jednym z wyzwań dla wielu inwestorów w ciągu ostatniej dekady było utrzymywanie się bardzo niskich stóp procentowych, co utrudnia inwestorom generowanie odpowiednich zysków, jeśli nie przejmują znacznej ekspozycji na kapitał, co wiąże się z zwiększoną zmiennością i ryzykiem kapitałowym.

Kiedy Fundusz G został założony w 1980 roku, wypłacał ponad 8% rocznie odsetek. Średnia w całym okresie istnienia funduszu od początku jego istnienia wynosiła około 5%. W tym roku jest to tylko około 0,60%, mniej więcej kilka punktów bazowych.,

stopa procentowa funduszu G jest ustalana na podstawie średniej ważonej Papierów Wartościowych Skarbu Państwa o średnim i długim okresie trwania i w praktyce dokładnie odzwierciedla popularną stopę zwrotu 10-letniego Skarbu Państwa.

Ten wykres pokazuje ostatnie sześćdziesiąt lat stóp procentowych dla 10-letniej rentowności Skarbu Państwa (Niebieska linia), w porównaniu z dominującą oficjalną stopą inflacji (czerwona linia):

Jak pokazuje wykres, w latach 80-tych, 1990-tych i trochę w 2000 roku, 10-letnie obligacje skarbowe płaciły stopę procentową, która była znacznie powyżej oficjalnej stopy inflacji., Jednak w dekadzie 2010 r.różnica między stopą Skarbu Państwa a stopą inflacji była bardzo niewielka. Skarb państwa nie straciły siły nabywczej, ale też niewiele zyskały.

ponadto stopy inflacji różnią się w zależności od stylu życia. Ogólnie rzecz biorąc, ceny towarów spadły, z powodu technologii i offshoringu. Na przykład dobry telewizor kosztuje dziś ułamek tego, co kosztował dziesięć lat temu, mimo że jest lepszy., Z drugiej strony, usługi takie jak Opieka zdrowotna i edukacja znacznie wzrosły w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci, osiągając około 5% rocznie lub więcej.

na stronie opisu funduszu G TSP opisują ryzyko inflacyjne funduszu G. Zasada i odsetki funduszu są gwarantowane przez rząd w kategoriach nominalnych, ale niekoniecznie w kategoriach siły nabywczej: „Fundusz G jest uzależniony od możliwości, że Twoja inwestycja nie wzrośnie wystarczająco, aby zrekompensować zmniejszenie siły nabywczej, które wynika z inflacji (ryzyko inflacyjne).,”

Rezerwa Federalna kontroluje krótkoterminowe stopy procentowe i zazwyczaj pozwala rynkowi kontrolować resztę zakresu czasu trwania stóp procentowych, w tym wszystkie zyski Skarbu Państwa, z którymi Fundusz G jest narażony. Jednak w niektórych okolicznościach Rezerwa Federalna kupuje skarbce, aby utrzymać ich zyski na niskim poziomie., Zrobili to słynnie w 1940 roku, aby sfinansować II Wojnę Światową przy niskich dochodach, i zrobili to w tym roku w marcu i kwietniu 2020 roku, kiedy obcokrajowcy nagle sprzedali Skarb Państwa o wartości 300 miliardów dolarów podczas Wielkiego okresu niestabilności rynku podczas związanego z pandemią zamknięcia gospodarczego.

od 2019 r., a ostatnio w tym roku, urzędnicy Rezerwy Federalnej omawiają limity krzywych dochodowości, co oznacza, że Rezerwa Federalna będzie skutecznie drukować dolary na zakup Skarbu w razie potrzeby, wraz z wytycznymi i innymi narzędziami polityki, aby utrzymać rentowność poniżej określonej stopy docelowej.,

Ostatnio urzędnicy Fed szeroko dyskutowali na posiedzeniu w czerwcu 2020 r.o pułapach krzywej dochodowości, a protokoły ze spotkań są dostępne na ich stronie internetowej.

