łagodne przypadki OCD są często leczone samą terapią poznawczo-behawioralną lub tylko lekami; badania pokazują, że są równie skuteczne. Ale w miarę nasilania się objawów lub upośledzenia osiągnie umiarkowany do ciężkiego zakres, najlepszym podejściem jest połączenie CBT i leków.

Psychoterapeutyczny: nerwica natręctw najlepiej leczyć terapią poznawczo-behawioralną, w szczególności techniką zwaną ekspozycją i zapobieganiem reakcji., Technika ta wprowadza dziecko w przedmioty jego obsesji w przyrostowych dawkach w kontrolowanym środowisku, w którym może doświadczać swojego niepokoju i niepokoju bez uciekania się do przymusu. Z biegiem czasu dziecko stanie się przyzwyczajone, reakcja lękowa zmniejszy się, a dziecko będzie w stanie zrezygnować z przymusu. Profesjonalista będzie pracował z Twoim dzieckiem, aby rozwinąć „hierarchię strachu” i pracować nad ekspozycją od najprostszego, najmniej stresującego wyzwalacza OCD do najbardziej przerażającego., Większość pracy i ulepszeń odbywa się w domu, ponieważ cała rodzina jest szkolona przez lekarza do pracy nad zadaniami dotyczącymi ekspozycji.

wielu ekspertów ostrzega, że tradycyjna terapia mówienia nie pomaga dzieciom z OCD, ponieważ mówienie o zaburzeniu może zwiększyć lęk przed obsesjami.

farmakologiczne: cięższe przypadki OCD są często leczone kombinacją CBT i leków, w tym SSRI, lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Lek zmniejsza lęk i pozwala dziecku bardziej reagować na terapię ekspozycyjną., Po nabyciu umiejętności przezwyciężenia lęku, leki mogą być zmniejszone lub przerwane.

niezależnie od tego, czy leczenie jest behawioralne, farmakologiczne, czy jedno i drugie, pacjenci z OCD często wracają do swojego lekarza w latach po początkowym leczeniu w celu” sesji wzmacniających”, aby odświeżyć umiejętności, których nauczyli się kontrolować poziom lęku.