w liście do przyjaciela z października 1957 roku, który polecił mu przeczytanie książki Ayn Rand The Fountainhead, Hunter S., Thompson napisał: „chociaż nie czuję, że jest to w ogóle konieczne, aby powiedzieć, co myślę o zasadzie indywidualności, wiem, że będę musiał spędzić resztę mojego życia wyrażając ją w ten czy inny sposób, i myślę, że osiągnę więcej wyrażając ją na kluczach Maszyny do pisania niż pozwalając jej wyrazić się w nagłych wybuchach sfrustrowanej przemocy. . . .”

Thompson wcześnie wyrzeźbił swoją niszę., Urodził się w 1937 roku w Louisville w stanie Kentucky, gdzie jego beletrystyka i poezja przyniosły mu przyjęcie do lokalnego Stowarzyszenia Literackiego Athenaeum, gdy jeszcze był w szkole średniej. Thompson kontynuował działalność literacką w United States Air Force, pisząc cotygodniową kolumnę sportową dla gazety base. Po dwóch latach służby Thompson przetrwał serię prac w gazetach—wszystkie zakończyły się źle-zanim zaczął pracować jako freelancer z Portoryko i Ameryki Południowej dla różnych publikacji. Powołanie szybko przerodziło się w przymus.,

Thompson ukończył The Rum Diary, swoją jedyną powieść do tej pory, zanim skończył dwadzieścia pięć lat; kupiony przez Ballantine Books, ostatecznie został opublikowany-do świecących recenzji—w 1998 roku. W 1967 roku Thompson opublikował swoją pierwszą książkę non-fiction, Hell ' S Angels, a harsh and incisive firsthand investigation into the infamous motorcycle gang then making the heartland of America nervous.

Fear and Loathing in Las Vegas, który po raz pierwszy pojawił się w Rolling Stone w listopadzie 1971 roku, przypieczętował reputację Thompsona jako dziwacznego stylisty z powodzeniem przekraczającego granicę między dziennikarstwem a pisaniem fikcji., Jak ostrzega podtytuł, książka opowiada o „dzikiej podróży do serca amerykańskiego snu” w pełnym stylu gonzo—przezabawnym podejściu Thompsona do pierwszej osoby – i jest akcentowana odpowiednimi rysunkami brytyjskiego ilustratora Ralpha Steadmana.

jego kolejna książka, Fear and Loathing: On the Campaign Trail ’72, była brutalnie percepcyjnym podejściem do kampanii prezydenckiej Nixona-McGoverna z 1972 roku. W 1992 roku Thompson opisał kampanię prezydencką w „Better than Sex” (1994)., Inne książki Thompsona To The Curse of Lono (1983), a bizarre South Seas tale oraz trzy zbiory dokumentów Gonzo: The Great Shark Hunt (1979), Generation of Swine (1988) i Songs Of The Doomed (1990).

w 1997 roku ukazała się „The Proud Highway: Saga of a Desperate Southern Gentleman, 1955-1967”, pierwszy tom korespondencji Thompsona ze wszystkimi, od jego matki po Lyndona Johnsona. Właśnie ukazał się drugi tom listów, Fear and Loathing in America: the Brutal Odyssey of an Outlaw Journalist, 1968-1976.,

•

Owl Farm to rustykalne ranczo ze staroświeckim urokiem Dzikiego Zachodu, położone w dzielnicy Woody Creek Canyon w zachodnim Kolorado, około 10 mil w dół doliny od Aspen. Choć ukochane pawie Thompsona swobodnie przemierzają jego posiadłość, to kwiaty kwitnące wokół domu na ranczu zapewniają nieoczekiwany spokój na wysokim poziomie., Jimmy Carter, George McGovern i Keith Richards, wśród kilkudziesięciu innych, zastrzelili gliniane gołębie i stacjonarne cele na posesji, która jest wyznaczonym Rod and Gun Club i dzieli granicę z White River National Forest. Niemal codziennie Thompson opuszcza Owl Farm w swoim kabriolecie Great Red Shark lub jeepie Grand Cherokee, aby spotkać się w pobliskiej tawernie Woody Creek.,

odwiedzający Dom Thompsona są witani różnymi rzeźbami, bronią, pudełkami książek i rowerem, zanim wejdą do centrum nerwowego Owl Farm, oczywistego stanowiska dowodzenia Thompsona po stronie kuchennej półwysep, który oddziela go od strefy wypoczynkowej zdominowanej przez zawsze włączony telewizor Panasonic, zawsze dostrojony do wiadomości lub sportu. Antyczne pionowe pianino jest ułożone wysoko i wystarczająco głęboko z książkami, aby pochłonąć każdego czytelnika przez dekadę. Nad fortepianem wisi duży portret Ralpha Steadmana „Belinda” —bogini dziwek Polo., Na innej ścianie pokrytej politycznymi guzikami wisi sztandar Che Guevary zdobyty podczas ostatniej wyprawy Thompsona na Kubę. Na ladzie siedzi Maszyna do pisania IBM Selectric-komputer Macintosh ustawiony jest w biurze w tylnym skrzydle domu.