w jednym z najciekawszych akapitów omówiono namacalne przykłady pułapów krzywych dochodowości z historii Stanów Zjednoczonych i z całego świata:
” podczas drugiego briefingu pracowników omówiono zasady dotyczące pułapów dochodowości lub celów (YCT), które rezerwy Federalne stosowały w czasie i po ii Wojnie Światowej oraz które obecnie stosują Bank Japonii i Bank Rezerw Australii.,doświadczenia ree ilustrowały różne rodzaje polityki YCT: podczas II Wojny Światowej Rezerwa Federalna ograniczyła stopy zwrotu w całej krzywej, aby utrzymać niskie i stabilne koszty finansowania zaciągniętego przez Skarb Państwa; od 2016 r. Bank Japonii celował w 10-letnią stopę zwrotu, aby nadal zapewniać zakwaterowanie, ograniczając jednocześnie możliwość nadmiernego spłaszczenia krzywej rentowności; a od marca 2020 r. Bank Rezerwy Australii celował w trzyletnią stopę zwrotu, cel, który ma wzmocnić wytyczne banku dotyczące jego stopy procentowej i wpłynąć na stopy finansowania w znacznej części australijskiej gospodarki., Pracownicy zauważyli, że te trzy doświadczenia sugerują, że wiarygodna Polityka YCT może kontrolować rentowność obligacji rządowych, przechodzić do stóp prywatnych i, w przypadku braku względów wyjścia, nie może wymagać dużych zakupów długu publicznego przez banki centralne. Ale pracownicy podkreślili również, że polityka YCT może wymagać od banku centralnego zakupu bardzo dużych kwot długu publicznego w pewnych okolicznościach—potencjał, który został zrealizowany w USA., doświadczenia lat 40. – oraz możliwość, że w ramach polityki YCT cele polityki pieniężnej mogą być sprzeczne z celami zarządzania długiem publicznym, co może stanowić zagrożenie dla niezależności banku centralnego.”

innymi słowy, Rezerwa Federalna chce utrzymać rentowność skarbu na dość niskim poziomie i bada niektóre konsekwencje tego. W poprzednich protokołach posiedzeń urzędnicy Fed dyskutowali o potencjalnym ograniczeniu stóp kapitalizacji w całym spektrum czasu trwania rynku Skarbowego, co zrobili w latach 40.,

Innym sposobem opisania tego jest to, że wartość dolara zmniejsza się w porównaniu do kosztów utrzymania o 2% rocznie w oparciu o ich docelową stopę procentową, ponieważ powstaje coraz więcej dolarów.

Kiedy w latach 40-tych Fed wprowadził limity krzywej rentowności, nie był to szczególnie zabawny czas, aby być posiadaczem amerykańskich papierów skarbowych., Poziom inflacji wahał się znacznie w tym okresie, czasami na krótko osiągając poziom dwucyfrowy, podczas gdy Fed utrzymał dziesięcioletnią stopę na poziomie 2,5% lub poniżej, wykorzystując swój bilans do zakupu aktywów Skarbu Państwa w razie potrzeby. W rezultacie 10-letnie zyski były średnio niższe niż stopa inflacji w tej dekadzie.

na przykład każdy, kto zainwestował 10 000 dolarów w skarbcach pod koniec 1941 r., zwiększył swoje pieniądze do 12 694 dolarów pod koniec 1952 r., 11 lat później., Jednak średnia stopa inflacji była wysoka, a skorygowana o inflację siła nabywcza tych pieniędzy byłaby warta tylko 6754 dolarów w przeliczeniu na „1941 dolarów”. Innymi słowy, utracono ponad 32% początkowej siły nabywczej, ponieważ stopy kapitalizacji nie nadążały za szeroką inflacją cenową.

z danymi sięgającymi 1928 roku, były tylko dwie dekady głęboko ujemnych zwrotów skorygowanych o inflację: lata 40. i 70.Inne dekady wahały się od przyzwoitych do wielkich dla Skarbu.,

Wyzwaniem jest fakt, że w takim przypadku prawdopodobnie byłoby to subtelne. Skarb Państwa oczywiście utrzyma swoją nominalną wartość dolara, ale pytanie brzmi, czy tempo wzrostu będzie średnie poniżej stopy inflacji w tym dziesięcioleciu?,

18 000 TSP Milionerzy dodane od marca dół

wysokie wyceny akcji obliczu rosnących Covid-19 przypadków

kosztowne nieporozumienia na temat TSP