Pensylwanii w 1880 roku,Tarbell przez dwa lata pracował jako nauczyciel, a następnie jako asystent redaktora w chautauquan foreight years. Ostatecznie zdecydowała się wyjechać do Francji, gdzie planowała utrzymać się pisząc dla amerykańskich syndykatów i zyskać miano historyka Rewolucji Francuskiej.

w 1892 roku utwór Tarbell napisał o mieście w Paryżu po raz pierwszy zwrócił na nią uwagę S. S. McClure.,McClure, mĹ 'ody, energiczny redaktor, ktĂłry zaczÄ … Ĺ' publikowaÄ ‡ magazyn McClure w 1893 roku, byĹ 'na jednej z wielu wycieczek do Europy, aby znaleĹşÄ ‡ wiÄ ™ cej pisarzy i artykuĹ' Ăłw dla swojego syndykatu, kiedy zostaĹ 'wezwany do mieszkania Tarbell i zaoferowaĺ' jej pracÄ™. Ostatecznie przyjmując posadę w Nowym Jorku z Magazynem McClure ' a, Tarbell powrócił do Ameryki w 1894 roku, myśląc, że tymczasowo przyjmie tę posadę, a następnie wróci do Francji, by studiować swoją historię.,

chociaż McClure w końcu pomógł poprowadzić drogę do postępowych reform, ujawniając muckrakingexposés na problemy społeczne i polityczne, w ciągu pierwszych dziesięciu lat istnienia magazynu skupił się na pracach, które miały na celu przybliżenie i oświecenie czytelników. Standardowa taryfa zawierała tematy historyczne, zwłaszcza te dotyczące wojny secesyjnej, oraz utwory biograficzne o wybitnych ludziach. McClure po raz pierwszy zaangażował się w pisanie biografii Napoléona., Kolejne zadanie Tarbell zapewniło sukces pisma Page,oznaczając zmianę w historiografii literatury Lincolna i wytyczając kierunek, który doprowadziłby ją do reform w pierwszej dekadzie XX wieku.

pomimo faktu, że William Herndon zebrał już wiele wspomnień z wczesnego życia Lincolna i że prace Johna G. Nicolaya i Johna Hay ' a były w tym czasie uważane za ostateczne prace nad Lincolnem, McClure zdecydował, że jest jeszcze wiele do napisania i opublikowania o szesnastym prezydencie.,McClure, wykształcony w Knox College w Galesburg, Illinois, miejscu piątej debaty Lincolna-Douglasa, od dawna był zafascynowany przez Coln, uważając go za ” najważniejszy czynnik w życiu od czasu wojny secesyjnej.”Niektórzy zniechęcili McClure' a do burzy mózgów. Century opublikował już prace Nicolaya i Hay ' a. Mimo to Mccluret zaufał swojej intuicji. Z dziesiątkami byłych przyjaciół Lincolna i zaproszeniami wciąż dostępnymi do wywiadów, zaproponował przekształcenie biura McClure ' a w „biuro Lincolna” do zbierania i rozpowszechniania informacji o Lincolnie., Ostatecznie ustalenia te zostaną „wplecione”w nową relację z życia prezydenta.

McClure powierzył zadanie odnalezienia tej informacji Tarbellowi. „WYJDŹ z Tobą-spójrz, zobacz, zgłoś się” – rozkazał McClure. Na początku Tarbell nie myślał o tym. Nie interesowała się historią Ameryki. Był to koniec jej dążenia do powrotu do Francji, aby studiować historię wielkich kwestii społecznych. Zwabiona perspektywą zarobku pięciu tysięcy dolarów rocznie, w końcu przyjęła projekt., Jak to ujęła, w końcu zdecydowała, że ” nie było wątpliwości w moim umyśle, ale moim obowiązkiem było zarobić te pieniądze.”

