„piosenki Jacka Name brzmią jak wspomnienia, równie znane, jak obce. Jestem uzależniony od tej płyty.”
– Cate Le Bon

w czasach pełnych alienacji, Magic Touch, trzeci album wszechobecnego i tajemniczego Jacka, oferuje komfort kontaktu. Dzięki pracy, która waha się od chwytliwych do kakofonicznych, Imię zyskało reputację muzyka, który jest trudny do zdefiniowania. Przez ponad dekadę występował w podziemiach Los Angeles. Jego piosenki pojawiły się na albumach amerykańskich., Girls (Heavy Light, 2020) i White Fence (Family Perfume, 2012); wyprodukował nagrania dla Cassa McCombsa, a jego eksperymentalna muzyka była wystawiana w Museum of Contemporary Art w Los Angeles. Magiczny dotyk ujawnia kolejną stronę imienia Jacka. Choć jest on równie skomplikowany jak jego poprzednie wydawnictwa, Light Show z 2014 roku i Weird Moons z 2015 roku, tutaj skończył z gęstą produkcją swojej wcześniejszej pracy, aby nagrać płytę, która wydaje się surowa, osobista i bez wysiłku naturalna.,

W Light Show i Weird Moons, Name przyjął podejście sci-fi do radzenia sobie z ciężkimi tematami, takimi jak rola leków psychologicznych w coraz bardziej autorytarnym społeczeństwie i jego własna walka z rakiem. Dzięki Magic Touch, Name przenosi swoje liryczne i konceptualne skupienie z dala od wymarzonych światów jego pierwszych dwóch albumów i z powrotem na Ziemię: prostsze miejsce, a może tak się wydaje, gdzie ludzie zakochują się i z miłości, zmagają się z samotnością, sięgają po związki ze sobą i, na dobre i na złe, wpływają na siebie nawzajem., W roku takim jak 2020, jest to miejsce, które czuje się znajomo i daleko na raz.

niemal podprogowa opowieść o magicznym dotyku przypomina nam, że dotyk sam w sobie jest magią. „Usta na ustach, biodra na biodrach”, w zaskakująco poufnym otwieraczu „Karolina”, a w jego gorzkich zakończeniach, jak na lodowatym ” przyszłam ci powiedzieć po angielsku (odchodzę od ciebie).”Introspektywne perełki, takie jak” Kick-around Johnny „i” Sacred Place”, wydają się opowiadać o starożytnych traumach i możliwościach pełnej nadziei przyszłości., Następnie, stając twarzą w twarz z ograniczeniami własnego Swaggera w „Losing My Way”, radzi słuchaczowi: „jeśli nadal masz intuicję, trzymaj się jej. Nie wyrzucaj tego.”

wokale, nagrane z bliska i całkowicie suche, sprawiają, że brutalna szczerość w tekstach jest jeszcze bardziej osobista i przekonująca. Dostawa nazwy jest zawsze zaniżona, Do Rzeczy i całkowicie wiarygodna — rzadka i wyjątkowa rzecz. Trzeba pewnego rodzaju odwagi, aby wejść do tego mikrofonu bez płaszcza alegorii, torby lekarstw trików studyjnych, a nawet formuł współczesnej „muzyki pop”, aby cię chronić., Jest dojrzały—ale nie tępy i ciężki.

nagrany głównie w Name ' s Hollywood apartment z tylko radarem 24-track, nawet produkcja na Magic Touch jest intymna, z krystalicznie czystą estetyką, która jest szokująco obecna-prawie tak, jakby zespół gra te piosenki w twojej głowie., I choć instrumentacja jest rzadka, temat kontaktu międzyludzkiego jest wielokrotnie podkreślany przez dotykową, nieprzetworzoną naturę muzyki, czy to delikatne bębnienie Chrisa Cohena w „Dudette”, delikatny głos Izelli Berman w „Empty Nights”, czy eleganckie elektryczne pianino i klawinety Kenny 'ego Gilmore' a i Willa Canzoneriego w całym albumie. Nie ma syntezatorów, żadnych efektów, i żadne studio razzle-dazzle, z którego nazwa stała się znana z takich piosenek jak ” Pure Terror „i” Running After Ganimede.,”Tutaj jest tylko analogowa płyta miksująca i zespół rozbijających muzyków z wyższych sfer LA undergroundu, grających części, które wplatają się i wylatują ze siebie jak ozdobne warkocze dźwięku. Sam nie tak tajny shredder, gitara i gitara basowa Name ' s NA Magic Touch są również naprawdę mistrzowskie.

z niczym więcej niż nagą muzyką i nieskazitelnym językiem, Magic Touch rzuca zaklęcie, aby przywołać prawdziwą magię ludzkiego połączenia. Musisz tylko słuchać.