pająki zaczynają pojawiać się w sadach w marcu i kwietniu. W sadach ekologicznych całkowita liczba pająków nadrzewnych rośnie zwykle od wiosny do lata, a szczyt osiąga w sierpniu lub wrześniu. W tym czasie jeden lub więcej pająków może być często brany za tacę bicia. Liczba pająków może pozostać wysoka w październiku, ale w miarę spadku liści przemieszczają się z drzew i niewiele pozostało do połowy listopada.,

wiele gatunków pająków występujących w sadach znajduje się również w pobliskich, niesadowych siedliskach, szczególnie w rodzimych siedliskach, takich jak obszary łęgowe i stepy sagowate. Obszary te mogą przynieść korzyści pająkom, zapewniając alternatywną zdobycz i gospodarzy, a także miejsca do godów, składania jaj i zimowania. Obszary te mogą służyć jako źródła pająków, które mogą skolonizować nowo powstałe sady lub ponownie skolonizować po zakłóceniach.,

wspólne rodziny pająków w Washington Sad

Salticidae

Skaczące pająki są łatwo rozpoznawane przez parę dużych, zwróconych ku przodowi oczu (pozostałe 6 oczu jest znacznie mniejszych). Skoczogonki mają długość od kilku mm do 15 mm. niektóre gatunki są kolorowe lub uderzająco zaznaczone. Skoczkowie są myśliwymi dziennymi i wykorzystują wzrok do śledzenia zdobyczy, rzucając się na nią z odległości kilku długości ciała., W sadach obserwowano skokowe pająki żerujące na białej jabłoni, mszycach, wciornastkach, gąsienicach, psilli gruszkowej, mrówkach, różnych muchach, zausznikach, innych pająkach i różnych drapieżnych i pasożytniczych owadach.

Oxyopidae

Oxyopes scalaris jest jedynym znanym pająkiem rysim występującym w Waszyngtonie, ale może być dość obfity w sadach. Charakterystyczny jest kształt ciała i układ oczu, a nogi są dość długie i kolczaste. Oxyopes jest aktywnym, dziennym myśliwym z dobrym widzeniem., Jest szybkim biegaczem, dobrym skoczkiem i osiąga maksymalną długość około 8 mm.