Tarbell rozpoczęła pracę od pójścia do Johna Nicolaya w Washington Literary Society. Mając nadzieję na zdobycie od niego niepublikowanych materiałów, opowiedziała mu o planie McClure ' a. Nie zostawiając wątpliwości co do swojego stanowiska, Nicolay powiedział jej, że „nic ważnego” pozostało do wydrukowania na życiu Lincolna. Jego praca nad Lincolnem była ” kompletna „i zniechęcił ją do wchodzenia w taką „beznadziejność”… zadanie.,”Strona

odpowiedź Nicolay sprawiła, że Tarbell bardziej zdecydowała się na realizację projektu—z jednym znaczącym wpisem w jej strategii badawczej. Kentucky, a nie Waszyngton, stanowiłby punkt wyjścia dla jej badań. Kontynuując podróż prezydenta od jego zachodnich początków do Białego Domu, planowała przeprowadzić wywiady z ludźmi, którzy go znali i przeszukać „sądy i historie hrabstwa i gazety” w celu uzyskania nowych wglądów w życie i rozwój Lincolna. W lutym 1895 Tarbellleft na miesiąc „Lincoln hunting” w Kentucky., McClure,z” nagłym alarmem „dla jej dobrego samopoczucia, zapytał, gdy pomagał jej odejść:” masz ciepłe skarpetki do łóżka? …Wyślemy Ci trochę, jeśli nie. W tych hotelach z Kentu będzie okropnie.”

wyniki badań Tarbella zaczęły pojawiać się w listopadzie 1895 roku. Metoda tarbella w pisaniu serii artykułów na temat Lincolna odzwierciedlała podejście McClure ' a do dziennikarstwa, jak również wiarę epoki Postępowej w badania naukowe i wykorzystanie ekspertów. McClure nagrodził swoich ” pisarzy za ich badania, a nie za ilość kopii, którą wydali.,”Typowa seria zajmowała siękilka latami badawczymi, z zaledwie trzema lub czterema odsłonami każdego roku. McClure miał nadzieję, że pisarze ” będą pisać z taką dokładnością, aby poinformować opinię publiczną i spotkać się z ekspertami.”Poza” dobrodziejstwem ” możliwości spędzania więcej czasu na każdym artykule, pisarz otrzymywał wynagrodzenie w wysokości od dwóch do czterech tysięcy dolarów za artykuł. Pisarze stali się” ekspertami „w swoich tematach i takie” autorytatywne „badania określały te wkłady jako” Artykuły McClure ' a.”

Tarbell spędził kilka lat nad herbografią., Dokładnie zbadała swój temat, rozmawiając z ludźmi, zbierając informacje i Podwójnie sprawdzając fakty. Wspomagana przez kilku asystentów naukowych, Tarbellevently znalazła około trzystu reminiscencji, listów i przemówień, co wystarczyło, aby wypełnić dwustronicowy dodatek do strony jej dwumetrowego życia Abrahama Lincolna. Tarbell przypisuje J. Mccanowi Davisowi, prawnikowi ze Springfield, który polował na informacje dla niej,za dokonanie tak ważnych znalezisk, jak „Lincoln' s first published,…, większość dokumentów z wczesnego życia Lincolna w NewSalem i Springfield, takich jak jego pierwszy głos, jego raporty i mapy sondaży, jego akt małżeństwa i wiele . . . listy.”Tarbell otrzymała również wiele pomocy w swojej pracy od czytelników, którzy wysyłali historie, reminiscencje i fotografie do biura Tarbella w Nowym Jorku.

pisząc z perspektywy człowieka i konfliktu, Tarbell stworzył nowe pokolenie uczonych Lincolna. Większość innych biografów wiedziała, że Lincolnor przeżył wojnę secesyjną., Chociaż uwielbienie Tarbell i jej wdzięczność za jej temat zachęciły ją do popierania kiepsko udokumentowanych historii, takich jak ta dotycząca zaginionej mowy Lincolna z 1856 roku ilegitymacji Nancy Hanks, i do kontynuowania legendy o pytaniu o wolność, jej perspektywa, w połączeniu z jej pochodzeniem historyka i naciskiem McClure na fakty i wiedzę, sprawiła, że była bardziej krytyczna i dokładna w badaniu życia Lincoln niż poprzedni biografowie., Tarbell zakwestionował historię wczesnego buntu Lincolna przeciwko niewolnictwu w Nowym Orleanie w 1830 roku, stwierdzając, że źródło cytowane do tej historii, John Hanks, nie było w tym czasie. Przeciwstawiając się Herndonowi, Tarbell przedstawił kilku świadków, którzy opowiedzieli o tym, że Lincoln zostawił Mary Todd czekającą w thealtar po pierwszym zaręczynach. Zaakceptowała również fakt, żelincoln i jego partner, William F. Berry, sprzedawali alkohol w swoim nowym sklepie w Salem. Była, w jednym z wywiadów historyka, „pionierskim badaczem naukowym” życia Lincolna.,

