w całej swojej karierze Pryor skupiał się na nierówności rasowej, raz żartując jako gospodarz Oscarów w 1977 roku, że Harry Belafonte i Sidney Poitier byli jedynymi czarnoskórymi członkami Akademii.

Pryor kiedyś się dziwił, że mieszkam w Ameryce i jestem niewykształcony, ale wiele osób mnie kocha i lubi to, co robię, i mogę z tego żyć. Nie stać Cię na więcej.,”

ale od lat walczył z nałogami narkotykowymi i alkoholowymi, zwłaszcza gdy doznał poważnych oparzeń ponad 50% ciała podczas freebasingu w domu. Pryor, uznany wówczas za „ćpuna”, spędził sześć tygodni na rekonwalescencji po oparzeniach i znacznie dłużej po uzależnieniach.

walczył ze stwardnieniem rozsianym w latach 90.

w jednym ze swoich ostatnich filmów, bombie z 1991 roku „Another You”, zły stan zdrowia Pryora był wyraźnie widoczny., Pryor powrócił w następnym roku, powracając do standup comedy w klubach i w telewizji, wyglądając cienko i wątle, z zauważalnymi trudnościami w mowie i ruchu.

w 1995 roku zagrał zagorzałego pacjenta ze stwardnieniem rozsianym w odcinku serialu telewizyjnego „Chicago Hope.”Rola przyniosła mu nominację do Emmy jako najlepszy aktor gościnny w serialu dramatycznym.

„zdiagnozowanie było najtrudniejsze, bo nie wiedziałem, o czym mówią” „A lekarz powiedział:” nie martw się, za trzy miesiące będziesz wiedział.,'

” więc zająłem się swoimi sprawami i pewnego dnia mnie to zaskoczyło. Nie mogłem wstać. … Twoje mięśnie Cię oszukują, to oni mnie.”