Articles

Jenny Lind (Polski)

Jenny Lind, oryginalne imię Johanna Maria Lind, (ur. ok. 6.11.1820, Sztokholm-zm. 11.11.1820 2, 1887, Malvern, Worcestershire, Eng.), Sopran operowy i oratoryjny pochodzenia szwedzkiego podziwiany za kontrolę wokalną i zwinność oraz czystość i naturalność jej sztuki.

najważniejsze pytania

Jak Jenny Lind wpłynęła na świat?,

Jenny Lind, „Szwedzki Słowik”, była utalentowaną sopranistką oratoryjną i mistrzynią śpiewu bel canto, podziwianą za kontrolę wokalną i zwinność oraz za czystość i naturalność swojej sztuki.

Jak Jenny Lind stała się sławna?

Po tym, jak Londyn „oszalał” dla Jenny Lind w 1847 roku, amerykański showman P. T. Barnum sprowadził szwedzką śpiewaczkę, której nigdy nie widział, do Stanów Zjednoczonych w 1850 roku, gdzie była prawie nieznana., Dzięki ogromnej kampanii reklamowej zorganizowanej przez Barnuma, dziewięciomiesięczna trasa koncertowa Lind odniosła ogromny sukces.

gdzie jest zakopana Jenny Lind?

Jenny Lind jest pochowana na cmentarzu Great Malvern, niedaleko Worcester w angielskim Midlands. Została pochowana wraz z mężem, Otto Goldschmidtem, który był jej akompaniatorem. Para zamieszkała najpierw w Dreźnie, w Niemczech, przed przeprowadzką do Anglii w 1856 roku. Lind zmarł w 1887 roku.,

Lind zadebiutowała w Der Freischütz w Sztokholmie w 1838 roku, a w 1841 roku studiowała u Manuela Garcíi w Paryżu. Giacomo Meyerbeer napisał dla niej partię Vielki w „ein Feldager in Schlesien” (Berlin, 1844), a w 1847 zaśpiewała w Londynie rolę Amelii w „Masnadieri”, napisaną dla niej przez Giuseppe Verdiego. Po raz pierwszy pojawiła się w Londynie w Robercie Diable Meyerbeera (4 maja 1847); Henry Chorley donosił, że miasto ” oszalało na punkcie szwedzkiego słowika.”

jej zakres rozciągał się od B poniżej środkowego C do wysokiego G., Utalentowana śpiewaczka koloraturowa, która często pisała własne kadencje, śpiewała również proste piosenki z wielkim apelem. Ostatecznie jej szczera pobożność sprawiła, że postanowiła opuścić scenę. Sukces w oratorium i recitalu ułatwił jej to, a jej ostatni występ w operze miał miejsce w 1849 roku, w Robercie Le Diable. W następnym roku odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych pod patronatem P. T. Barnuma, a w 1852 roku poślubiła swojego akompaniatora, Otto Goldschmidta. Wraz z mężem zamieszkała najpierw w Dreźnie, Ger., a od 1856 w Anglii., W 1870 wystąpiła w Oratorium Goldschmidta Ruth w Düsseldorfie, a w 1875 poprowadziła soprany w założonym przez Goldschmidta chórze Bacha w Londynie. Ostatni raz pojawiła się w 1883 roku. W latach 1883-1886 wykładała w Royal College of Music w Londynie.