teoria Arrheniusa
teoria Arrheniusa, teoria, wprowadzona w 1887 roku przez szwedzkiego naukowca Svante Arrheniusa, że kwasy są substancjami, które dysocjują w wodzie, aby uzyskać naładowane elektrycznie atomy lub cząsteczki, zwane jonami, z których jednym jest Jon wodorowy (H+), A Zasady jonizują się w wodzie, aby uzyskać jony wodorotlenkowe (OH−). Obecnie wiadomo, że Jon wodorowy nie może istnieć sam w roztworze wodnym; występuje raczej w stanie połączonym z cząsteczką wody, jako Jon hydroniowy (H3O+)., W praktyce jon hydroniowy jest nadal zwyczajowo nazywany Jonem wodorowym.
kwaśne zachowanie się wielu znanych kwasów (np. kwas siarkowy, solny, azotowy i octowy) oraz podstawowe właściwości znanych wodorotlenków (np.,, wodorotlenki sodu, potasu i wapnia) są wyjaśnione pod względem ich zdolności do oddawania odpowiednio jonów wodorowych i wodorotlenkowych w roztworze. Ponadto takie kwasy i zasady mogą być klasyfikowane jako silne lub słabe kwasy i zasady w zależności od stężenia jonów wodorowych lub jonów wodorotlenkowych wytwarzanych w roztworze. Reakcja między kwasem a zasadą prowadzi do powstania soli i wody; ta ostatnia jest wynikiem połączenia jonu wodorowego i jonu wodorotlenkowego.
