dr Patricia Benner jest teoretyczką pielęgniarstwa, która jako pierwsza opracowała model dla etapów kompetencji klinicznych w swojej klasycznej książce „od nowicjusza do eksperta: doskonałość i moc w praktyce pielęgniarskiej klinicznej”. Jej model jest jedną z najbardziej przydatnych ram oceny potrzeb pielęgniarek na różnych etapach rozwoju zawodowego., Jest dyrektorem Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching National Nursing Education oraz honorowym członkiem Royal College of Nursing.

Patricia Benner urodziła się w Hampton w Wirginii.w 1964 roku otrzymała tytuł licencjata pielęgniarstwa w Pasadena College, a później tytuł magistra pielęgniarstwa Medyczno-chirurgicznego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley., Po doktoracie w 1982 została profesorem nadzwyczajnym w Katedrze pielęgniarstwa fizjologicznego na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco. Dr Benner jest znanym na całym świecie wykładowcą i badaczem zdrowia, a jej praca wpłynęła na obszary praktyki klinicznej, a także etyki klinicznej.

ta teoria pielęgniarstwa proponuje, aby fachowe pielęgniarki rozwijały umiejętności i zrozumienie opieki nad pacjentem w czasie poprzez odpowiednie wykształcenie, a także wiele doświadczeń. Dr., Teoria Bennera nie koncentruje się na tym, jak być pielęgniarką, a na tym, jak pielęgniarki zdobywają wiedzę pielęgniarską – można zdobyć wiedzę i umiejętności („wiedząc jak”), nigdy nie poznając teorii („wiedząc, że”). Jako fundament swojej pracy wykorzystała Model zdobywania umiejętności Dreyfusa. Model Dreyfusa, opisany przez braci Stuarta i Huberta Dreyfusa, jest modelem opartym na obserwacjach szachistów, pilotów Sił Powietrznych, dowódców armii i kierowców czołgów., Bracia Dreyfus wierzyli, że uczenie się jest empiryczne (uczenie się przez doświadczenie), a także oparte na sytuacji, i że uczeń musi przejść przez pięć bardzo różnych etapów uczenia się, od nowicjusza do eksperta.

Dr Benner znalazł podobne podobieństwa w pielęgniarstwie, gdzie poprawa praktyki zależała od doświadczenia i nauki, a rozwijanie tych umiejętności było długim i postępowym procesem. Odkryła, że gdy pielęgniarki angażują się w różne sytuacje i uczą się od nich, rozwijają „umiejętności zaangażowania” z pacjentami i rodziną., Jej model ma również znaczenie dla rozwoju etycznego pielęgniarek, ponieważ postrzeganie kwestii etycznych zależy również od poziomu wiedzy pielęgniarek. Model ten został zastosowany w kilku dyscyplinach poza pielęgniarstwem klinicznym, a zrozumienie pięciu etapów kompetencji klinicznych pomaga pielęgniarkom wspierać się nawzajem i doceniać, że wiedza specjalistyczna w każdej dziedzinie jest procesem zdobywanym w czasie.

Dr., Etapy kompetencji klinicznych Bennera

Etap 1 nowicjusz: byłby to student pielęgniarstwa na pierwszym roku edukacji klinicznej; zachowanie w otoczeniu klinicznym jest bardzo ograniczone i nieelastyczne. Nowicjusze mają bardzo ograniczoną zdolność przewidywania, co może się zdarzyć w konkretnej sytuacji pacjenta. Objawy przedmiotowe i podmiotowe, takie jak zmiana stanu psychicznego, mogą być rozpoznane tylko po początkujący Pielęgniarka miał doświadczenie z pacjentami z podobnymi objawami.,

Etap 2 początkujący zaawansowany: to nowi maturzyści na pierwszych zajęciach.pielęgniarki mają więcej doświadczeń, które pozwalają im rozpoznać powtarzające się, znaczące elementy sytuacji. Mają wiedzę i know-how, ale nie mają wystarczająco dogłębnego doświadczenia.

Etap 3 kompetentne: pielęgniarki te nie mają szybkości i elastyczności kompetentnych pielęgniarek, ale mają pewne mistrzostwo i mogą polegać na umiejętnościach planowania i organizacji z wyprzedzeniem. Kompetentne pielęgniarki rozpoznają wzorce i charakter sytuacji klinicznych szybciej i dokładniej niż zaawansowani początkujący.,

Etap 4 biegły: na tym poziomie pielęgniarki są w stanie postrzegać sytuacje jako „całość”, a nie Części. Kompetentne pielęgniarki uczą się z doświadczenia, jakie zdarzenia zwykle występują i są w stanie modyfikować plany w odpowiedzi na różne wydarzenia.

ekspert etapu 5: pielęgniarki, które są w stanie rozpoznać potrzeby i zasoby w sytuacjach i osiągnąć swoje cele. Te pielęgniarki wiedzą, co trzeba zrobić. Nie polegają już wyłącznie na zasadach, aby kierować swoimi działaniami w określonych sytuacjach. Mają intuicyjne rozumienie sytuacji w oparciu o swoją głęboką wiedzę i doświadczenie., Skupiamy się na najbardziej istotnych problemach, a nie na nieistotnych. Narzędzia analityczne są używane tylko wtedy, gdy nie mają doświadczenia ze zdarzeniem lub gdy zdarzenia nie występują zgodnie z oczekiwaniami.

początkujące pielęgniarki skupiają się na zadaniach i podążają za listą „do zrobienia”. Eksperckie pielęgniarki skupiają się na całym obrazie nawet podczas wykonywania zadań. Są w stanie zauważyć subtelne oznaki sytuacji, takiej jak pacjent, który jest nieco trudniejszy do wzbudzenia niż w poprzednich spotkaniach.

znaczenie tej teorii polega na tym, że poziomy te odzwierciedlają ruch od przeszłych, abstrakcyjnych pojęć do przeszłych, konkretnych doświadczeń., Każdy krok opiera się na poprzednim, ponieważ te abstrakcyjne zasady są rozszerzane przez doświadczenie, a pielęgniarka zdobywa doświadczenie kliniczne. Teoria ta zmieniła postrzeganie tego, co to znaczy być ekspertem pielęgniarki. Ekspert nie jest już pielęgniarką z najlepiej płatną pracą, ale pielęgniarką, która zapewnia najbardziej wykwintną opiekę pielęgniarską.,

Sugerowana lektura:

• od nowicjusza do eksperta: Excellence and Power in Clinical Nursing Practice, Wydanie okolicznościowe
• wykorzystanie modelu nabywania umiejętności Dreyfusa do opisu i interpretacji nabywania umiejętności oraz oceny klinicznej w praktyce pielęgniarskiej i Edukacji. Bulletin of Science, Technology &
• Benner, P., & Wrubel, J. (1982a). Wiedza kliniczna: wartość świadomości percepcyjnej. Część 1.Journal of Nursing Administration, 12 (5), 11-14.,
• Od nowicjusza do eksperta.American Journal of Nursing, 82(3), 402-407.