najbardziej uderzającą rzeczą w domu Thompsona jest to, że nie jest to dziwność, którą zauważa się najpierw: są to słowa., Są wszędzie—pisane odręcznie jego eleganckim napisem, głównie w blaknącym czerwonym ostrzu na śnieżycy kawałków papieru, które świętują każdą ścianę i powierzchnię: przyklejone do eleganckiej czarnej skórzanej lodówki, przyklejone do gigantycznego telewizora, przyklejone do abażurów; wyryte przez innych na oprawionych zdjęciach z liniami w stylu: „dla Huntera, który widział nie tylko strach i wstręt, ale nadzieję i radość w ’72—George McGovern”; wpisane w IBM Selectric na ryzach oryginałów i kopii w grubych teczkach z Manili, które ślizgają się w stosy z każdego Lady i blat stołu; i odnotowane w wielu rękach i tuszach po niekończącym się rozmyciu stron.,

Thompson wyciąga swoją dużą ramę z ergonomicznie poprawnego fotela biurowego skierowanego do telewizora i drwi łaskawie, aby podać serdeczny uścisk dłoni lub pocałunek każdemu rozmówcy w zależności od płci, wszystko z łatwym wysiłkiem i nieoczekiwanie starym sposobem, który w jakiś sposób podkreśla, kto jest odpowiedzialny.

•

rozmawialiśmy z Thompsonem przez dwanaście godzin., To nie było nic niezwykłego dla gospodarza: Owl Farm działa jak osiemnastowieczny salon, gdzie ludzie ze wszystkich środowisk gromadzą się w małych godzinach, aby bezpłatnie wymieniać się wszystkim, od fizyki teoretycznej po lokalne prawa wodne, w zależności od tego, kto tam jest. Walter Isaacson, redaktor naczelny Time, był obecny podczas części tego wywiadu, podobnie jak stały strumień przyjaciół., Biorąc pod uwagę bardzo późne godziny, które trzyma Thompson, wypada, że najbardziej widoczny cytat w pokoju, w ręce Thompsona, skręca ostatnią linijkę wiersza Dylana Thomasa „Do Not go Gentle into That Good Night”: „Rage, rage against the coming of the light.”

przez większość pół dnia, kiedy rozmawialiśmy, Thompson siedział na swoim stanowisku dowodzenia, paląc czerwone wydmy przez niemiecki filtr papierosowy ze złotą końcówką i kołysając się tam iz powrotem na obrotowym krześle. Za osobowością Sui generis Thompsona kryje się trenerski humorysta z ostrą wrażliwością moralną., Jego wyolbrzymiony styl może przeciwstawiać się łatwej kategoryzacji, ale długa autopsja po śmierci amerykańskiego snu umieszcza go wśród najbardziej ekscytujących pisarzy XX wieku. Komiksowa dzikość jego najlepszych prac będzie nadal elektryzować czytelników dla przyszłych pokoleń.

•

. . ., Ukradłem więcej cytatów i myśli i czysto eleganckich małych wybuchów pisania z Księgi Objawienia niż z czegokolwiek innego w języku angielskim—i to nie dlatego, że jestem biblistą lub z powodu jakiejkolwiek wiary religijnej, ale dlatego, że kocham dziką moc języka i czystość szaleństwa, które rządzi nim i sprawia, że muzyka.

HUNTER S. THOMPSON

cóż, chęć i konieczność to dwie różne rzeczy. Początkowo nie myślałem o pisaniu jako rozwiązaniu moich problemów. Ale miałem dobre podstawy w literaturze w liceum., Kończyliśmy szkołę i poszliśmy do kawiarni na Bardstown Road, gdzie piliśmy piwo, czytaliśmy i omawialiśmy przypowieść Platona o jaskini. Mieliśmy w mieście Towarzystwo Literackie, Ateneum; spotkaliśmy się w płaszczu i krawacie w sobotnie wieczory. Nie dostosowałem się zbyt dobrze do społeczeństwa—byłem w więzieniu w noc ukończenia szkoły średniej—ale nauczyłem się w wieku piętnastu lat, że aby przetrwać, musisz znaleźć jedyną rzecz, którą możesz zrobić lepiej niż ktokolwiek inny . . . przynajmniej tak było w moim przypadku. Domyśliłem się tego wcześniej. To było pisanie. To był kamień w mojej skarpecie. Łatwiejsze niż algebra., Zawsze była to praca, ale zawsze była to praca warta zachodu. Byłem zafascynowany widząc mój bylin w druku. To był pośpiech. Nadal jest.

