zbiór propozycji sformułowanych przez Thomasa Jeffersona i zatwierdzonych przez legislaturę stanową Kentucky w 1798 i 1799 roku w opozycji do uchwalenia aktów obcych i podsycania (1 Stat. 566, 570, 577, 596) przez Kongres.

rezolucje z Kentucky atakowały ważność aktów obcych i buntów, których uchwalenie było reakcją na burzliwy klimat polityczny Francji pod koniec 1700 roku po Rewolucji Francuskiej., Ustawa nakładała rygorystyczne wymogi dotyczące pobytu w celu uzyskania obywatelstwa USA, upoważniała prezydenta do deportacji lub uwięzienia cudzoziemców, którzy byli uważani za „niebezpiecznych”, i zezwalała na ściganie karne osób, które wygłaszały krytyczne lub wywrotowe przemówienia lub pisma przeciwko rządowi. Rezolucje opowiadały się za surowym konstruktywistycznym poglądem rządu federalnego, który traktował Konstytucję jako porozumienie osiągnięte między państwami co do szczególnych uprawnień, które mają być wykonywane przez rząd centralny., Rząd federalny nie mógł działać w żaden sposób, chyba że wyraźnie upoważniono do tego w konstytucji. Uchwalenie aktów obcych i buntu było uważane za wykraczające poza uprawnienia Kongresu i dlatego akty te były nieważne. Rezolucje reprezentowały wykonywanie prawa stanu Kentucky do uznania czynów za nieważne przez unieważnienie (stwierdzenie, że takie prawa nie były prawnie wykonalne).,

porównywalna seria propozycji, rezolucje Wirginii, sporządzone przez Jamesa Madisona i zatwierdzone przez legislaturę Wirginii w 1798 roku, traktowały akty obcych i buntu w podobny sposób.

zarówno rezolucje z Kentucky, jak i Wirginii nie spotkały się z prawdziwym sukcesem, gdy zostały przedstawione innym stanom do przyjęcia. Były one jednak znaczące w amerykańskiej historii prawnej, ponieważ uosabiały zderzenie dwóch konkurencyjnych zasad rządu – praw państw przeciwko FEDERALIZMOWI.