dla starożytnych Greków sny na ogół nie były personifikowane. Jednak kilka przykładów personifikacji snów, niektóre być może wyłącznie poetyckie, można znaleźć w starożytnych źródłach greckich.

w Iliadzie Homera Zeus postanawia wysłać „sen bałaganu” do Agamemnona, dowódcy armii greckiej podczas wojny trojańskiej. Oneiros został wezwany przez Zeusa i polecony, aby udać się do obozu Greków w Troi i dostarczyć wiadomość od Zeusa, wzywając go do walki., Oneiros szybko udaje się do namiotu Agamemnona i zastaje go śpiącego, stoi nad głową Agamemnona i przybiera kształt Nestora, zaufanego doradcy Agamemnona, Oneiros rozmawia z Agamenonem, jak polecił mu Zeus.

Odyseja umiejscawia „krainę marzeń” za strumieniami Oceanus, w pobliżu łąk Asphodelowych, gdzie mieszkają duchy zmarłych. W innym fragmencie Odysei mówi się, że prawdziwe sny przechodzą przez wrota wykonane z rogu, podczas gdy oszukańcze sny przechodzą przez wrota wykonane z Kości Słoniowej (zobacz wrota z rogu i Kości Słoniowej).,

Eurypides w swojej sztuce Hecuba nazywa „lady Earth” „matką czarnych skrzydlatych snów”. Geograf z II wieku n. e.Pauzaniasz wspomina, że widział posągi Oneirosa i Hypnosa usypiającego lwa do snu. Pisze, że posąg został nazwany Epidotes.