Szczególny Wkład Tarbella leżał w jej postrzeganiu granicy amerykańskiej jako pozytywnego czynnika w rozwoju Lincoln. Niektórzy biografowie w swoich pracach opisywali środowisko pogranicza. Page Herndon powiedział, że Lincoln dorastał do męskości w ” ograniczonych i nieromantycznych środowiskach.”Tarbell, być może czerpiąc z własnych początków „backwoodów”, zakwestionowała te interpretacje otoczenia Lincolna., Jak powiedziała: „Nigdy nie miałem sympatii do na wpół Litościwej, na wpół pogardliwej postawy wobec wczesnego życia Abrahama Lincolna lub nawyku, w jaki biografowie wpadli na karykaturę…. Wydawało mi się, że najwyższy czas, aby ktoś kładł nacisk na drugą stronę.”

opis wczesnego życia Lincolna pochodzi od poprzednich biografów. „Nędza i nędza” domu Lincolna, powiedziała, ” została przekroczona.,”Opisała wygody, którymi Rodzina Lincolnów się cieszyła, takie jak” krowa iłła”,” łóżko z piórami ” oraz różne narzędzia domowe niezbędne do życia na granicy. Tarbell mówił o trudnościach dorastania na granicy i wyobrażał sobie wędrówkę zkentucky do Indiany jako „cudowną podróż w nieznane” dla młodego Abrahama Lincolna. Tarbell nie znalazł nic ” niegodziwego lub złośliwego w.. Indiana Pioneer life.”To było niegrzeczne” – oznajmiła, ” ale tylko z chamstwem, które ambitni chcą znosić, aby przejść do lepszego stanu, niż inni mądrzy mogliby wiedzieć.,”Zamiast wywierać wpływ na rozwój umysłowy Lincolna, Tarbell podkreślał granice jako zachęcające cechy, które doprowadziły do jego sukcesu. „Jego natura była niezauważona” przez frontier life, powiedziała.”Czuł się intensywnie, a jego wyobraźnia szybko reagowała na dotyk tajemnicy.”Tarbell ulepszyła również wizerunek ojca Lincolna, Thomasa Lincolna, którego uważała za znieważonego przez historyków, aby uczynić jego syna bardziej rozpoznawalnym.,

podkreślając ten bardziej pochlebny obraz Zachodnich początków Lincolna, był prawdopodobnie największym znaleziskiem Tarbell, fotografią podarowaną jej w Chicago przez Roberta Todda Lincolna. Podobnie jak w przypadku innych biografów, Lincoln odmówiła dostępu do prezydenckich dokumentów ojca, ale sporządził niepublikowany wówczas portret, który ” uważał za najwcześniejszy portret jego ojca.”

portret pojawił się w pierwszym artykule jej serii o wczesnym życiu Lincolna i wywołał ” sensację.,”Biura McClure' a zwróciły się o opinie na temat portretu, który został następnie wydrukowany w czasopiśmie wraz z drugą i trzecią odsłoną serii Tarbella. Mężowie stanu, dziennikarze i byli znajomi Lincolna komentowali zdjęcie starannie ubranego, bez brody mężczyzny, zrobionego, gdy miał prawie czterdzieści lat.

