Mahatma Gandhi (Polski)
II wojna światowa i Ruch Oporu w Indiach
Jawaharlal Nehru i Gandhi w 1946 roku
Gandhi sprzeciwiał się udzielaniu jakiejkolwiek pomocy kampanii Gandhi nie cieszył się poparciem indyjskich mas i wielu indyjskich przywódców, takich jak Sardar Patel i Rajendra Prasad. Jego kampania zakończyła się porażką. Ponad 2.,5 milionów Indian zignorowało Gandhiego, zgłosiło się na ochotnika i dołączyło do brytyjskiej armii do walki na różnych frontach sił alianckich.
sprzeciw Gandhiego wobec udziału Indii w ii Wojnie Światowej był motywowany jego przekonaniem, że Indie nie mogą być uczestnikami wojny rzekomo walczącej o demokratyczną wolność, podczas gdy wolność ta została odrzucona samym Indiom. Potępił także nazizm i faszyzm, który zyskał poparcie innych indyjskich przywódców. Wraz z postępem wojny Gandhi nasilił swoje żądanie niepodległości, wzywając Brytyjczyków do opuszczenia Indii w przemówieniu w Mumbaju w 1942 roku., Była to najbardziej definitywna rewolta Gandhiego i Partii Kongresowej, mająca na celu zabezpieczenie brytyjskiego wyjścia z Indii. Brytyjski rząd szybko zareagował na wystąpienie w Indiach i w kilka godzin po wystąpieniu Gandhiego aresztował Gandhiego i wszystkich członków Komitetu roboczego Kongresu. Jego rodacy w odwecie za aresztowania zniszczyli lub spalili setki państwowych dworców kolejowych, posterunków policji i przecięli przewody telegraficzne.
w 1942 roku Gandhi w wieku 73 lat wezwał swoich ludzi do całkowitego zaprzestania współpracy z rządem cesarskim., W tym staraniu nalegał, aby nie zabijali ani nie ranili Brytyjczyków, ale byli gotowi cierpieć i umrzeć, jeśli przemoc zostanie zainicjowana przez brytyjskich urzędników. Wyjaśnił, że ruch nie zostanie zatrzymany z powodu jakichkolwiek indywidualnych aktów przemocy, mówiąc, że „uporządkowana anarchia „” obecnego systemu administracji „jest” gorsza niż prawdziwa anarchia.”Nakłaniał Indian do Karo ya maro („rób albo umieraj”) w imię ich praw i wolności.,Gandhi w 1942 roku, w którym zapoczątkował ruch Quit India Movement
aresztowanie Gandhiego trwało dwa lata, ponieważ był przetrzymywany w Pałacu Aga Khan w Pune. W tym okresie jego wieloletni sekretarz Mahadev Desai zmarł na atak serca, jego żona Kasturba zmarła po 18 miesiącach uwięzienia 22 lutego 1944, a Gandhi doznał ciężkiego ataku malarii. Podczas pobytu w więzieniu zgodził się na wywiad ze Stuartem Gelderem, brytyjskim dziennikarzem., Gelder następnie skomponował i wydał streszczenie wywiadu, przesłał je do głównego nurtu prasy, która ogłosiła nagłe ustępstwa Gandhi był gotów zrobić, komentarze, które wstrząsnęły jego rodaków, pracowników Kongresu, a nawet Gandhi. Dwaj ostatni twierdzili, że wypaczył to, co Gandhi rzeczywiście powiedział na wiele tematów i fałszywie odrzucił ruch Quit India.
