Kolber identyfikuje Lesley Visser, Gayle SIERENS i Robin Roberts jako jej trzy kobiety pionierki sportu

jak dobrze wiedzą widzowie NFL, Suzy Kolber ESPN jest widoczny, niezawodny, precyzyjny i gładki., Jako integralny członek NFL przez 18 lat, Suzy rozpoczął pracę w Sunday Night sidelines w 2001 roku, a następnie został awansowany do bardziej znaczącej roli, służąc jako prezenter i gospodarz przed, przerwy i po meczu programowania.

jednak najbardziej imponuje mi jej pokora. Kiedy niedawno rozmawialiśmy przez telefon, było oczywiste, że jest równie gościnna off-air, jak ona jest na; jej osobiste powitanie i jej osobowość telewizyjna są prawdziwe. Nie ma nic wymuszonego. Jest pewna siebie i wygodna, nie krzykliwa.

chociaż Suzy może sobie pozwolić na Porsche, jeździ Volvo., W pracowity piątek podczas sezonu NFL, połączyła się ze mną przez telefon, gdy wyciągnęła się z ESPN lot, gdzie mówi, że obsługa komórki może być plamista.

Filadelfijski nadawca ma swoje priorytety i wartości w porządku, profesjonalnie i osobiście. Efektywnie wykorzystuje swój czas, nawet wciskając się w naszą niezaspokojoną rozmowę. Mówiła życzliwie i z zaraźliwym uśmiechem, spędzając większość godziny tryskając o niepohamowanej miłości, jaką ma do swojej pracy. Powie Ci, że nie mogło być lepiej. Prowadzi swoje życie według ustalonych priorytetów., Jej słowa są mierzone, ale szczere i niezbyt pilne. Znalazłem ją serdeczną i nie w żaden sposób odległą ani skrótową.

skończyliśmy, gdy zjechała na podjazd w swoim domu w Connecticut, gdzie pełnia jej harmonogramu jest znacznie wzbogacona przez jej rolę rodzica; służąc jako samotna matka swojej dziesięcioletniej córki Kellyn. Podróżując i pracując tak samo, jak ona, szczególnie jesienią, Suzy pielęgnuje każdą dostępną chwilę jako wychowująca mama, w tym trenując swoje młodzieżowe drużyny sportowe.,

późnym piątkowym popołudniem rozmawialiśmy, Suzy była szczególnie podekscytowana, aby przejść przez drzwi, ponieważ jej rodzice byli tam też, po podjechaniu z Filadelfii. Jabłko nie spadło daleko od drzewa. Ojciec Suzy, Gene, był sportowcem radiowym i prowadził Notre Dame Bandstand w Bethlehem Township, zanim założył własną agencję marketingową. Jego nazwisko na małych stacjach targowych w rejonie Pensylwanii brzmiało Gene Kaye.

zauwazylem, ze Suzy wymawia o w Kolberze jak o w skale, a nie Kohlber, ktory czesto slyszymy.,

Przebywanie w firmie od trzydziestu lat nie znudziło jej entuzjazmu do pracy. Woli miejsce, niż studio; mówiąc, że stadion dodaje jej energii. Suzy jest w grze tak długo, zna tajniki gdziekolwiek idzie na ESPN, że przybycie na jakikolwiek Stadion NFL jest jak powrót do domu. Wszyscy ją znają.

Suzy i ja rozmawialiśmy o niesławnym epizodzie Joe Namath w 2003 roku, wywiad Joe Namath / Suzy Kolber, 20 grudnia 2003., Przez lata nie chciała o tym mówić, aż do 2012 roku, kiedy HBO zdecydowało się zrobić specjalny film Namath, w którym wystąpił Broadway Joe. Kolber zgodził się wziąć udział w programie dopiero po tym, jak Namath powiedział, że mu to nie przeszkadza.

początkowo podjęła zdecydowaną decyzję zaraz po incydencie, że najlepszym sposobem na rozbrojenie hałaśliwości jest po prostu nie mówienie o tym. Jej usta były zapieczętowane przez dziewięć lat. I jeśli w to nie wierzysz, kiedy zapytałem Suzy w roku, że miał miejsce wywiad z Namath, była przerwa, nie mogła od razu sobie przypomnieć., „Najlepszym sposobem radzenia sobie z takimi problemami jest po prostu nie mówić o tym, a ja nie przez dłuższy czas”, powiedziała mi. Imponująco brzmi, jakby Kolber wymazał go z banku pamięci, co wymaga niezachwianej siły i determinacji.