dla wielu czytelników portret stanowi wkład w nową interpretację frontu Lincolna., Kiedy Tarbell po raz pierwszy spojrzał na portret, ” uświadomiła sobie, że był to Lincoln, który zniszczył powszechnie akceptowaną opinię o jego wczesnej nędzności, chamstwie, bezbożności.”Thisnew” Lincoln … porwany przez burzę.”Inni też. Autorzy zauważyli, że zamiast szorstkiego,surowego, zaniedbanego backwoodmana, zdjęcie przedstawiało schludnego młodzieńca. Jeden z komentatorów zauważył z przyjemnością, że „nic w tym obrazie nie wskazuje na niską wulgarność, którą niektóre osoby, które znały Pana Lincolna we wczesnej karierze, uwierzyłyby nam, że należały do niego w tym czasie., Twarz jest bardzo daleka od grubej, brutalnej lub zmysłowej twarzy. Jest tak wyrafinowany, jak uprzejmy.”Murat Halstead, redaktor Brooklyn Standard-Union, zauważył” niekarowy, ale schludny i elegancki „strój i” wyszukany krawat krawata.”Joseph Medill, redaktor Chicago Tribune, również zauważył „skrupulatną dbałość” o wyglądlincolna: „jego włosy są czesane i szczotkowane czymś w rodzaju młodzieńczej próżności, i ma gładką, jasną, raczej niż jakąś inną twarz.”Strona

nowa interpretacja Lincolna w nurcie progresywnej historiografii., Frederick Jackson Turner złapał odnowione zainteresowanie pospolitym człowiekiem i uosabił nowy szacunek dla Centrum Zachodu w swoim eseju „the Significance of theFrontier in American History”, wygłoszonym w przemówieniu w ColumbianExposition w 1893 roku. W swojej interpretacji historii Ameryki, pionier z zachodu uosabiał cechy bardziej reprezentacyjne niż te z północy czy z południa., Turner zasugerował, że prawdziwie Amerykańskie „cechy”, takie jak: waleczność, bystry intelekt, dowcip, praktyczność, pomysłowość,”indywidualizm”, pewność siebie, śmiałość i brak estetycznego wykończenia, a także amerykańska demokracja i nacjonalizm, rozwijały się na krawędzi granicy. Tak więc Amerykański Zachód był centralnyrozwój amerykańskiego charakteru i historii.

te same cechy, które podziwiał Turner, można było zobaczyć w Lincoln Tarbella. Tarbell opisał dumę Lincolna z jego siły i zdolności do wykonywania wszelkich obowiązków niezbędnych w życiu frontier., Wskazała na praktyczną i pomysłową stronę swojej natury. Asexamples relacjonowała, jak Lincoln uwolnił flatboat utknął na młynie w 1831 roku i wskazała na swój wynalazek, opatentowany w 1849 roku, zapominając o Łodziach nad płytkimi obszarami w rzekach. Umiejętność opowiadania historii Lincolna, jego poczucie humoru i jego genialna natura, gdy wśród Hiszpanów tworzyły motyw przewodni w całej twórczości Tarbella, podobnie jak otwarty, dociekliwy umysł didlincolna, który przeniósł go do samodzielnej nauki gramatyki i prawa i pozwolił mu opanować umiejętności geodezyjne w ciągu kilku tygodni. Jej Lincoln wykazywał Wszystkie cechy występujące w amerykańskim westernerze.,

w badaniu Tarbella cechy te łączyły się z innymi cechami uczciwości Lincolna, nieustępliwą wytrwałością w zrozumieniu nowych problemów i umiejętnością działania na logicznie sformułowanych wnioskach, aby pro – Page duce ' a przywódcę zdolnego do kierowania krajem przez wojnę domową. Tarbell ścigał „Lincolnthe man”, a dla niej „prawdziwy Lincoln” nie był „prorokiem” ani ” męczennikiem.”Lincoln tarbella był wzruszony smutkiem i, w przypadku Ann Rutledge, romansem, ale podkreśliła również, że logika Lincolna rozwinęła się z „nieustannego wysiłku umysłowego” i jego „zachwytu moralnego” jako kluczy do jego wielkości.,