Gandhi został zwolniony przed końcem wojny 6 maja 1944 roku z powodu złego stanu zdrowia i koniecznej operacji; Raj nie chciał, aby umarł w więzieniu i rozwścieczył naród., Wyszedł z aresztu na zmienioną scenę polityczną – na przykład Liga Muzułmańska, która kilka lat wcześniej wydawała się marginalna, „teraz zajmuje centrum sceny politycznej”, a temat kampanii Muhammada Alego Jinnaha na rzecz Pakistanu był głównym tematem rozmów. Gandhi i Jinnah mieli obszerną korespondencję i obaj mężczyźni spotkali się kilka razy w ciągu dwóch tygodni we wrześniu 1944 roku, gdzie Gandhi nalegał na zjednoczone religijnie pluralistyczne i niezależne Indie, które obejmowały muzułmanów i nie-muzułmanów z subkontynentu indyjskiego., Jinnah odrzucił tę propozycję i zamiast tego nalegał na podział subkontynentu na linie religijne, aby utworzyć oddzielne Indie muzułmańskie (późniejszy Pakistan). Rozmowy te trwały do 1947 roku.
podczas gdy przywódcy Kongresu tkwili w więzieniu, pozostałe partie poparły wojnę i zyskały siłę organizacyjną. Podziemne publikacje oblegały bezlitosne tłumienie Kongresu, ale miały niewielką kontrolę nad wydarzeniami. Pod koniec wojny Brytyjczycy Dali wyraźne wskazówki, że władza zostanie przekazana w ręce Indian., W tym momencie Gandhi odwołał walkę i uwolniono około 100 000 więźniów politycznych, w tym przywódców Kongresu.
Partition and independence
Gandhi wraz z Muhammadem Ali Jinnahem w 1944 roku
Gandhi sprzeciwił się podziałowi subkontynentu indyjskiego na tle religijnym. Indyjski Kongres Narodowy i Gandhi zaapelowali do Brytyjczyków o opuszczenie Indii. Liga Muzułmańska domagała się jednak „podziału i opuszczenia Indii”., Gandhi zaproponował porozumienie, które wymagało od Kongresu I Ligi Muzułmańskiej współpracy i uzyskania niepodległości pod rządami tymczasowymi, po czym kwestia podziału mogła zostać rozwiązana w drodze plebiscytu w dzielnicach z muzułmańską większością.
Jinnah odrzucił propozycję Gandhiego i wezwał do bezpośredniego dnia akcji, 16 sierpnia 1946, aby zmusić muzułmanów do publicznego gromadzenia się w miastach i poparcia jego propozycji podziału subkontynentu indyjskiego na państwo muzułmańskie i państwo niemuzułmańskie., Huseyn Shaheed Suhrawardy, szef Ligi Muzułmańskiej Bengalu – obecnie Bangladeszu i Bengalu Zachodniego, dał policji w Kalkucie specjalne święto z okazji Dnia bezpośredniej akcji. Dzień akcji bezpośredniej wywołał masowy mord Hindusów z Kalkuty i podpalenie ich mienia, a policja zaginęła w celu powstrzymania lub powstrzymania konfliktu. Rząd brytyjski nie rozkazał swojej armii wkroczyć w celu powstrzymania przemocy. Przemoc w dniu Direct Action Day doprowadziła do odwetowej przemocy wobec muzułmanów w całych Indiach., Tysiące Hindusów i muzułmanów zostało zamordowanych, a dziesiątki tysięcy zostało rannych w cyklu przemocy w następnych dniach. Gandhi odwiedził najbardziej narażone na zamieszki obszary, aby zaapelować o zaprzestanie masakr.,Gandhi w 1947 roku wraz z Lordem Louisem Mountbattenem, ostatnim wicekrólem Indii w Wielkiej Brytanii, i jego żoną Edwiną Mountbatten
Archibaldem Wavellem, wicekrólem i gubernatorem generalnym Indii Brytyjskich przez trzy lata do lutego 1947 roku, współpracował z Lordem Louisem Mountbattenem.Gandhi i Jinnah, aby znaleźć wspólną płaszczyznę, przed i po zaakceptowaniu indyjskiej niepodległości w zasadzie. Wavell potępił charakter i motywy Gandhiego, a także jego idee., Wavell oskarżył Gandhiego o ukrywanie idei ” obalenia brytyjskich rządów i wpływów oraz ustanowienia hinduskiego Raju „i nazwał Gandhiego” złośliwym, złośliwym, niezwykle przebiegłym ” politykiem. Wavell obawiał się wojny domowej na subkontynencie indyjskim i wątpił, że Gandhi będzie w stanie ją powstrzymać.
