23 czerwca 1870 roku Cesarski Order-in-Council przekazał ziemię Ruperta i Terytorium Północno-Zachodnie Kanadzie, kiedy przemianowano je na „Terytoria Północno-Zachodnie”.”Obszar ten obejmował całe dzisiejsze Terytorium Jukonu, Albertę, Saskatchewan i części dzisiejszych Terytoriów Północno-Zachodnich, Nunavut, Manitobę, Ontario, Quebec oraz Nową Fundlandię i Labrador, ale z wyłączeniem większości wysp arktycznych., Wraz z utworzeniem nowego dystryktu Keewatin w 1876 Terytoria Północno-Zachodnie zostały podzielone na dwie części, tworząc nowy Dystrykt. W 1880 roku Cesarski Order-in-Council przekazał Kanadzie brytyjski tytuł Wysp arktycznych, a te zostały dodane do geografii Terytoriów Północno-Zachodnich. W 1881 granice Manitoby zostały rozszerzone na północ, zmniejszając rozmiar Terytoriów Północno-Zachodnich. W 1882 na obszarze terytoriów północno-zachodnich utworzono dystrykty Assiniboia, Alberta, Saskatchewan i Athabaska.,

w 1895 roku Terytoria Północno-Zachodnie składały się z następujących dystryktów: Yukon, Mackenzie, Franklin, Athabaska, Alberta, Saskatchewan, Assiniboia i Ungava. W 1898 Terytorium Jukonu zostało ustanowione jako osobne terytorium, a granica Quebecu została przesunięta na północ w tym samym roku. W 1905 z południowej części terytoriów północno-zachodnich utworzono Albertę i Saskatchewan. W 1906 roku Keewatin zostaje przeniesiony z powrotem na terytorium, a myślnik został zrzucony wraz z uchwaleniem „Northwest Territories Act” (c. 62, RSC 1906)., W 1912 granice Manitoby, Ontario i Quebecu zostały przesunięte na północ, pozostawiając tylko dystrykty Keewatin, Mackenzie i Franklin na Terytoriach Północno-Zachodnich. Później NWT stała się synonimem Kanady „na północ od 60”. W 1925 roku, na zasadzie sektorowej, granice Kanady zostały rozszerzone do Bieguna Północnego, znacznie zwiększając rozmiar NWT. Ostatnia poważna zmiana mapy geopolitycznej Terytoriów Północno-Zachodnich nastąpiła 1 kwietnia 1999 wraz z utworzeniem Nunavut. Od tego czasu pozostałe nazwy dzielnic przestały być używane.