„Now I am become Death, the destroyer of worlds.”W 1965 roku, w środku zimnej wojny i z próbami nuklearnymi na szczycie, telewizja NBC wyemitowała film dokumentalny the Decision to Drop the Bomb. Film cofnął się o dwie dekady, aby przeanalizować historyczny moment, w którym podjęto decyzję o zrzuceniu bomby atomowej na Hiroszimę.

jeden z ojców tego wynalazku, fizyk Julius Robert Oppenheimer (22 kwietnia 1904 – 18 lutego 1967), pojawił się przed kamerą w wieku, już na emeryturze i dotknięty rakiem gardła, który spowodowałby jego śmierć zaledwie dwa lata później. Emocjonalnie, Oppenheimer przypomniał sobie 16 lipca 1945 roku, dzień testu Trinity, pierwszej w historii eksplozji nuklearnej, do której przyczynił się., To zdanie, które wtedy przyszło mi na myśl, zaczerpnięte ze świętej hinduskiej księgi Bhagavad Gita, przetrwało do dziś jako jego najbardziej znany cytat.

słowa Oppenheimera są często pamiętane jako ilustracyjna synteza żywotnego procesu naukowca, który poświęcił swój talent do opracowania najbardziej śmiercionośnej broni, jaką kiedykolwiek wynaleziono przez ludzi, a następnie rozpoczął pacyfistyczną krucjatę, która trwała do końca jego dni. Powierzchowna interpretacja mówiłaby o wyrzutach sumienia i poszukiwaniu odkupienia., Ale prawda jest taka, że w ciągu ponad dwóch dekad pracy na rzecz pokoju nuklearnego, fizyk ani razu nie powiedział, że żałuje zbudowania bomby lub zalecając jej użycie przeciwko Japonii. Jak rozumieć metamorfozę Oppenheimera? Naprawdę?

oskarżony o komunizm

Oppenheimer był pierwszym i błyskotliwym potomkiem zamożnej rodziny żydowskiej w Nowym Jorku, nie religijnej, ale mocno zakorzenionej w zasadach Kultury etycznej., Absolwent Harvardu, jego przejazd przez Europę, Caltech i Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley pozostawił ślad cennej pracy w szerokim spektrum dziedzin fizyki teoretycznej; ale był też flirt z organizacjami lewicowymi, które stawiały go w centrum uwagi. Kiedy w 1942 roku został zwerbowany do projektu Manhattan, aby zrobić bombę atomową jako dyrektor Laboratorium Los Alamos w Nowym Meksyku, FBI już od roku prowadziło śledztwo w sprawie jego działalności politycznej.

świadkowie pierwszego wyniku tej pracy, testu Trójkowego, donosili, że reakcja Oppenheimera podczas testu była po prostu ulgą i satysfakcją, i że zawołał: „to działało!”Jednak zaledwie 11 dni po zamachu bombowym na Hiroszimę, 17 sierpnia 1945 roku, wyraził na piśmie rządowi USA chęć zakazania broni jądrowej. Dwa miesiące później powiedział prezydentowi Harry ' emu S. Trumanowi, że krew jest na jego rękach.,

w ten sposób rozpoczął się dla Oppenheimera nowa kariera, jaką był Apostoł ds. rozbrojenia nuklearnego, która wyłoniła się z jego nowego stanowiska przewodniczącego generalnego Komitetu Doradczego amerykańskiej Komisji Energii Atomowej. Zaangażowanie to, w połączeniu z przekonaniami politycznymi, skłoniło go do złożenia zeznań w 1954 roku przed House Committee on Un-American Activities, podczas tzw. polowania na czarownice promowanego przez senatora Josepha McCarthy ' ego. Oppenheimer nie uznawał związków z żadnymi organizacjami komunistycznymi, ale z jego strony było trochę sympatii., W rezultacie odebrano mu przywileje bezpieczeństwa i skazano go na ostracyzm polityczny.

prawdziwy pacyfista

za to wszystko, ciekawe, że w ostatnich latach Oppenheimer potwierdził, że gdyby mógł wrócić, zrobiłby wszystko dokładnie tak samo, i że nie żałował, że przyczynił się do sukcesu bomby. Ale klucz do tej pozornej sprzeczności może leżeć w tych słowach, które przeszły do historii, oraz w tym, jak Hinduska filozofia Bhagavad Gita miała potężny wpływ na myślenie fizyka od najmłodszych lat.,

w pełnym cytacie, Oppenheimer wypowiedział to zdanie, wyjaśniając jego kontekst: „Vishnu próbuje przekonać księcia, że powinien wykonać swój obowiązek i, aby zaimponować mu, przybiera jego wielonarodową formę i mówi :' teraz stałem się śmiercią, niszczycielem światów.””W 2000 roku profesor historii Uniwersytetu Massachusetts Dartmouth James A., Hijiya napisał jasny esej, próbując wyjaśnić, jak Oppenheimer zinterpretował ten fragment: Vishnu chce przekonać księcia Arjuna, że musi iść na wojnę, czego odmawia, ponieważ wiązałoby się to z zabiciem jego własnych krewnych i przyjaciół. Ale Vishnu przekonuje go, że nie może unikać tego obowiązku większego niż on—to jest jego obowiązek i nie jest w jego ręku wybór. W końcu Arjuna idzie na wojnę.

Oppenheimer, hijiya, nie widział siebie jako Wisznu. Nie arogował roli Boga., Był Arjuną, księciem przeznaczonym do wypełnienia tego nieuniknionego obowiązku, strasznego testu dla pacyfisty, który zawsze nim był, zarówno przed, jak i po bombie.

Autor: Javier Yanes

@yanes68