myślałem o paralelach dokonań Suzy z inną wieloletnią reporterką telewizyjną NFL, Andreą Kremer. Oboje są wychowani w Filadelfii, każdy ma jedno dziecko, obaj zakochali się w NFL jako młodzi ludzie i obaj rozpoczęli karierę pisząc i produkując dla telewizji.,

Kremer został tegorocznym laureatem Rozelle media award, zaszczytu przyznawanego przez Pro Football Hall of Fame. Kiedy podniosłem go z Suzy, pochwaliła Andreę. Zapytana, jak się poczuje, gdy otrzyma nagrodę, Suzy poczuła się trochę nieswojo i odwróciła uwagę; chociaż wzięła szybki głęboki oddech i powiedziała: „Wow, to byłoby marzenie.”To było to.

można powiedzieć, że Suzy równie zasługuje na to i być może kiedyś będzie gdzieś w kartach. Dotychczasową linię Rozelle rozpoczynają Howard Cosell i Brent Musburger., Dwie kobiety, które już otrzymały Rozelle, to Kremer i Lesley Visser.

Opowiedz mi o swoim początku.

odbyłam staż w WTVJ w Miami, będąc jeszcze juniorką na University of Miami. Po ukończeniu studiów, poszedłem do pracy w stacji jako producent. Tony Segreto, legendarny prezenter, wybrał mnie. Rozpoznał coś we mnie i wyzwał mnie. Byłem śmiertelnie przerażony, ale podjąłem wyzwanie. Serial, który wyprodukowałem, zdobył nagrodę Emmy. Między innymi po studiach pracowałem dla the Cowboys jako producent / reporter., To właśnie tam zdobyłem doświadczenie na antenie i miałem okazję spotkać się z Lesley Visser po raz pierwszy. Była imponująca i zachęcająca.

czego się nauczyłeś jako producent?

poszerza Twoje podstawowe kompetencje. Pobudza twórcze soki. Znajomość i zrozumienie wymagań wszystkich elementów, które wchodzą w skład spektaklu, jest pokorą. Znasz rolę wszystkich i doceniasz ich wkład. Nadal jestem aktywny jako producent, przygotowując się do każdego występu w ESPN. Istnieje pewien podstawowy trening, który się trzyma.,

kogo określiłbyś jako pionierkę sportu kobiet?

jako stażystka w Miami pracowałam nad serialem o kobietach w sporcie. To dało mi możliwość obejrzenia Gayle Sierens. (który zaczynał w sporcie i spędził 38 lat w WFLA w Tampie przed emeryturą. Sierens była pierwszą kobietą, która zagrała w meczu NFL w telewizji w 1987 roku.)

Kiedy później mieszkałem w Boca na początku lat 90. i pracowałem w telewizji w West Palm Beach, oglądałem Robin Roberts i kochałem to, co zrobiła. Robiłem tam weekendowe sporty, podczas gdy Robin robił niedzielne poranki na ESPN., Nigdy nie wyobrażałem sobie, że niedługo potem będę miał takie samo zadanie, jakie miała w ESPN.

moi trzej pionierzy to Visser, trener i motywator tak wielu, Sierens, ze względu na jej długowieczność i przełomowe postępy i Robin, ponieważ zainspirowała mnie swoją pewną obecnością na ESPN. Co do Lesley, zostawiła mi pocztę głosową lata temu, którą zatrzymałem.

kim byli Wasi Idole jako reporterzy?

tak naprawdę nie miałem Zacząłem w ESPN w 1993 roku wraz z uruchomieniem ESPN2. Moim pierwszym zadaniem w NFL był Sunday Night Football w 2001 roku., Nie próbowałem nikogo naśladować. Produkcją gry zajął się Jay Rothman. Zadaniem było rozszerzenie roli bocznej. Jay chciał, żebym był przedłużeniem kabiny; więcej niż tylko raportowanie o obrażeniach. Byłbym uszami na boisku. Kiedy mieliśmy poniedziałkowy mecz w 2006, też się tam przeniosłem.

radość z pracy to bycie na meczu, rozmowa z zawodnikami, odczuwanie energii stadionu i tłumu. Wciąż jestem podekscytowany, że jestem na linii scrimmage. Wolę tam być, niż być w studio.

