Rzymski kalendarz republikański
Rzymski kalendarz republikański, system datowania, który ewoluował w Rzymie przed erą chrześcijańską. Według legendy, Romulus, założyciel Rzymu, ustanowił kalendarz około 738 pne. Ten system datowania był jednak prawdopodobnie produktem ewolucji z greckiego kalendarza księżycowego, który z kolei wywodził się z Babilonu. Pierwotny kalendarz rzymski składał się z 10 miesięcy i 304 dni. Pozostałe 61 1/4 dni zostały najwyraźniej zignorowane, co spowodowało przerwę w sezonie zimowym., Miesiące nosiły imiona Marcjusz, Aprilis, Maius, Juniius, Kwintylis, Sekstylis, Wrzesień, Październik, Listopad i Grudzień—sześć ostatnich imion odpowiada łacińskim słowom liczb od 5 do 10. Rzymski władca Numa Pompiliusz przypisuje się dodanie stycznia na początku i lutego na końcu kalendarza, aby utworzyć 12-miesięczny rok. W 452 p. n. e.luty został przesunięty między styczniem a marcem.,
w I wieku p. n. e.kalendarz rzymski stał się beznadziejnie zdezorientowany. Rok, oparty na cyklach i fazach księżyca, wynosił 355 dni, około 10 1/4 dni krócej niż rok słoneczny., Czasami interkalacja dodatkowego miesiąca 27 lub 28 dni, zwanego Mercedoniusem, utrzymywała kalendarz w zgodzie z porami roku. Zamieszanie zostało spotęgowane przez manewry polityczne. Pontifex Maximus i Kolegium papieskie miały prawo do zmiany kalendarza, a czasami czyniły to w celu skrócenia lub przedłużenia kadencji konkretnego sędziego lub innego urzędnika publicznego. Ostatecznie, w 46 p. n. e., Juliusz Cezar zainicjował gruntowną reformę, która doprowadziła do ustanowienia nowego systemu datowania, kalendarza juliańskiego (QV.).