wiek

oczekuje się, że funkcjonowanie percepcyjne powinno się zmieniać wraz z wiekiem percepcjonisty, ponieważ rozwój psychologiczny wynika z dojrzewania i uczenia się. Rzeczywiście, empiryczne dowody na związane z wiekiem zmiany w postrzeganiu są znaczne. Istnieją na przykład wiarygodne dane, że stałe percepcyjne są wzmacniane wraz ze wzrostem wieku danej osoby, poprawa wyrównuje się w wieku około dziesięciu lat., Podobnie, istnieje wiele dowodów na zmniejszenie i zwiększenie podatności na różne iluzje optyczne wraz z wiekiem. Iluzje, które stają się mniej wyraźne wraz z wiekiem, prawdopodobnie zależą od zmian podmiotu w skanowaniu i od jego zwiększonej zdolności do oddzielania części wzoru od siebie; iluzje, które stają się bardziej wyraźne, prawdopodobnie odzwierciedlają działanie oczekiwań, które rozwijają się poprzez doświadczenie. Zmiany anatomiczne i fizjologiczne w samym oku mogą również stanowić część zmian percepcyjnych związanych z wiekiem.

William N., Dember

historycznie, percepcyjna rola uczenia się była źródłem kontrowersji. Zdecydowane zaprzeczenia, na które wpływ ma postrzeganie, znajdują się w argumentach wczesnych psychologów Gestalt (np. Max Wertheimer, 1880-1943, Niemiec). Z kolei w pismach niemieckiego filozofa i naukowca H. L. F. von Helmholtza (1821-94) dużą wagę przywiązuje się do procesów uczenia się. Dziś jest praktycznie pełna zgoda, że postrzeganie jest modyfikowane przez uczenie się. Spory skupiają się teraz na samym procesie uczenia się percepcji., Większość teoretycznych alternatyw odzwierciedla dwa podstawowe zagadnienia: odkrycie i wzbogacenie. Teza discovery znajduje odzwierciedlenie w Poglądie Eleanor J. Gibson, że uczenie się percepcyjne jest procesem odkrywania, jak przekształcić wcześniej pomijane potencjały stymulacji sensorycznej w skuteczną informację. Teorie wzbogacające przedstawiają uczenie percepcyjne jako wzbogacające doświadczenie zmysłowe o określone skojarzenia i zasady jego interpretacji, które wynikają z przeszłych doświadczeń., Teorie odkrywcze sugerują, że modyfikacja percepcji wynika z uczenia się, aby reagować na nowe aspekty bodźców zmysłowych, podczas gdy teorie wzbogacające utrzymują, że taka modyfikacja wynika z uczenia się, aby reagować inaczej na te same bodźce zmysłowe.

bezpośrednie Konfrontacje tych stanowisk są rzadkie, ich zwolennicy mają tendencję do różnic w wyborze procedur eksperymentalnych i sytuacji uczenia się. Możliwe, że teorie odkrywania i wzbogacania są kompatybilne, po prostu uwzględniające różne formy uczenia się percepcyjnego.,

nie należy przyjmować ogólnej akceptacji percepcyjnej roli uczenia się, aby poprzeć twierdzenie, że postrzeganie pierwotnie zależy od uczenia się. Rzeczywiście, badania noworodków i bardzo małych niemowląt wskazują na wysoce zorganizowane i stabilne funkcje percepcyjne. Uczenie się należy traktować jako uzupełnienie do niewykształconych czynników pośredniczących w postrzeganiu.