Brytyjczycy niechętnie zgodzili się przyznać niepodległość mieszkańcom subkontynentu indyjskiego, ale zaakceptowali propozycję Jinnahu podziału kraju Na Pakistan i Indie., Gandhi był zaangażowany w ostateczne negocjacje, ale Stanley Wolpert stwierdził, że „plan podziału Indii Brytyjskich nigdy nie został zatwierdzony ani zaakceptowany przez Gandhiego”.
podział był kontrowersyjny i brutalnie kwestionowany. Ponad pół miliona zostało zabitych w zamieszkach religijnych, ponieważ 10 milionów do 12 milionów nie-muzułmanów (głównie Hindusów i Sikhów) wyemigrowało z Pakistanu do Indii, a muzułmanie migrowali z Indii do Pakistanu, przez nowo utworzone granice Indii, Zachodniego Pakistanu i Pakistanu Wschodniego.,
Gandhi spędził dzień niepodległości nie świętując końca rządów brytyjskich, ale apelując o pokój wśród swoich rodaków, poszcząc i wirując w Kalkucie 15 sierpnia 1947 roku. Podział ogarnął subkontynent indyjski przemocą religijną, a ulice były wypełnione zwłokami. Niektórzy pisarze przypisują gandhiemu post i protesty za powstrzymanie zamieszek religijnych i przemocy społecznej.,
śmierć
30 stycznia 1948 roku o godzinie 17:17 Gandhi był ze swoimi wnuczkami w ogrodzie Birla House (obecnie Gandhi Smriti), w drodze na spotkanie modlitewne, kiedy Nathuram Godse, Hinduski nacjonalista, wystrzelił trzy kule w jego klatkę piersiową z pistoletu z bliskiej odległości. Według niektórych relacji Gandhi zmarł na miejscu. W innych relacjach, takich jak jedna przygotowana przez dziennikarza naocznego świadka, Gandhi został przeniesiony do domu Birli, do sypialni., Tam zmarł około 30 minut później, gdy jeden z członków rodziny Gandhiego czytał wersety z hinduskich pism.
Premier Jawaharlal Nehru zwrócił się do swoich rodaków przez Wszechindyjskie Radio mówiąc:
przyjaciele i towarzysze, światło zgasło z naszego życia, a wszędzie jest ciemność i nie do końca wiem, co ci powiedzieć i jak to powiedzieć. Nasz ukochany przywódca, Bapu, jak go nazywaliśmy, ojciec narodu, już nie istnieje., Być może źle to mówię; niemniej jednak nie zobaczymy go ponownie, tak jak widzieliśmy go przez te wiele lat, nie będziemy biegać do niego po radę lub szukać u niego pocieszenia, a to jest straszny cios, nie tylko dla mnie, ale dla milionów i milionów w tym kraju.
pomnik, w którym Gandhi został zamordowany w 1948 roku. Jego stylizowane kroki prowadzą do pomnika.,
Godse, hinduistyczny nacjonalista mający powiązania z ekstremistyczną hinduską Mahasabhą, nie podjął próby ucieczki; wkrótce aresztowano także kilku innych spiskowców. Byli sądzeni w sądzie w czerwonym Forcie w Delhi. Podczas procesu Godse nie zaprzeczył oskarżeniom ani nie wyraził skruchy. Według Claude ' a Markovitsa, francuskiego historyka znanego z badań nad kolonialnymi Indiami, Godse stwierdził, że zabił Gandhiego z powodu jego samozadowolenia wobec muzułmanów, uznając Gandhiego za odpowiedzialnego za szał przemocy i cierpienia podczas podziału subkontynentu Na Pakistan i Indie., Godse oskarżył Gandhiego o subiektywizm i działanie tak, jakby tylko miał monopol na prawdę. Godse został uznany winnym i stracony w 1949 roku.
pogrzeb Gandhiego naznaczony był przez miliony Indian.
