niniejsze badanie ma na celu określenie różnic w pionowych wymiarach twarzy w wyniku ciężkiego zużycia zębów. Próbka składała się z 35 osób (średni wiek 48,4 roku), u których zaawansowane zużycie zębów rozpoznano przez utratę ponad jednej trzeciej szacowanej pierwotnej długości korony siekacza. Grupa kontrolna składała się z 40 osób (średni wiek 26,1 roku) z akceptowalnymi zgryzami i bez oznak ciężkiego, uogólnionego zużycia zębów., Wykonano radiografie czaszki bocznej zarówno dla badanej próbki, jak i grupy kontrolnej z żuchwą w maksymalnej pozycji retrud, z której wykonano pomiary za pomocą digitizera. Wyniki nie wykazały istotnych różnic w całkowitej wysokości twarzy (n-gn) pomiędzy grupami (P >0,05), chociaż w badanej próbce górna wysokość twarzy była większa (P <0,05), a dolna wysokość twarzy była mniejsza (P < 0,05)., Mniejsze wartości długości zęba stwierdzono w próbce zużycia, przy czym średnie różnice w długości zęba wynosiły 5,0 mm dla siekaczy górnych i 3,3 mm dla siekaczy dolnych. Nadbitka była mniejsza w próbce zużycia, a dolna pozycja siekacza różniła się od kontrolek w tej grupie. Stwierdza się, że różnice w wysokości twarzy wraz z różnicami w pozycji dolnego siekacza poprzez rozwój wyrostka zębodołowego przyczyniają się do utrzymania całkowitej wysokości twarzy, kompensując tym samym utratę wysokości pionowej przez poważne zużycie zębów.