Kiedy argentyńska junta wojskowa zaatakowała Falklandy, kolonię brytyjską, w kwietniu 1982 roku, polityczna przyszłość Margaret Thatcher była poważnie kwestionowana.,

pierwsza brytyjska premier spotkała się z ostrą krytyką zarówno ze strony gabinetu, jak i opinii publicznej w odpowiedzi na jej politykę wewnętrzną. Gwałtowne cięcia wydatków rządowych, malejący przemysł wytwórczy i wysokie bezrobocie wskazywały na wczesne wyjście lidera.,

„to zaczęło wyglądać tak, jakby pani, która powiedziała, że jest” nie do obracania „będzie musiał zrobić U-turn, zatrzymać jej deflacyjnej polityki gospodarczej, i pompować pieniądze z powrotem do gospodarki,” mówi Victor Bailey, były wybitny profesor nowoczesnej historii brytyjskiej na Uniwersytecie w Kansas i były dyrektor Joyce& Elizabeth Hall Center for the Humanities. „Wojna o Falklandy uratowała jej polityczną skórę. Mogła pokazać całą swoją niezłomną wolę w jednej sprawie z moralną jasnością: ratując Falklandczyków i ich owce przed szalejącymi Argentyńczykami.,”

decyzja Thatchera o rozpoczęciu wojny w celu odzyskania Wysp była sprzeczna z kilkoma członkami parlamentu i bliskimi doradcami, a także prezydentem USA Ronaldem Reaganem, który wielokrotnie wzywał do rozmów pokojowych.,

„Kiedy jesteś w stanie wojny, nie możesz pozwolić, aby trudności zdominowały twoje myślenie: musisz wyruszyć z żelazną wolą, aby je przezwyciężyć”, pisze Thatcher w swoim pamiętniku z 1993 roku Downing Street Years. „A poza tym jaka była alternatywa? Że zwykły lub ogrodowy dyktator powinien rządzić poddanymi królowej i zwyciężać przez oszustwa i przemoc? Nie, kiedy byłem premierem.,”

Wojna o Falklandy kończy się za 74 dni

pod przywództwem Thatchera, 5 kwietnia 1982 roku, rząd brytyjski wysłał morską grupę operacyjną 8000 mil na południowy Atlantyk, aby podjąć siły argentyńskie przed atakiem amfibijnym na wyspy. Flota brytyjska składała się ostatecznie z 38 okrętów wojennych, 77 jednostek pomocniczych oraz 11 000 żołnierzy, marynarzy i marines.

„musimy odzyskać Falklandy dla Wielkiej Brytanii i dla ludzi, którzy tam mieszkają, którzy są Brytyjczykami” – powiedział Thatcher w wywiadzie z ITN z 5 kwietnia 1982 roku.,

konflikt trwał 74 dni i zakończył się kapitulacją Argentyny 14 czerwca 1982 roku. Ostatecznie w konflikcie zginęło 649 argentyńskich wojskowych, 255 brytyjskich żołnierzy i trzech Falklandczyków, którzy oddali Wyspy pod brytyjską kontrolę.

według Bailey, Thatcher ” zrobiła to, czego Churchill miał zły nawyk nie robić, czyli oddała ogólne dowództwo swoim przywódcom wojskowym i nie ingerowała w ich strategiczne decyzje.,”

Margaret Thatcher 's' Iron Lady ' moniker Sticks

jej szybka reakcja na konflikt na południowym Atlantyku i szybkie zwycięstwo doprowadziły do wzrostu jej popularności i ponownej reelekcji w 1983 roku. Funkcję tę pełnił do 1990, co czyni ją najdłużej urzędującym premierem Wielkiej Brytanii w XX wieku.,

„była zdecydowana, zdeterminowana, skuteczna” – mówi historyk Chris Collins z Fundacji Margaret Thatcher. „Nigdy nie było najmniejszej wątpliwości w jej publicznych odpowiedziach, a ona była całkiem jasna prywatnie zbyt. Odzyskamy Wyspy. Nie sądzę, by jakikolwiek inny Brytyjski przywódca w tym czasie potraktował to tak wyraźnie.”

przede wszystkim, Collins dodaje, wydarzenia wojny potwierdziły ją. „Gdyby wojna została przegrana, albo wynik byłby niechlujny lub niejednoznaczny, zniszczyłby ją” – mówi., „Ale szybkie i zdecydowane zwycięstwo było tak naprawdę niezbędne z jej punktu widzenia.”

triumf okazał się również zasługą” Żelaznej Damy”.

„przed Falklandami to był żart, to zdanie” – mówi. „Potem oznaczało to coś całkiem realnego. Była postrzegana jako niezwykle twarda i zaradna, kogoś, z kim byś się nie zmierzył, gdybyś był mądry.”

a Bailey zauważa, że Thatcher była pierwszą kobietą, która poprowadziła kraj do walki od czasów Elżbiety I.,

„jestem pewien, że spodobał jej się ten fakt”, mówi. – We współczesnych czasach politycy rzadko mieli do czynienia z międzynarodowym konfliktem—ostatnim dla Anglii był Suez w 1956 roku. Dzięki temu Thatcher mógł wystąpić na międzynarodowej scenie., … W pewnym sensie, to podniosło ją z bycia politykiem narodowym do bycia międzynarodową kobietą stanu. Jako pierwsza kobieta premier Wielkiej Brytanii, jej sukces prawdopodobnie pomógł uczynić ideę kobiety lidera bardziej akceptowalne.”

Wciąż moglibyśmy opłynąć pół świata i odnieść sukces militarny.”

,

„naprawdę zyskała ogromną pewność siebie i postawę”, mówi „i to zostało z nią.”

Czytaj więcej: Margaret Thatcher: Her Life and Legacy