zaburzenie psychosomatyczne jest stanem, w którym naprężenia psychologiczne wpływają niekorzystnie na stan fizjologiczny (somatyczny).)., Jest to stan dysfunkcji lub uszkodzenia strukturalnego w narządach fizycznych poprzez niewłaściwą aktywację mimowolnego układu nerwowego i odpowiedzi biochemicznej. W tym kontekście przegląd ten rozważy zaburzenia lękowe z perspektywy psychobiologicznych mechanizmów podatności na ekstremalny stres w ciężkich chorobach przewlekłych. Medycyna psychosomatyczna jest dziedziną medycyny behawioralnej i częścią praktyki psychiatrii konsultacyjno-łącznikowej., Medycyna psychosomatyczna w opiece paliatywnej integruje interdyscyplinarną ocenę i zarządzanie obejmujące różne specjalności kliniczne, w tym psychiatrię, psychologię, neurologię, medycynę wewnętrzną, alergię, dermatologię, psychoneuroimmunologię, onkologię psychospołeczną i opiekę duchową. Warunki kliniczne, w których procesy psychologiczne działają jako główny czynnik wpływający na wyniki medyczne, są obszarami, w których medycyna psychosomatyczna ma kompetencje. Tak więc objaw psychosomatyczny rozwija się jako fizjologiczny związany ze stanem emocjonalnym., W stanie wściekłości lub strachu, na przykład, ciśnienie krwi zestresowanej osoby może być podwyższone, a jego puls i szybkość oddychania zostaną zwiększone. Gdy strach mija, nasilone procesy fizjologiczne zwykle ustępują. Jeśli jednak dana osoba ma uporczywy strach (przewlekły lęk), którego nie jest w stanie wyrazić jawnie, stan emocjonalny pozostaje niezmieniony, choć niewyrażony w jawnym zachowaniu, a objawy fizjologiczne związane ze stanem lękowym utrzymują się., W artykule podkreślono, jak hipnoza kliniczna i stany medytacyjne mogą być ważną opieką psychospołeczną i duchową, dla zarządzania objawami w neuro-psychobiologicznej odpowiedzi na stres.