spalenie Rzymu, 64 r. n. e.

cesarz Neron

w nocy z 18 na 18 lipca 64 r. n. e. wybuchł pożar w obszarze handlowym miasta Rzymu. Podsycane przez letnie wiatry płomienie szybko rozprzestrzeniają się przez suche, drewniane konstrukcje Cesarskiego Miasta. Wkrótce ogień zaczął żyć własnym życiem, pochłaniając wszystko na swojej drodze przez sześć dni i siedem nocy. Gdy pożoga w końcu ruszyła, pozostawiła siedemdziesiąt procent miasta w tlących się ruinach.,

wkrótce pojawiły się pogłoski oskarżające cesarza Nerona o nakazanie podpalenia miasta i stania na szczycie palatyna grającego na lirze, gdy płomienie pożerały otaczający go świat. Plotki te nigdy nie zostały potwierdzone. W rzeczywistości, Neron rzucił się do Rzymu ze swojego pałacu w Anzio (Anzio) i biegł po mieście całą pierwszą noc bez jego strażników kierujących wysiłkami, aby stłumić pożar. Ale plotki nie ustały i cesarz szukał kozła ofiarnego. Znalazł go w chrześcijanach, w tym czasie dość niejasna sekta religijna z małym śladem w mieście., Aby uspokoić masy, Neron dosłownie nakarmił swoje ofiary lwami podczas gigantycznych widowisk odbywających się w pozostałym amfiteatrze miasta.

z popiołów ognia powstał bardziej spektakularny Rzym. Miasto wykonane z marmuru i kamienia z szerokimi uliczkami, pasażami dla pieszych i obfitym zapasem wody, aby stłumić każdy przyszły pożar. Szczątki z pożaru zostały użyte do wypełnienia bagien, które nękały miasto od pokoleń.

Horror ognia

historyk Tacyt urodził się w roku 56 lub 57 prawdopodobnie w Rzymie. Był w Rzymie podczas wielkiego pożaru., W ciągu swojego życia napisał wiele historii kronikarskich dotyczących panowania pierwszych cesarzy. Poniższa relacja naocznego świadka pochodzi z jego ostatniego dzieła „Annals” napisanego około roku 116.

„…Teraz rozpoczął się najstraszniejszy i najbardziej niszczycielski ogień, jakiego Rzym kiedykolwiek doświadczył. Zaczęło się w cyrku, gdzie przylega do wzgórz Palatynu i Caelian. Wybuchając w sklepach sprzedających łatwopalne towary i podsycany przez wiatr, pożoga natychmiast rosła i ogarnęła cały Cyrk., Nie było murowanych rezydencji, świątyń, ani żadnych innych przeszkód, które mogłyby go zatrzymać. Po pierwsze, ogień gwałtownie przetoczył się nad poziomymi przestrzeniami. Następnie wspiął się na wzgórza – ale powrócił, aby ponownie spustoszyć niższy Grunt. Prześcignęła każdy przeciwnik. Wąskie kręte uliczki i nieregularne bloki starożytnego miasta sprzyjały jego rozwojowi.

przerażone, wrzeszczące kobiety, bezradni Starzy i młodzi, ludzie dbający o własne bezpieczeństwo, ludzie bezinteresownie wspierający Inwalidów lub czekający na nich, zbiegowie i uporczywi-wszystko to potęgowało zamieszanie . , Kiedy ludzie spojrzeli za siebie, groźne płomienie wyskoczyły przed nimi lub oskrzydlały ich. Gdy uciekli do sąsiedniej dzielnicy, wybuchł pożar – nawet dzielnice uważane za odległe okazały się zaangażowane. W końcu, nie mając pojęcia, gdzie i co uciekać, tłoczyli się na wiejskie drogi lub leżeli na polach. Niektórzy, którzy stracili wszystko – nawet jedzenie na dzień – mogli uciec, ale woleli umrzeć. Podobnie jak inni, którzy nie zdołali uratować swoich bliskich. Nikt nie odważył się walczyć z płomieniami. Próbom temu zapobiegały groźne gangi., Pochodnie też były otwarcie wrzucane, przez mężczyzn płaczących, że działali pod rozkazami. Być może otrzymali rozkazy. Albo po prostu chcieli plądrować bez przeszkód.

Starożytny Rzym na Forum

Nero był na Antyum. Powrócił do miasta dopiero, gdy ogień zbliżał się do posiadłości, którą zbudował, aby połączyć Ogrody Maecenas z Palatynem. Płomienie nie mogły zapobiec przytłoczeniu całego palatyna, w tym jego pałacu., Mimo to, dla ulgi bezdomnym, zbiegłym masom, otworzył pole Marsa, w tym budynki publiczne Agryppy, a nawet własne ogrody. Neron zbudował również awaryjne zakwaterowanie dla ubogich tłumów. Żywność sprowadzano z Ostii i sąsiednich miast, a cenę kukurydzy obniżono do mniej niż ¼ sesterce za Funt. Jednak te środki, ze względu na ich popularny charakter, nie zasłużyły na wdzięczność. Rozeszła się bowiem plotka, że gdy miasto płonęło, Neron poszedł na prywatną scenę i porównując współczesne nieszczęścia ze starożytnymi, śpiewał o zniszczeniu Troi.,

już szóstego dnia wielkie burze zetknęły się z szalejącymi płomieniami z gołą ziemią i otwartym niebem. ogień ugasił się w końcu u stóp wzgórza Esquiline. Ale zanim panika ustąpiła lub nadzieja ożyła, płomienie ponownie wybuchły w bardziej otwartych regionach miasta. Tutaj było mniej ofiar; ale niszczenie świątyń i arkad przyjemności było jeszcze gorsze. Ta nowa pożoga spowodowała dodatkowe złe samopoczucie, ponieważ rozpoczęła się na posiadłości Tigellinusa w dzielnicy Emilian. Ponieważ ludzie wierzyli, że Neron był ambitny, aby znaleźć nowe miasto, które będzie nazywane po sobie.,

z czternastu dzielnic Rzymu tylko cztery pozostały nienaruszone. Trzy zostały zrównane z ziemią. Pozostałe siedem zostało zredukowanych do kilku spalonych i zniszczonych Ruin.”