zrozumienie części ucha — i roli każdego z nich w przetwarzaniu dźwięków — może pomóc ci lepiej zrozumieć ubytek słuchu.

ucho zewnętrzne

małżowina uszna (pinna) jest widoczną częścią ucha zewnętrznego. Zbiera fale dźwiękowe i kieruje je do kanału słuchowego (zewnętrznego słuchowego), gdzie dźwięk jest wzmacniany.

fale dźwiękowe poruszają się następnie w kierunku elastycznej, owalnej błony na końcu kanału słuchowego zwanej błoną bębenkową lub błoną bębenkową. Fale dźwiękowe powodują wibracje błony bębenkowej.,

ucho środkowe

wibracje błony bębenkowej uruchamiają kosteczki. Kosteczki są w rzeczywistości małymi kośćmi — najmniejszymi w ludzkim ciele. Trzy kości są nazwane po ich kształtach: malleus( młot), incus (kowadło) i strzemiona (strzemiona). Kosteczki dodatkowo wzmacniają dźwięk.

mała kość strzemiączkowa przylega do owalnego okna łączącego ucho środkowe z uchem wewnętrznym. Trąbka Eustachiusza, która otwiera się do ucha środkowego, jest odpowiedzialna za wyrównanie ciśnienia między powietrzem na zewnątrz i wewnątrz ucha środkowego.,

ucho wewnętrzne

fale dźwiękowe dostają się do ucha wewnętrznego, a następnie do ślimaka, narządu w kształcie ślimaka. Ślimak jest wypełniony płynem, który porusza się w odpowiedzi na wibracje z owalnego okna. Gdy płyn się porusza, w ruch wchodzi 25 000 zakończeń nerwowych. Te zakończenia nerwowe przekształcają wibracje w impulsy elektryczne, które następnie przemieszczają się wzdłuż ósmego nerwu czaszkowego (nerwu słuchowego) do mózgu.

mózg następnie interpretuje te sygnały i tak słyszymy.

ucho wewnętrzne zawiera również narząd przedsionkowy, który jest odpowiedzialny za równowagę.