Magda Arnold była pierwszą teoretyczką, która zaproponowała zbadanie znaczenia oceny i zaprezentowała zarys tego, czym może być proces oceny i jak odnosi się do emocji (Roseman & Smith, 2001). Kluczową ideą teorii oceny jest to ,że masz myśli (ocenę poznawczą), zanim doświadczysz emocji, a emocje, których doświadczasz, zależą od myśli, które miałeś (Frijda, 1988; Lazarus, 1991)., Jeśli uważasz, że coś jest pozytywne, będziesz miał więcej pozytywnych emocji, niż gdyby Twoja ocena była negatywna, a wręcz przeciwnie. Teoria oceny wyjaśnia sposób, w jaki dwie osoby mogą mieć dwie zupełnie różne emocje dotyczące tego samego wydarzenia. Załóżmy na przykład, że Twój instruktor psychologii wybrał cię do wykładu na temat emocji; możesz to postrzegać jako pozytywne, ponieważ stanowi to okazję do bycia w centrum uwagi i doświadczysz szczęścia. Jeśli jednak nie lubisz przemawiać publicznie, możesz mieć negatywną ocenę i odczuwać dyskomfort.,

Rysunek 2. Postać ta ilustruje główne twierdzenia James-Lange, Cannon-Bard i Schachter-Singer dwuskładnikowe teorie emocji., (kredyt „snake”: modyfikacja pracy przez „tableatny”/Flickr; kredyt „face”: modyfikacja pracy przez Cory Zanker)

Schachter i Singer uważali, że pobudzenie fizjologiczne jest bardzo podobne w różnych rodzajach emocji, których doświadczamy, i dlatego poznawcza ocena sytuacji jest krytyczna dla rzeczywistych doznanych emocji. W rzeczywistości może być możliwe przypisanie pobudzenia do emocjonalnego doświadczenia, jeśli okoliczności były właściwe (Schachter & Singer, 1962)., Przeprowadzili sprytny eksperyment, aby przetestować swój pomysł. Mężczyźni zostali losowo przydzieleni do jednej z kilku grup. Niektórzy z uczestników otrzymali zastrzyki epinefryny, które spowodowały zmiany w ciele, które naśladowały reakcję współczulnego układu nerwowego w walce lub locie; jednak tylko niektórzy z tych mężczyzn zostali poinformowani, że oczekują tych reakcji jako skutków ubocznych wstrzyknięcia., Innym mężczyznom, którzy otrzymali zastrzyki epinefryny, powiedziano, że zastrzyk nie będzie miał skutków ubocznych lub że spowoduje to efekt uboczny niezwiązany z odpowiedzią współczulną, taką jak swędzenie stóp lub ból głowy. Po otrzymaniu tych zastrzyków uczestnicy czekali w pokoju z kimś innym, co uważali za kolejny temat w projekcie badawczym. W rzeczywistości druga osoba była konfederatem badacza. Konfederaci wykazywali euforyczne lub gniewne zachowania (Schachter & Singer, 1962).,

Kiedy uczestnicy, którym powiedziano, że powinni spodziewać się objawów fizjologicznego pobudzenia, zostali zapytani o jakiekolwiek zmiany emocjonalne, których doświadczyli, związane z euforią lub gniewem (w zależności od sposobu zachowania konfederatów), nie zgłaszali żadnych. Jednak mężczyźni, którzy nie spodziewali się fizjologicznego pobudzenia jako funkcji zastrzyku, częściej zgłaszali, że doświadczają euforii lub gniewu jako funkcji przypisanego im zachowania., Podczas gdy wszyscy, którzy otrzymali zastrzyk adrenaliny doświadczyli tego samego pobudzenia fizjologicznego, tylko ci, którzy nie spodziewali się pobudzenia, wykorzystali kontekst do interpretacji pobudzenia jako zmiany stanu emocjonalnego (Schachter & Singer, 1962).

silne reakcje emocjonalne są związane z silnym pobudzeniem fizjologicznym, co spowodowało, że niektórzy teoretycy sugerują, że objawy pobudzenia fizjologicznego, w tym zwiększona częstość akcji serca, tempo oddychania i pocenie się, mogą być używane do określenia, czy ktoś mówi prawdę, czy nie., Zakłada się, że większość z nas wykazywałaby oznaki fizjologicznego podniecenia, gdybyśmy byli nieuczciwi z kimś. Wariograf lub test wykrywacza kłamstw mierzy fizjologiczne pobudzenie osoby odpowiadającej na serię pytań. Ktoś przeszkolony w czytaniu tych testów będzie szukał odpowiedzi na pytania, które są związane ze zwiększonym poziomem pobudzenia jako potencjalnych oznak, że respondent może być nieuczciwy na te odpowiedzi., Podczas gdy poligrafy są nadal powszechnie używane, ich ważność i dokładność są wysoce wątpliwe, ponieważ nie ma dowodów na to, że kłamstwo jest związane z konkretnym wzorem fizjologicznego pobudzenia (Saxe & Ben-Shakhar, 1999).

