aby rozwiązać ten problem, teoretycy wprowadzają poprawki do swoich symulacji komputerowych. W opublikowanym w kwietniu raporcie japońscy naukowcy, kierowani przez Natsuki Hosono z Instytutu Nauk o Ziemi w Jokohamie, opisali, w jaki sposób wciąż roztopiona ziemia mogła spaść z księżyca, tak długo, jak długo planeta była jeszcze pokryta oceanem magmowym.

inna teoria, zaproponowana po raz pierwszy w 2017 roku, wzywa Theię i ziemię do odparowania, tworząc chmurę ognia w kształcie bajgla, która nie jest ani planetą, ani dyskiem., Krótkotrwała struktura, zwana synestią, jest palącą gazową plamą z zewnętrznymi krawędziami obracającymi się tak szybko, że w zasadzie wylatują na orbitę. Gdy zaczyna się ochładzać i zestalać, krople skalne kondensują się i opadają na embrionalną planetę w centrum. Resztki gruzu na zewnętrznych krawędziach obwarzanka również się kondensują, ale w większej odległości, tworząc księżyc.

, Lock, Postdoctoral badacz w California Institute of Technology, który rozwinął teorię z Sarah Stewart na University of California, Davis, powiedział w marcu na księżycowej i planetarnej Konferencji Naukowej w Houston. „Musimy uwzględnić Równania różniczkowe i fizykę. To będzie trudne — przepraszam. Ale jeśli chcemy zrozumieć, jak powstał nasz Księżyc i powiązać jego właściwości chemiczne z jego pochodzeniem, musimy przezwyciężyć te wyzwania.”

a primordial pummeling — or not

młodsze dni księżyca są również przedmiotem intensywnej debaty.,

Mare Imbrium, gdzie wylądowali Scott i Irwin, to rozległa Równina lawy i krater uderzeniowy, który powstał około 3,8 miliarda lat temu, kiedy tytaniczna asteroida lub protoplaneta zderzyła się z Księżycem. Kiedy naukowcy zaczęli mierzyć próbki Apollo, odkryli, że większość z nich doświadczyła pewnego rodzaju przerażającego ogrzewania w tym czasie.