najtrudniejszy trener do rozmowy kwalifikacyjnej?,

nie blisko, Bill Belichick. Kiedy Mike Tirico był z ESPN, miał dobre relacje z Belichick. Więc kiedy Mike był w pobliżu, kazaliśmy mu to zrobić. Bill jest świetny w big picture stories, historycznych aspektach gry; ale strzeżony, gdy mówimy o konkretnych planach gry lub swoich graczy. Kiedy byłem reporterem linii bocznej, od czasu do czasu pomijałem Spotkanie Belichick i skupiałem się na przeciwnym trenerze. Jednak powiem, że kiedyś zapytałem Belichicka o to, jak zmienia się gra i dał mi świetną odpowiedź na temat tego, jak drużyny wykorzystują swoje ciasne końcówki.

dorastałeś w Filadelfii., Kiedy wiedziałeś, że chcesz kontynuować nadawanie jako karierę i kim byli nadawcy, których naśladowałeś lub ubóstwiałeś?

oglądałem lokalne sporty w filie sieci w Filadelfii i oglądałem takich facetów jak Harry Kalas na Phillies. Ale zainspirowała mnie ogólnokrajowa relacja. Oglądanie Boba Costasa tak płynnie wykonującego pracę w studiu NFL dało mi ochotę. Powiedziałem sobie w młodym wieku, że to fajna praca.

wiedząc, że przeprowadzisz wywiad z graczem po meczu, kiedy zaczniesz myśleć o pytaniach, które postawisz?, Czy w ekonomii czasu jest możliwe, aby temat mógł powiedzieć coś znaczącego lub zapadającego w pamięć?

wywiad jest dziełem sztuki. I rzemiosła i rzemiosła. Mam dwa pytania, które są zadawane tuż po zmianie życia gracza. Muszę to przemyśleć. Uważnie słucham odpowiedzi i podążam za nimi. Muszę być przygotowany na emocje tej chwili. ESPN wytrenował nas profesor wywiadu. Jednak trzeba mieć talent do zadawania pytań, które są neutralne, proste i pozwalają rozmówcy zabłysnąć., Najlepsze wywiady to te, które trzymają się emocji i odnoszą się do tych pasji. Pauzowanie też jest krytyczne. Wywiad lisy Salters ESPN z Drew Breesem po tym, jak niedawno ustanowił rekord przejazdów był wszystkim, co powinien być wywiad. Pauzowanie buduje dramat. Nie bój się pauzować. Niech Wywiad odetchnie. Miej wiarę w tę chwilę.

Co według ciebie było najlepszym wywiadem po grze?

postanowiliśmy przeprowadzić wywiad z ośmioma facetami, a nie tylko z jednym-po wygraniu Super Bowl. Nie miałem czasu się przygotować. Pisarz NFL Mike Silver zobaczył to I pochwalił mnie., Mike powiedział mi, że wiele zebrał z tego wywiadu. Zamiast tylko MVP meczu, miałem ośmiu gości, zaczynając od Johna Lyncha.

zaczynałeś w ESPN2 w 1993 roku jak udowodniłeś swoją wartość, aby podnieść swoją pozycję do mainstreamowej sieci?

sztandarowym show był SportsNight. Dało mi to możliwość pracy na planie z Keithem Olbermannem. Mieliśmy mniej widzów, ale nie oszczędzaliśmy pieniędzy. Miejsce w turnieju NCAA. Bylibyśmy na Super Bowl. To wystawiło mnie na widok menedżerów i widzów ESPN. Następnie poproszono mnie o prowadzenie gier Xtreme., ESPN miał mnie na launch-mobile, sprzedając koncepcję reklamodawcom. Kiedy połączyli produkcję dwóch ESPN, Zarząd miał zaufanie do mnie i dał mi więcej możliwości w sieci głównego nurtu.

opuściłeś ESPN na kilka lat i wróciłeś. Co kryło się za wyjazdem i powrotem?

był rok 1996 i chciałem pracować w NFL. Fox obiecał mi pracę i inną stratosferę pieniędzy. Nie chciałem wyjeżdżać, kochałem ESPN. Próbowaliśmy się dogadać, ale nie mogliśmy, więc wyszedłem. Kiedy powiedziałem ESPN, że odchodzę, powiedzieli, że będą pasować., Powiedziałem ESPN, że nawet nie jest blisko. Mimo to wyszedłem polubownie i nie spaliłem mostów. To była dla mnie lekcja. To nauczyło mnie, dlaczego sportowcy odchodzą. Jest naturalny postęp. Fox uruchomił nową sieć. Co tydzień podróżowałem z wybrzeża do wybrzeża jako reporter NFL.