śmierć Gandhiego była opłakiwana w całym kraju. Ponad milion ludzi dołączyło do pięciomilowego konduktu pogrzebowego, który trwał ponad pięć godzin, aby dotrzeć do Raj Ghat z Birla house, gdzie został zamordowany, a kolejny milion obserwował procesję., Ciało Gandhiego zostało przetransportowane na nośniku broni, którego podwozie zdemontowano w nocy, aby umożliwić zainstalowanie wysokiej podłogi, aby ludzie mogli dostrzec jego ciało. Silnik pojazdu nie był używany, zamiast tego ciągnęły go cztery liny ciągnione po 50 osób. Wszystkie indyjskie zakłady w Londynie pozostawały zamknięte w żałobie, ponieważ tysiące ludzi ze wszystkich wyznań i wyznań oraz Indianie z całej Wielkiej Brytanii zgromadziły się w India House w Londynie.
zamach Gandhiego radykalnie zmienił krajobraz polityczny. Nehru został jego politycznym spadkobiercą., Według Markovitsa, za życia Gandhiego, deklaracja Pakistanu, że jest to „państwo muzułmańskie”, skłoniła grupy Indyjskie do domagania się uznania go za „państwo Hinduskie”. Nehru użył męczeństwa Gandhiego jako politycznej broni, aby uciszyć wszystkich zwolenników hinduskiego nacjonalizmu, jak również jego przeciwników politycznych. Powiązał zabójstwo Gandhiego z Polityką nienawiści i złej woli.
według Guha, Nehru i jego koledzy z Kongresu wezwali Indian do uczczenia pamięci Gandhiego, a jeszcze bardziej jego ideałów. Nehru wykorzystał zamach do umocnienia władzy Nowego Państwa Indyjskiego., Śmierć Gandhiego pomogła marszałkowi w poparciu dla nowego rządu i legitymizacji kontroli Partii Kongresowej, wzmocnionej masowym wylewem hinduskich wyrazów żalu dla człowieka, który inspirował ich przez dziesięciolecia. Rząd stłumił RSS, muzułmańską Gwardię Narodową i Chaksarów, aresztując około 200 tys.
przez wiele lat po zamachu, stwierdza Markovits, „Cień Gandhiego lśnił w życiu politycznym Nowej Republiki indyjskiej”., Rząd stłumił wszelkie sprzeciwy wobec jego polityki gospodarczej i społecznej, mimo że były one sprzeczne z ideami Gandhiego, poprzez rekonstrukcję wizerunku i ideałów Gandhiego.
pogrzeb i pomniki
Gandhi został skremowany zgodnie z tradycją hinduską. Prochy Gandhiego zostały rozlane do urn, które zostały wysłane przez Indie na nabożeństwa żałobne. Większość popiołów została zanurzona w Sangam w Allahabadzie 12 lutego 1948 roku, ale niektóre potajemnie zabrano., W 1997 roku Tushar Gandhi zanurzył zawartość jednej urny, znalezionej w skarbcu bankowym i odzyskanej przez sądy, w Sangam w Allahabadzie. Niektóre prochy Gandhiego zostały rozrzucone u źródła Nilu w pobliżu Jinja w Ugandzie, a na pamiątkę tego wydarzenia została umieszczona tablica pamiątkowa. 30 stycznia 2008 zawartość kolejnej urny została zanurzona w Girgaum Chowpatty. Kolejna urna znajduje się w Pałacu Aga Chana w Pune (gdzie Gandhi był więziony jako więzień polityczny w latach 1942-1944), a kolejna w samorealizacji Fellowship Lake Shrine w Los Angeles.,
strona domu Birla, gdzie Gandhi został zamordowany, jest teraz pomnikiem o nazwie Gandhi Smriti. Miejscem w pobliżu rzeki Yamuna, gdzie został skremowany, jest pomnik Rāj Ghāt w New Delhi. Platforma z czarnego marmuru, nosi epigraf „Hē Rāma” (Dewanagari: हे ! राा lub, Hej Raam). Powszechnie uważa się, że są to ostatnie słowa Gandhiego po tym, jak został zastrzelony, choć prawdziwość tego stwierdzenia była kwestionowana.