Tarbell pisała w czytelnym stylu, który wpłynął na ogólny urok jej twórczości. McClure i JohnPhillips, którzy redagowali jej prace, nalegali na to. Zasada McClure ' a polegała na tym, że artykuł musi być w stanie utrzymać zainteresowanie po trzecim czytaniu. W przeciwnym razie musiał zostać przepisany.

wpływ artykułów Tarbella na społeczeństwo można było zobaczyć w liczbach obiegowych dla McClure ' a, który skoczył ze 120 000 w sierpniu 1895 roku do 175 000 w listopadzie, kiedy ukazał się pierwszy artykuł Tarbella o Lincolnie., W grudniu sprzedano 250 000 egzemplarzy, przewyższając takie legendy magazynów jak theCentury, Scribner 's i Harper' s Monthly. Wiele lat później w swojej autobiografii McClure, który miał trudności z uruchomieniem magazynu w czasie depresji z 1893 roku, podsumował wpływ takiego sukcesu na pracowników atMcClure 'S:” nowe poczucie nadziei przyszło do nas wszystkich. Strach i strach, pod którym żyliśmy tak długo, minęły.”

popularność serii Tarbella może świadczyć o jej sukcesie w formie książkowej. W 1896 roku Tarbell opublikował cykl o wczesnym życiu Lincolna, który trwał do 1858 roku., Seria została ponownie opublikowana w krótkotrwałej publikacji McClure 'a o nazwie McClure' s Quarterly wkrótce potem. Pierwsze cztery instalacje zostały ponownie opublikowane w formie książkowej w 1896 r., aby nadrobić niemożność zaspokojenia pierwotnego zapotrzebowania w formie seryjnej. W latach 1898-99, Seria Tarbell 'a o późniejszych latach Lincolna z 1858 roku, aż do jego zabójstwa, pojawiła się w McClure' S. seria ta, połączona z wcześniejszą pracą, została opublikowana w dwutomowym dziele w 1900 roku Z dedykacją dla jej ojca. Do 1920 roku doczekał się kilku wydań.

recenzje książek były przychylne pracy Tarbella., Nawet Robert Todd Lincolninformalnie dał jej bezpłatną recenzję. Napisał do niej, że „wyznaje” swoje „zdziwienie i przyjemność” na „wynik” jej ” niestrudzonych badań.”Uznał jej biografię za” niezbędną dla twórczości Nicolaya i Page 'a Hay' a.”Nacisk na to, by we wczesnym okresie życia Lincolna Tarbell nie był zbyt duży. Podobnie jak Tarbell, jeden z recenzentów docenił korzystny wpływ wczesnego Zachodu na rozwój Lincolna., Własne szacunki McClure ' A dotyczące wartości newstudia zapowiadały jego późniejszy nacisk na badania naukowe i zachowanie prawa i porządku: „żadna inna historia w historii Ameryki nie zachwyca bardziej koniecznością badania publicznych pytań jasno i beznamiętnie, i trzymania się jak skała tego, co jest zgodne z prawem i sprawiedliwe.”

Tarbell kontynuowała pisanie o epoce Postępowej, nawet po tym, jak w 1902 roku zwróciła się do słynnej firmy Standard Oil Company., Kiedy JesseWeik zapytała, czy jej praca nad historią Standard OilCompany oznacza, że została zakończona badaniami onLincoln, odpowiedziała: „Oczywiście, nie rzuciłam Lincolna, muszę go trzymać tak długo, jak żyję.”Tarbell kontynuował prace śledcze rozpoczęte w biografii Lincolna, edytując zbiór ulotek Lincolna, przemówień i dokumentów państwowych opublikowanych w 1911 roku oraz analizując pochodzenie rodziny Lincolnów w” the footsteps of the Lincolns ” (1924)., W latach 1907 i 1909 Tarbell napisał także dwa opowiadania Billy 'ego Browna, znał Lincolna i ojca Abrahama, które przedstawiały reminiscencje postaci ze Springfield, Billy' ego Browna. Historie Billy ' ego Browna służyły jako popularne ilustracje mądrości, człowieczeństwa i inteligencji Lincolna. Szczególnie grali na łączniku między Lincolnem a zwykłym człowiekiem. W książkach, zarówno Lincoln i Billy Brownspoke w sposób niepolished sposób western pionier.

