przyszła do mnie osoba, która planowała odwiedzić swojego przyjaciela ze studiów od wielu lat, ale miał fobię psa i poczucie strachu, które nie miało nic wspólnego z ich przyjaźnią. Powiedział mi, że jego przyjaciel kupił niedawno psa-podobno słodkiego starego psa ze schroniska, który był łagodny i nigdy nikogo nie ugryzł. Terror zdominował jednak myślenie tego pacjenta, więc postanowiliśmy zająć się tym problemem razem.,

w przeciwieństwie do innych fobii, takich jak strach przed windami lub strach przed lataniem, fobia psa jest taka, że zmotywowana osoba może być w stanie skutecznie leczyć się przy niewielkim lub żadnym wydatku. Ten pacjent powiedział mi, że rozważał nawet zdobycie psa, ale jego fobia była zbyt przytłaczająca, aby przez to przejść. To ziarno pragnienia stanowiło dla niego zachętę do szukania pomocy z powodu strachu, który teraz uważał za irracjonalny.,

podczas naszej pierwszej i jedynej wizyty pacjent przypomniał sobie, że jego pamięć o strachu przed psami była bezpośrednio związana z powtarzaniem przez jego matkę i babcię, że psy mogą krzywdzić ludzi, a ich ukąszenia mogą doprowadzić do wścieklizny. Opierając się na tym, czego nauczano go od lat, wydawało się naturalne, że rozwinie strach przed tymi zwierzętami.

Moja praca z tego typu fobiami jest behawioralna, dążąc do jak najszybszego rozwiązania., W tym przypadku zaakceptowałem teorię pacjenta w taki sam sposób, jak my w medycynie akceptujemy teorie pacjenta o tym, jak reaktywowali Stary uraz barku.

użyłem metody leczenia uczenia się, filozofowania i działania (LPA). Faza uczenia się była prosta, ponieważ pacjent wyraźnie wyjaśnił swoją historię. W fazie filozofowania omówiliśmy pokrótce obawy jego matki i babci o śmierć i niebezpieczeństwo. I omówiliśmy koncepcję ” możliwości vs. prawdopodobieństwa.,”To znaczy, jest możliwe, że pies może cię ugryźć, i jest również możliwe, że możesz dostać wścieklizny, ale jakie są prawdopodobieństwa? Ten pacjent przyjął wiadomość o prawdopodobieństwie.

kolejnym etapem — action — był program modyfikacji zachowania krok po kroku, który zaprojektowałem, aby odczulać pacjenta poprzez bezpieczne narażenie na kontakt z psem. Chodziło o to, by pomóc mu stopniowo stawić czoła strachowi. Po pierwsze, poleciłem mu zakup dobrej książki o rasach psów, która opisuje ich różne cechy, wyzwania treningowe i osobowości., (The American Kennel Club ma świetną książkę, aby pomóc przyszłym właścicielom dowiedzieć się o rasach, o nazwie The Complete Dog Book.) Kazałem mu przechodzić przez to co noc przez tydzień. Potem przyszła jego prawdziwa ekspozycja na psa. Miał wybrać wyrozumiałego przyjaciela — kogoś, komu naprawdę ufał — kto miał psa i byłby gotów spotkać się z nim pół godziny dziennie przez tydzień lub więcej. Podczas każdego spotkania pacjentka z fobią była poinstruowana, aby stała z dala od przyjaciółki i jej psa na smyczy., Każdego dnia mógł poruszać się o kilka stóp bliżej, aż do dnia, w którym w końcu był blisko i na tyle spokojny, aby pogłaskać psa.

krytycznym elementem tej strategii jest to, że osoba pokonująca fobię kontroluje sytuację. Zaufany przyjaciel trzyma psa na smyczy i blisko, a pacjent zawsze wie, że to on zbliża się do przerażającego zwierzęcia, tak długo, jak strategia postępuje, bez wyjątków. Ten poziom zaufania zapewnia pacjentowi, że podczas programu odczulania nie wydarzy się nic nieoczekiwanego.,

moja strategia LPA odniosła w tym przypadku duży sukces, a koszt dla pacjenta to pojedyncza sesja 90-minutowa. Tego typu strategia może być modyfikowana w zależności od pochodzenia i głębi reakcji fobii, a także motywacji pacjenta do rozwiązywania problemów.

w końcu pacjent był bardzo wdzięczny, spędzając ponad rok na tradycyjnej terapii mówionej, zanim przyszedł do mnie., Kiedy początkowo opisałem mu moją metodę, był wątpiącym. Ale po tym, jak to zadziałało – i to w tak krótkim czasie-wyraził opinię, że poprzednie podejścia teoretyczne były „harebrained Technics”, aby poradzić sobie z tym, co zrozumiał jako prostą fobię. Miesiąc później, po powrocie do domu z wizyty u kolegi ze studiów, wysłał mi kartkę z podziękowaniami ze zdjęciem siedzącego z psem kolegi. Na dole napisał: „P. S. Teraz rozumiem, dlaczego nazywa się ich najlepszym przyjacielem człowieka. Myślę, że jestem gotów znaleźć sobie kumpla.,”

* * * * *

Ten blog ma na celu przedstawienie informacji psychiatrycznych / psychologicznych powszechnemu czytelnikowi, oferując wgląd w różne zaburzenia emocjonalne, a także kwestie społeczne, które wpływają na nasze samopoczucie emocjonalne. Zawiera pomysły i opinie Dr London i innych wiodących ekspertów. Ten blog nie zapewnia psychoterapii ani porad osobistych, które powinny być wykonywane tylko przez pracownika ochrony zdrowia psychicznego podczas osobistej oceny.