w poezji stopy to segmenty akcentowanych i nieakcentowanych sylab, które, gdy są właściwie użyte, tworzą rytmiczne dźwięki w każdej linijce wiersza. Stopy poetyckie są łączone z metrum, czyli liczbą stóp na linię, aby stworzyć całkowitą długość linii, ale to stopy decydują o rozmieszczeniu lub wzorze sylab. Istnieją cztery główne rodzaje stóp poetyckich, a także dwie formy uzupełniające.

stopy Anapestyczne

stopy Anapestyczne składają się z trzech sylab: dwóch nieakcentowanych i jednej akcentowanej., Z dźwiękiem przypominającym galop konia, „interweniować” i „przerywać” oba podążają za tym trzysylabowym wzorem.

daktylowe

podobnie jak stopy anapestyczne, stopy daktylowe składają się z trzech sylab; jednak stopy daktylowe mają jedną sylabę akcentowaną, a następnie dwie nieakcentowane. Wzór ten występuje w słowach takich jak” nieobecny ” i „żonkil”.”

Jambiczna

jambiczna stopa, bardzo Muzyczna w swoim rytmie, składa się z jednej nieakcentowanej i jednej akcentowanej sylaby. Słowo „zatrudnić” jest przykładem stopy jambicznej, ponieważ druga sylaba otrzymuje akcent., Sonety często wykorzystują ten wzór sylabiczny.

Trochejski

stopa trochejska występuje, gdy jedna akcentowana sylaba poprzedza jedną nieakcentowaną sylabę. Słowa” kochanek”,” kolej „i” śpiewak ” są przykładami. Edgar Allen Poe użył stóp trochaicznych w swoim poemacie ” Kruk.”

formy uzupełniające

istnieją dwa rodzaje dodatkowych stóp poetyckich: spondaiczne, utworzone z dwóch sylab akcentowanych, oraz pyrrusowe, które zbudowane są z dwóch sylab nieakcentowanych., Żadna z tych stóp nie jest używana wyłącznie, ponieważ trudno byłoby napisać lub przeczytać wiersz napisany w całości w akcentowanych lub nieakcentowanych sylabach. Stopy te są więc używane tylko w celu urozmaicenia wierszy.