w latach 90.nastąpił wzrost problemy związane z procesem szybkiego uprzemysłowienia., Tarbell uważała, że jej praca na stronie życie Lincoln pomogła jej odkryć na nowo swój kraj i dostarczyła jej ideału, dzięki któremu mogłaby analizować zmiany zachodzące wokół niej.Patrząc wstecz na jej karierę z punktu widzenia 1939 roku, Tarbell stwierdziła, że lata pracy nad jej biografią ” wzbudziły moje piętno na tym, że mam Kraj, że jego problemy są moimi problemami.”Badania Tarbella nad Lincolnem sprawiły, że zastanawiała się, dlaczego tak się rozwinęły, jak po wojnie secesyjnej., Uważała, że namiętności wojny zachęcają ludzi do podążania ścieżkami”korupcji”, „chciwości” i zemsty, a nie do rad Lincolna „miłości” i przebaczenia po konflikcie. Kwestionowała „efekt” wojny „na demokrację” i zastanawiała się, czy naruszenia demokracji nie są ” bardziej subtelną formą niewolnictwa.”Jej praca nad Lincolnem zachęciła ją do odejścia z pracy w sensie intelektualnym i zaangażowania się w problemy Stanów Zjednoczonych., Jak powiedział Tarbell, jej praca nad Lincolnand his times dostarczyła ” ładnego pudełka problemów, które drażniły mnie, gdy pracowałem nad życiem Lincolna i z kącika oka obserwowałem, co się dzieje w kraju.”

Tarbell i inni członkowie McClure ' sstaff wkrótce zostaną wciągnięci w krucjatę muckrakingu pierwszej dekady XX wieku. Z serii poureda McClure ' a, realistycznych, rzeczowych historii, mających na celu „szok” społeczeństwa poprzez ukazanie społecznych i politycznych bolączek nowego społeczeństwa przemysłowego. Opowieści wywołały sensację.,

podczas gdy członkowie personelu różnili się w swoich poglądach na problem i jego możliwe rozwiązanie, hakerzy ogólnie uważali,że współpraca interesów politycznych, biznesowych i przestępczych na wszystkich szczeblach polityki stworzyła „rząd cienia”, który obalił proces prawny. Jako rozwiązanie muckrakerzy często popierali reformy demokratyczne, takie jak inicjatywa, referendum i bezpośredni wybór senatorów. Ostatecznie opowiedzieli się za”restrukturyzacją władzy politycznej” w postaci silnej władzy wykonawczej., Ta koncentracja władzy chroniłaby społeczeństwo przed skorumpowanymi grupami interesu w administracji i biznesie. Page

podobnie jak wielu współczesnych,postępowi dziennikarze porównywali swoją sytuację polityczną do sytuacji z lat 50. XX wieku. uważali, że starodawna Gwardia Partii Republikańskiej oddaliła się daleko od podstawowych zasad czasów Lincolna i, w połączeniu z innymi obrońcami korporacyjnego bogactwa, doprowadziła kraj na skraj kryzysu podobnego do tego, który miał do czynienia z krajem w latach 50. XX wieku., Pisząc do swojego ojca, Raya Stannarda Bakera, innego obskurnego dziennikarza atMcClure ' s, porównał swoją walkę o reformę do tej zprzewodzonego pokolenia: „ta krucjata przeciwko specjalnym przywilejom wzwyż miejscach jest prawdziwą wojną, prawdziwą rewolucją. Być może nie będziemy musieli iść tak daleko, jak ty, kiedy walczyłeś z problemem niewolnictwa, z popowder & blood. W chwili obecnej, gdy ktoś z nas jest ranny, nie ma nic poza atramentem. Ale atrament może służyć temu celowi., Tarbell rozwinął również analogię do wojny domowej, definiując postępowe reformy jako walkę o pozbycie się pułapek niedbale administrowanej demokracji—nadużyć, które tak samo wyraźnie na sobie stawiamy, jak kraj na północy i południu, który umożliwił niewolnictwo.”Tarbell uznał, że konserwatywni Republikanie nie mogą dłużej twierdzić, że są dziedzicami Dziedzictwa Lincolna:” w każdym momencie zaprzeczali mu.”

