może się to wydawać oczywistym elementem każdego systemu liczbowego, ale zero jest zaskakująco niedawnym rozwojem w historii ludzkości. W rzeczywistości ten wszechobecny symbol ” nic ” nie znalazł się nawet w Europie aż do XII wieku. Początki Zero sięgają najprawdopodobniej „Żyznego Półksiężyca” starożytnej Mezopotamii. Sumeryjscy skrybowie używali spacji do oznaczania nieobecności w kolumnach liczbowych już 4000 lat temu, ale pierwsze odnotowane użycie symbolu podobnego do zera datuje się około trzeciego wieku p. n. e., w starożytnym Babilonie. Babilończycy używali systemu liczbowego opartego na wartościach 60 i opracowali specyficzny znak-dwa małe kliny-do rozróżniania wielkości w taki sam sposób, jak współczesne systemy dziesiętne używają zer do rozróżniania dziesiątych, setek i tysięcznych. Podobny typ symbolu pojawił się niezależnie w obu Amerykach około 350 roku n. e., kiedy Majowie zaczęli używać znacznika zerowego w swoich kalendarzach.

te wczesne systemy liczenia postrzegały tylko zero jako symbol zastępczy—a nie liczbę z własną unikalną wartością lub właściwościami., Pełne zrozumienie znaczenia zera miało nastąpić dopiero w VII wieku n. e.w Indiach. Tam matematyk Brahmagupta i inni używali małych kropek pod liczbami, aby pokazać symbol zastępczy zera, ale również postrzegali zero jako posiadające wartość zerową, zwaną ” sunia.”Brahmagupta był również pierwszym, który wykazał, że odejmowanie liczby od siebie powoduje zero. Z Indii zero dotarło do Chin i z powrotem na Bliski Wschód, gdzie zostało przejęte przez matematyka Mohammeda ibn-Musa al-Khowarizmi około 773 roku., Al-Khowarizmi po raz pierwszy zsyntetyzował arytmetykę indyjską i pokazał, jak zero może funkcjonować w równaniach algebraicznych, a w IX wieku zero weszło do arabskiego systemu liczbowego w formie przypominającej owalny kształt, którego używamy dzisiaj.

zero kontynuowało migrację przez kolejne kilka stuleci, zanim ostatecznie dotarło do Europy około 1100 roku. myśliciele tacy jak włoski matematyk Fibonacci pomogli wprowadzić zero do głównego nurtu, a później znalazło się w czołówce w pracy René Descartesa wraz z Sir Isaac Newton i Gottfried Leibniz wynalazek rachunku różniczkowego., Od tego czasu pojęcie ” nic ” nadal odgrywa rolę w rozwoju wszystkiego, od fizyki i ekonomii po inżynierię i informatykę.