moje serce zawsze było w ESPN. Nasz ówczesny przywódca Steve Bornstein powiedział mi, że drzwi są zawsze otwarte. Zadbałem, aby utrzymać dobre relacje z ESPN podczas gdy w Fox, więc po trzech latach wróciłem i dostałem NFL show, Edge NFL Matchup.,

Kiedy wróciłem do ESPN, dostałem więcej pieniędzy, które dostałem w Fox, a potem trochę. Jestem jednym z niewielu, którzy odeszli i wrócili (’96-’99). A ESPN było świetne. Z punktu widzenia korzyści, ESPN natychmiast połączył moje dwie kadencje, aby nie było luki. Nauczyłem się, że nigdy nie palić mostu.

jakiej lekcji nauczyłeś się z dziwacznego zachowania Joe Namatha, kiedy przeprowadziłeś z nim wywiad 20 grudnia 2003 roku, kiedy Jets świętowali swoją czteroletnią drużynę?

mieliśmy Joe tuż przed przerwą. Członkowie personelu Jets zaprowadzili go na pole z jednego ze swoich apartamentów., Nie mieliśmy okazji się przywitać. Wszystko dzieje się szybko. Te szybkie wywiady muszą być wyciśnięte pomiędzy sztukami.

zbliżaliśmy się, kiedy mieliśmy go na Pamiętam, że zanim pojawił się na antenie, nie stał w miejscu. Więc musiałem go złapać za ramię. Nie był roztrzęsiony. Nie było żadnych widocznych oznak, że pił. Mówił powoli i pamiętam, że myślałem, że może jest mu zimno. Coś mu się stało? Coś się stało? Nie sądziłem, że jest pijany., Mówił bardzo celowo, ale odpowiedział na pierwsze pytanie o rozgrywającego Jets Chada Penningtona. Ciężarówka kazała mi kontynuować.

ale kiedy okazało się, że to musi się skończyć, powiedziałem sobie: wyciągnijmy go z tej sytuacji jak najszybciej. Tymczasem fani krzyczeli na niego z daleka. Nie chcę, żeby się wstydził. Obchodziłem się z tym naturalnie, jakby to nie było zrobione kamerą.

szczerze mówiąc, nigdy bym nie przypuszczał, że obsługa Jetsa sprowadzi go w takim stanie, w jakim był. Nikt mi nie powiedział, że nie powinien być na antenie.,

po wywiadzie powiedziałem sobie, że najlepszym sposobem, aby sobie z tym poradzić, jest nigdy o tym nie mówić. Wszystkie media chciały mówić o tym incydencie, ale ja nie publicznie aż wiele lat później (2012 – po jakichś dziewięciu latach), kiedy HBO zrobił dokument. Powiedziałem HBO, że nie zrobię tego, dopóki Joe nie powie, że to w porządku. Do tego czasu trzymałem gębę na kłódkę. Nie chciałem, żeby to była najbardziej pamiętna rzecz dla żadnego z nas. Jedynym sposobem, aby to zrobić, jest nie mówić o tym. Nie chciałem dać temu obiektowi życia.

Bob Costas zadzwonił do mnie po programie HBO., Powiedział: „Zawsze Cię podziwiałem i po obejrzeniu wywiadu Podziwiam cię bardziej. Ten telefon Wiele dla mnie znaczył. Joe i ja rozmawialiśmy krótko po incydencie i przeprosił. Zawsze jest jakaś pozytywna strona. Joe sięgnął DNA piciem w krajowej telewizji, co było niefortunne. Jednak to zmieniło bieg jego życia. Otrzymał pomoc i odzyskał opiekę nad dziećmi. To dobry człowiek.

(Redakcja: Roy Firestone powiedział mi, że był w apartamencie tej niesławnej nocy. Błagałem Dona Maynarda, odbiorcę Super Bowl Namatha. żeby nie wpuścić Joe na boisko..ale Joe nalegał, żeby to zrobił.,

Jakie byłoby twoje wymarzone zadanie?

właśnie to robię. Mówiono o grze po grze, ale teraz jest już za późno. Jestem zbyt perfekcjonistą. Gdybym miał grać w play-by-play, zrobiłbym kroki wstecz lata temu, aby być w pełni przygotowanym. Kiedy temat pojawił się jako możliwość, byłem zbyt daleko w mojej karierze.

mówię uczniom, a przede wszystkim kobietom, że jeśli chcesz zarabiać na życie w telewizji sportowej, zacznij od liceum. Jest postęp. Naucz się podstaw wcześnie.,