, Baker przypomniał sobie spotkanie personelu w biurach theMcClure pewnego dnia, kiedy amerykański krajobraz wyglądał „ponuro”, bez” przywództwa „lub” wizji ” widocznej w kraju.Tarbell przypomniała swoim kolegom: „pamiętajcie, że mieliśmy wielkie przywództwo w przeszłości: będziemy je mieli ponownie w przyszłości. Wracajcie do Abrahama Lincolna.”Inni Pisarze związani z McClure' s również odnosili się do Lincolna jako przykład potrzebnego przywództwa w swoich pismach. Strona

w miarę upływu czasu pojawił się związek między pracami Tarbell na temat Lincolna, a jej zainteresowaniami muckrakingowymi.,Tarbell skomentował problem pracy przez Lincolna w hervolume, ojciec Abraham (1909). W rozmowie między Lincolnem a fikcyjną postacią, Billy Brown, przybyszem ze Springfield podczas wojny secesyjnej, Lincoln zauważył: „nie mamy jeszcze naszych wartości pracy mężczyzn rozgryzł jeszcze-wartość człowieka, który wydaje rozkazy i człowieka, który je przyjmuje.,”W 1924 roku, kiedy Tarbell ponownie odwiedził początki Lincolna śladami Lincolnów, podkreśliła (jak nie miała w swoim życiu Abrahama Lincolna) znaczenie wczesnej pracy Lincolna jako robotnika,uznając jego zrozumienie pracy jako centralnej „siły” w swoich dokumentach przeciwko rozprzestrzenianiu się niewolnictwa podczas Lincoln-Douglasdebates. „Widział pracę jako fundament wszystkiego, co może się po niej pojawić, ponieważ pracował sam, zakładając wspólnotę.”

w podanym adresie Tarbell połączył się z bieżącymi działaniami reformatorskimi., Zachęcała Amerykanów, którzy byli zaniepokojeni problemami swoich czasów, aby emulowali „otwartość”, samodyscyplinę, „moralną naturę” i zdolność do działania na logicznie zdeterminowanych przekonaniach, zamiast mitologizować Lincoln jako człowieka, który posiadał cechy nieosiągalne dla przeciętnej osoby. Ludzie często tworzyli mity ludzi, powiedziała, przypisując im wyjątkowe cechy lub okoliczności, które wyjaśniały ich wyczyny wielkości. Ale Lincoln nauczał, że wszystkie jednostki mogą rozwinąć cechy niezbędne do zreformowania obecnych problemów.,”Najlepsze w tym jest to, że jego osiągnięcie jestdemokratyczne-coś otwartego dla wszystkich—jego metodydemokratyczne, coś praktycznego dla wszystkich.”

w 1912 roku Tarbell specjalnie wykorzystał problem zaufania, ponownie podkreślając swoją dyscyplinę i racjonalną naturę. Podczas gdy uważała, że obywatele nie mogą wiedzieć, co Lincoln by pomyślał w tej sprawie, oni mogliby podejść do trustów z takim samym obiektywizmem i odpowiedzialnością, z jaką Lincoln zajmował się niewolnictwem., Obywatele muszą cierpliwie zmagać się z kwestią zaufania, dopóki nie zostanie zniszczony korzeń problemu, tak jak Lincoln walczył z problemem niewolnictwa, dopóki ta niesprawiedliwość nie zostanie wyeliminowana. Page

perspektywa Tarbella na Lincolna skłoniła go także do wsparcia rzeźbiarza George 'a Grey' a Barnarda podczas kontroli nad jego posągiem Lincolna, poświęconym w Cincinnati w 1917 roku i wysłanym do Manchesteru w Anglii w 1919 roku, po odrzuceniu go jako odpowiedniego daru dla Londynu. Jako reformator w polityce i sztuce,Barnard wzorował swojego Lincolna wokół wizerunku Lincolna jako heroof demokracji i jako człowieka klasy robotniczej., Zamiast dobrze ubranego, nieskazitelnego Lincolna,Lincoln Barnarda pozował w zmiętych, zużytych ubraniach i starych butach z rękami zaciśniętymi wokół brzucha. Barnard przed objęciem urzędu prezydenta starał się przedstawiać incolna jako osobę wywodzącą się z ludu.

