Relief

Topografia Wenezueli może być podzielona na trzy rozległe podziały: nizinne równiny, które wznoszą się od poziomu morza do około 1650 stóp (500 metrów), góry, które osiągają wysokość około 16400 stóp (5000 metrów) i wewnętrzne zalesione wyżyny, z rozproszonymi szczytami powyżej 6550 stóp (2000 metrów)., W obrębie tych rozległych podziałów można wyróżnić siedem regionów fizjograficznych: wyspy i równiny przybrzeżne, w tym deltę Orinoko; Niziny Jeziora Maracaibo; pasma Mérida i Perijá w górach Andów; system gór przybrzeżnych (z pasmami przybrzeżnymi i wewnętrznymi); północno-zachodnie doliny i pasma górskie, zwane również wyżynami Segowii; Llanos; i Wyżyny Gujany.

na północy znajdują się wyspy i równiny przybrzeżne., Należą do nich karaibskie „wyspy na zawietrznej”, takie jak Margarita i La Tortuga, i kilka półwyspów, w tym w kształcie głowy Paraguaná na północnym zachodzie i, na północnym wschodzie, Araya i Paria, ten ostatni palec ziemi wskazujący na Trynidad. Równiny przybrzeżne rozciągają się od granicy kolumbijskiej i Zatoki wenezuelskiej na wschód do podnóża gór przybrzeżnych, które są łamane na Wschodzie przez dorzecze rzeki Unare., Dalej na wschód znajduje się delta Orinoko, która otwiera się na Ocean Atlantycki przez szereg dystrybucji (caños); wczesna brama do osady wewnętrznej, jest to niski, wilgotny i bagnisty obszar silnie rozcięty przez strumienie.

dwie gałęzie Andów, które przemierzają północno-zachodnią Wenezuelę, w tym najwyższe szczyty tego kraju, są północno-wschodnimi przedłużeniami kolumbijskiej Cordillera Oriental., Zachodnia odnoga, znana jako Góry Perijá (Sierra de Perijá lub Serranía de los Motilones), biegnie wzdłuż granicy z Kolumbią, podczas gdy Wschodnia odnoga, Cordillera de Mérida, rozciąga się od granicy ze stanem Lara i dzieli dorzecze Jeziora Maracaibo od rzeki Orinoko. Pod względem fizjograficznym Wyżyny Segovia, na północny zachód od Barquisimeto, i pasma przybrzeżne mogą być również uważane za części łańcucha Andów. Najwyższym punktem w wenezuelskich Andach jest szczyt Bolívar (La Columna), który wznosi się na 4978 m n. p. m.w Cordillera de Mérida., Pomiędzy wysokimi pasmami andyjskimi znajduje się Jezioro Maracaibo i związane z nim Niziny; dorzecze to jest jednym z głównych regionów wydobycia ropy naftowej w kraju.

System gór przybrzeżnych, w efekcie dwa równoległe pasma—Pasmo przybrzeżne i Pasmo wewnętrzne—zawiera największą koncentrację populacji Wenezueli, chociaż obejmuje tylko niewielki ułamek terytorium kraju. W dolinach intermontane znajdują się największe miasta Caracas, Walencja i Maracay, a wszystkie z wyjątkiem najbardziej stromych stoków są zaludnione. Szczyt Naiguatá (2765 m n. p. m.) jest najwyższym punktem w systemie przybrzeżnym.,

doliny i pasma wzgórz na północnym zachodzie leżą na wschód od jeziora Maracaibo i tworzą częściowo przejściową strefę wyżynną między górami nadmorskimi i andyjskimi. Wysokość wzniesienia waha się od 1600 do 5500 stóp (490 do 1680 metrów). W obrębie tego regionu znajduje się jedyna pustynia w Wenezueli-wydmy wokół miasta Coro.

wzdłuż biegu rzeki Orinoko leżą Llanos, stosunkowo wyrównany region sawann i tropikalnych lasów deszczowych, gdzie ląd pofałdowuje się tylko między niskimi międzypływami mezaliów a płytkimi, meandrującymi, plecionymi ciekami rzecznymi., Hodowla bydła i wydobycie ropy naftowej dominują w tym słabo zaludnionym regionie, który doświadcza powodzi rzek w lecie i suszy w zimie. Od przedgórza andyjskiego do delty Orinoko, Llanos rozciągają się na około 800 mil (1300 km), różniąc się szerokością od około 100 mil (160 km) na Wschodzie do 300 mil (500 km) na zachodzie.,

od Orinoko przez najbardziej wysunięte na południe (Amazonas) terytorium graniczące z Kolumbią, Brazylią i Gujaną znajdują się rozległe Wyżyny Gujańskie lub Guayana, w dużej mierze Wyżyna o zaokrąglonych wzgórzach i wąskich dolinach utworzonych ze starożytnych skał krystalicznych. Zajmuje ponad dwie piąte powierzchni kraju, jest to najbardziej odległa i najmniej zbadana część Wenezueli., Wzdłuż południowej granicy z Brazylią znajdują się masywne płaskowyże i strome mezy, znane jako tepuis (tepuyes), pokryte odpornym na erozję piaskowcem i pokryte mieszającymi się sawanną i półpustynnymi lasami. Wśród większych tepuis na południowym wschodzie są Camón, Chimanta i słynny Mount Roraima, który wznosi się do 9094 stóp (2772 metrów) wzdłuż granicy Gujańskiej. Podobnie jak nizinne sawanny Llanos, tepuis doświadczają ekstremalnych deszczowych i suchych pór roku.,

wzdłuż południowo-wschodniej Wyżyny Gujany, w regionie zwanym La Gran Sabana, znajdują się Angel Falls (Parecupá Merú), najwyższy wodospad na świecie, mierzący 979 metrów od klifów masywnego Auyán tepui (Auyantepui) do dna doliny poniżej. Inne większe wodospady w regionie to Torón, Karuay i Yuri. Wyżyny są słabo zaludnione, ale mają ogromne zasoby; obfitują w złoża rudy żelaza, złota i diamentów oraz posiadają znaczny potencjał hydroelektryczny, jak również zasoby lasów liściastych., Wojska Wenezuelskie od dawna interesowały się górami ze względu na długotrwały spór terytorialny z Gujaną, a także nielegalne przekraczanie granic Kolumbii i Brazylii przez ludzi, bydło i narkotyki.