Articles

Naczelna fovea: struktura, funkcja i rozwój

a fovea to inwazja w tkance siatkówki wewnętrznej (fovea interna), która nadmiernie obciąża obszar fotoreceptorów specjalizujących się w widzeniu o wysokiej ostrości (fovea externa). Chociaż kształt kręgowców fovea różni się znacznie między gatunkami, istnieją dwa podstawowe rodzaje. Siatkówka wielu drapieżnych ryb, gadów i ptaków posiada jedną (lub dwie) wypukłą fovea( s), podczas gdy siatkówka wyższych naczelnych zawiera wklęsłą fovea., Dzięki załamaniu światła przychodzącego, wypukły fovea może działać jako powiększacz obrazu, wskaźnik ostrości i detektor ruchu. Poprzez odśrodkowe przemieszczenie wewnętrznych warstw siatkówki, co zwiększa przezroczystość centralnej tkanki fałdkowej (foveola), Naczelna fovea interna poprawia jakość obrazu otrzymywanego przez centralne fotoreceptory., W niniejszym przeglądzie podsumujemy ‒ z naciskiem na komórki Müllera człowieka i makaka fovea-dane dotyczące struktury Naczelnej fovea, omówimy różne aspekty funkcji optycznej fovea i zaproponujemy model rozwoju foveal. „Stożek komórkowy Müllera” foveola obejmuje wyspecjalizowane komórki Müllera, które nie wspierają aktywności neuronalnej, ale mogą pełnić funkcje optyczne i strukturalne., Oprócz” stożka komórkowego Müllera”, strukturalna stabilizacja morfologii foveal może być zapewniona przez „z-kształtne” komórki Müllera ścian fovea, poprzez wywieranie sił trakcyjnych na włókna Henle 'a. Przestrzenne rozmieszczenie kwaśnego białka włóknistego glejowego może sugerować, że warstwa włókien Foveola i Henle są poddawane naprężeniom mechanicznym. W trakcie rozwoju proponuje się uformowanie zagłębienia fałdowego w wyniku pionowego skurczu komórek Müllera., Po poszerzeniu zagłębienia fałdowego prawdopodobnie za pośrednictwem cofania astrocytów, włókna Henle ' a powstają w wyniku poziomego skurczu procesów komórkowych Müllera w zewnętrznej warstwie plexi i przemieszczenia dośrodkowego fotoreceptorów. Lepsze zrozumienie molekularnych, komórkowych i mechanicznych czynników zaangażowanych w morfogenezę rozwojową i stabilizację strukturalną fovea może pomóc w wyjaśnieniu (Pato -) genezy hipoplazji foveal i otworów plamki żółtej.