konserwatywni krytycy, tacy jak FrederickWellington Ruckstuhl, Redaktor The Art World, Robert ToddLincoln, Henry Cabot Lodge i entuzjasta Lincolna, Judd Stewart, uważali,że poza i ubiór posągu nie przystają do historii Lincolna., Ruckstuhl był szczególnie zaangażowany w swoją opozycję, określając posąg jako „błąd w bronze” i ” radykalizm w szmatach.”Wśród obrońców Barnarda znalazły się niektóre prominentne osoby, takie jak TheodoreRoosevelt, Edwin Markham i Ida Tarbell, którzy w pewnym momencie swojej kariery związani byli z postępowymi reformami. Page

Tarbell podziwiał prace Barnarda i odwiedził artystę w swoim nowojorskim studiu podczas pracy nad sceną. W przedstawieniu Barnarda Lincolna, Tarbell dostrzegł własne uznanie dla Zachodniego, pospolitego pochodzenia Lincolna.,Odpowiadając na pytanie Judda Stewarta, który rozpoczął energiczną kampanię pisarską, aby wzbudzić jak najwięcej sentymentu do tego miejsca, Tarbell powiedział:

Tarbell była zdecydowana o twórczości Barnarda, że wykorzystała część swojego wprowadzenia do nowego wydania swojej biografii Lincolna z 1917 r., aby krótko przedstawić posąg artystki. Barnard, napisała, otworzyła „fundamentalną dyskusję” nad właściwą interpretacją Lincoln., W opublikowanym artykule Tarbell skrytykował ” zorganizowaną kampanię przeciwko interpretacji Abrahama Lincolna, która nie tylko przyznaje się do nędzy i skromności jego wczesnego życia, ale także chwalebności w niej; czyni ją bogatym elementem jego interpretacji.”Starając się zdobyć bezpośrednie trafienie w intratorów Barnarda, kwestionując ich zdolność postrzegania istotnych cech Lincolna, doszła do wniosku:” jestem pewien, że ci, którzy nie widzą wielkiej duszy posągu Barnarda, nigdy nie zobaczyliby jej w samym żywym człowieku.,”

jak zauważyli inni, praca Tarbella na temat życia Abrahama Lincolna przyniosła nowy, niespotykany dotąd na polu Lincolna obiektywizm. Ta nowa perspektywa wynikała nie tylko z upływu czasu i starszego pokolenia,ale także z własnych talentów Tarbella jako badacza oraz akcentu epoki progresywnej na Sci – Page ence, racjonalność irealizm. Jej wysiłki na rzecz stworzenia środowiska Lincolna jako korzyści dla jego wczesnego rozwoju, również pogłębiły się wraz z postępową historiografią i nowym uznaniem dla zwykłego człowieka., Tarbell posłużył się Lincolnem jako przykładem tego, co może być uzupełnione przez silne, wykonawcze przywództwo, a później namawiał go do naśladowania jego bezstronnej logiki i moralnego hartu ducha. Seria tarbella na temat Lincolna pomogła postawić Clure ' a na solidnym fundamencie, gwarantując jego kontynuację w XX wieku. Podczas gdy jej badania nad Lincolnem nie sprawiły, że sama stała się muckrakerem, Lincoln służył weantarbellowi z dala od zagranicznych tematów i stał się dla niej ideałem, który mierzyła przywódców i wartości swoich czasów.,Podobnie jak inni z pokolenia, rysowała paralele między swoim czasem a wojną domową i zyskiwała zachętę od czasu,gdy wydawało się Tarbellowi, racjonalność, współczucie, dyscyplina isensja fair play ukształtowały zasady gry iwydały dzień. Strona