wróć do przykładu bycia poproszonym o wykład przez swojego profesora. Nawet jeśli nie lubisz przemawiać publicznie, prawdopodobnie uda ci się to zrobić., Celowo kontrolujesz swoje emocje, co pozwala Ci mówić, ale my stale regulujemy nasze emocje, a wiele z naszych regulacji emocji odbywa się bez aktywnego myślenia o tym. Mauss i jej współpracownicy badali automatyczną regulację emocji (AER), która odnosi się do nieumyślnej kontroli emocji. Po prostu nie reaguje z Twoimi emocjami, a AER może wpływać na wszystkie aspekty procesów emocjonalnych., AER może wpływać na rzeczy, które uczestniczysz, Twoją ocenę, twój wybór angażowania się w doświadczenie emocjonalne i twoje zachowania po doświadczeniu emocji (Mauss, Bunge, & Gross, 2007; Mauss, Levenson, McCarter, Wilhelm, & Gross, 2005). AER jest podobny do innych automatycznych procesów poznawczych, w których doznania aktywują struktury wiedzy, które wpływają na funkcjonowanie. Te struktury wiedzy mogą obejmować pojęcia, Schematy lub skrypty.,

ideą AER jest to, że ludzie rozwijają automatyczny proces, który działa jak skrypt lub schemat, a proces nie wymaga świadomego myślenia, aby regulować emocje. AER działa jak jazda na rowerze. Kiedy rozwiniesz ten proces, po prostu to robisz, nie myśląc o tym. AER może być adaptacyjny lub niewłaściwy i ma ważne konsekwencje zdrowotne (Hopp, Troy, & Mauss, 2011)., Adaptacyjny AER prowadzi do lepszych wyników zdrowotnych niż niewłaściwy AER, głównie ze względu na doświadczanie lub łagodzenie stresorów lepiej niż osoby z nieprawidłowym Aer (Hopp, Troy, & Mauss, 2011). Alternatywnie, maladaptive AERs może być krytyczny dla utrzymania niektórych zaburzeń psychicznych (Hopp, Troy, & Mauss, 2011)., Mauss i jej współpracownicy odkryli, że strategie mogą zmniejszyć negatywne emocje, co z kolei powinno zwiększyć zdrowie psychiczne (Mauss, Cook, Cheng, & Gross, 2007; Mauss, Cook, & Gross, 2007; Shallcross, Troy, Boland, & Mauss, 2010; Troy, Shallcross, & Mauss, 2013; Troy, Wilhelm, Shallcross, & Mauss, 2010)., Mauss zasugerował również, że istnieją problemy ze sposobem mierzenia emocji, ale uważa, że większość aspektów emocji, które są zazwyczaj mierzone, są użyteczne (Mauss, et al., 2005; Mauss & Jednak inny sposób myślenia o emocjach podważa nasze całe zrozumienie emocji.

Po około trzech dekadach interdyscyplinarnych badań Barrett twierdził, że nie rozumiemy emocji. Zaproponowała, że emocje nie są wbudowane w mózg po urodzeniu, ale raczej zostały skonstruowane w oparciu o Twoje doświadczenia., Emocje w teorii konstruktywistycznej są przewidywaniami, które konstruują twoje doświadczenie świata. W rozdziale 7 nauczyłeś się, że pojęcia są kategoriami lub grupami informacji językowych, obrazów, idei lub wspomnień, takich jak doświadczenia życiowe. Barrett rozszerzył to o emocje jako pojęcia, które są przewidywaniami (Barrett, 2017). Dwa identyczne stany fizjologiczne mogą powodować różne stany emocjonalne w zależności od twoich przewidywań. Na przykład, twój mózg przewidując ubijanie żołądka w piekarni może prowadzić do konstruowania głodu., Jednak twój mózg przewidując ubijający żołądek, gdy czekałeś na wyniki badań medycznych, może doprowadzić twój mózg do niepokoju. W ten sposób możesz skonstruować dwie różne emocje z tych samych odczuć fizjologicznych. Zamiast emocji będących czymś, nad czym nie masz kontroli, możesz kontrolować i wpływać na swoje emocje

dwa inne znaczące poglądy wynikają z twórczości Roberta Zajonca i Josepha LeDoux., Zajonc twierdził, że niektóre emocje występują oddzielnie lub przed naszą poznawczą interpretacją ich, takie jak uczucie strachu w odpowiedzi na nieoczekiwany głośny dźwięk (Zajonc, 1998). Wierzył również w to, co możemy swobodnie nazwać przeczuciem-że możemy doświadczyć chwilowego i niewytłumaczalnego uczucia lub niechęci do kogoś lub czegoś (Zajonc, 1980). LeDoux również postrzega niektóre emocje jako nie wymagające poznania: niektóre emocje całkowicie omijają interpretację kontekstualną., Jego badania nad neuronauką emocji wykazały główną rolę ciała migdałowatego w strachu (Cunha, Monfils, & LeDoux, 2010; LeDoux 1996, 2002). Bodziec strachu jest przetwarzany przez mózg jedną z dwóch ścieżek: od wzgórza (gdzie jest postrzegany) bezpośrednio do ciała migdałowatego lub od wzgórza przez korę mózgową, a następnie do ciała migdałowatego. Pierwsza ścieżka jest szybka, podczas gdy druga umożliwia więcej przetwarzania szczegółów bodźca. W poniższej sekcji przyjrzymy się bliżej neuronauce reakcji emocjonalnej.,