zagospodarowanie przestrzenne zdarza się czasami każdemu, ale może też wymknąć się spod kontroli.
nie mam nic przeciwko, gdy oglądam Netflixa lub czytam książkę, ale zawsze świruję, gdy jeżdżę trochę i nie pamiętam ostatnich kilku kilometrów.
przez połowę czasu nie mogę dokładnie wskazać, dokąd zmierzał mój umysł, a innym razem śniłem na jawie całą alternatywną wersję siebie, w idealnym świecie, który wymyśliłem.,
co się dzieje, gdy strefa jest wyłączona
'strefa jest wyłączona' lub 'odstępy są terminami używanymi do opisania dysocjacji.
definicja dysocjacji: „proces umysłowy, który powoduje brak połączenia w myślach, pamięci i poczuciu tożsamości osoby.”
eksperci, tacy jak Stephen Porges, teoretyzowali, że dysocjacja, lub wydzielanie stref, jest o krok od naszej reakcji w walce lub locie. Kiedy twój umysł czuje się przytłoczony, czy go rozpoznajesz, czy nie, twoje ciało może ominąć walkę lub lot, przechodząc bezpośrednio do reakcji „zamrożenia”.
Dlaczego często nie słyszymy o dysocjacji? Dr., Emma Cernis i wsp rozpoczynają swój artykuł na temat dysocjacji sugestią: „pomimo swojej długiej historii, dysocjacja pozostaje niedoceniana klinicznie, częściowo ze względu na trudności w identyfikacji objawów dysocjacyjnych.”
dlaczego ludzie wyłączają strefę
w tym trybie — strefowym, dysocjacyjnym lub zamrożonym — twoje ciało zasadniczo” gra martwego”, w różnym stopniu. Uważa, że przetrwanie zależy od wyłączenia i zużywania jak najmniej energii.
badania wykazały, że ” każdy obszar mózgu ma spadek aktywacji podczas dysocjacji.,”Kiedy jesteś w strefie, staje się trudniej poruszać się lub mówić, twoje emocje mogą stać się zdrętwiałe, a zasoby twojego ciała zaczynają się oszczędzać, aby przygotować się na każdy szok, który może nadejść.
tak intensywny, jak brzmi proces fizyczny, dysocjacja nie wygląda tak samo od osoby do osoby. Może to wyglądać jak łagodne zagospodarowanie przestrzenne lub całkowicie zamrożony stan. A mózg każdego działa inaczej, tworząc różne objawy i wyzwalacze.,
osoba może dostroić się w różnych sytuacjach, takich jak te, które wymagają „wysoce skoncentrowanej uwagi, powtarzalne, niskie doświadczenia stymulacyjne, a nawet silne i emocjonalnie sugestywne wydarzenia.”
na przykład młodzi ludzie mogą używać dysocjacji jako mechanizmu radzenia sobie z poczuciem zagrożenia. Jednak dysocjacja jest często tak niska, że nawet nie zauważysz, że się oddalasz.