kiedy dotarłem do Sił Powietrznych, pisanie wyciągnęło mnie z kłopotów. Zostałem przydzielony do szkolenia pilotów w Eglin Air Force Base w pobliżu Pensacola na północno-zachodniej Florydzie, ale zostałem przeniesiony do elektroniki . . . zaawansowana, bardzo intensywna, ośmiomiesięczna szkoła z bystrzakami . . . Podobało mi się, ale chciałem wrócić do szkolenia pilotów. Poza tym, boję się elektryczności. Pewnego dnia poszedłem do podstawowego Biura Edukacji i zapisałem się na zajęcia na Florydzie., Dobrze dogadywałam się z facetem o imieniu Ed i zapytałam go o możliwości literackie. Zapytał mnie, czy Wiem coś o sporcie, a ja powiedziałem, że byłem redaktorem mojej szkolnej gazety. Powiedział: „Cóż, możemy mieć szczęście.”Okazało się, że redaktor sportowy gazety bazowej, Sierżant sztabowy, został aresztowany w Pensacola i wsadzony do więzienia za publiczne pijaństwo, Sikanie na bok budynku; to był trzeci raz i nie chcieli go wypuścić.

więc poszedłem do biblioteki bazy i znalazłem trzy książki o dziennikarstwie. Czytałam je, aż się zamknęły., Podstawy dziennikarstwa. Dowiedziałem się o nagłówkach, tropach: kto, kiedy, co, gdzie, tego typu rzeczy. Ledwo spałem tamtej nocy. To był mój bilet do jazdy, mój bilet do wydostania się z tego cholernego miejsca. Więc zacząłem jako redaktor. Rany, co za radość. Pisałem długie opowieści o ryżu Grantland. Redaktor sportowy mojego rodzinnego Louisville Courier Journal zawsze miał kolumnę, po lewej stronie strony. Więc zacząłem kolumnę.

w drugim tygodniu miałem wszystko w dół. Mogę pracować w nocy. Nosiłem cywilne ubrania, pracowałem poza bazą, nie miałem godzin, ale pracowałem bez przerwy., Pisałem nie tylko do gazety podstawowej, Kuriera dowodzenia, ale także do lokalnej gazety, wiadomości o Placu Zabaw. Umieszczałem rzeczy w lokalnej gazecie, których nie mogłem umieścić w bazie. Naprawdę podżegające gówno. Pisałem dla biuletynu wrestlingu. Siły Powietrzne bardzo się o to wściekły. Ciągle robiłem rzeczy, które łamały przepisy. Napisałem krytyczną kolumnę o tym, jak Arthur Godfrey, który został zaproszony do bazy, aby być mistrzem ceremonii na pokazie siły ognia, został przyłapany za strzelanie do zwierząt z powietrza na Alasce., Dowódca bazy powiedział mi: „cholera, synu, dlaczego musiałeś tak pisać o Arthurze Godfreyu?”

Kiedy odszedłem z Sił Powietrznych wiedziałem, że dam sobie radę jako dziennikarz. Więc poszedłem ubiegać się o pracę w Sports Illustrated. Miałam wycinki, napisy i myślałam, że to magia . . . mój paszport. Dyrektor personalny śmiał się ze mnie. Powiedziałem: „chwileczkę. Byłem redaktorem sportowym przez dwie gazety.”Powiedział mi, że ich pisarze byli oceniani nie po pracy, którą wykonali, ale gdzie to zrobili. Powiedział: „wszyscy nasi pisarze są laureatami Nagrody Pulitzera Z New York Times., To piekielne miejsce na początek. Wyjdź na odludzie i popraw się.”

byłem w szoku. W końcu złamałem historię Barta Starra.

ankieter

Co to było?

THOMPSON

w Eglin Air Force Base zawsze mieliśmy świetne drużyny piłkarskie. Orły. Drużyn mistrzowskich. Moglibyśmy pobić Uniwersytet Wirginii. Nasz ptak-pułkownik Sparks nie był zwykłym yo-yo trenerem. Zwerbowaliśmy. Mieliśmy tych wspaniałych graczy, którzy służyli w wojsku w ROTC. Zeke Bratkowski, rozgrywający z Green Bay. Mieliśmy Maxa McGee z Packers., Brutalny, dziki, wspaniały pijak. Na początku sezonu McGee zdezerterował, pojawił się na obozie w Green Bay i nigdy nie wrócił. Obwiniono mnie za jego odejście. Słońce wypadło z firmamentu. Potem przyszła wieść, że dorwiemy Barta Starra, All-American z Alabamy. Orły ruszyły! Ale potem wszedł Sierżant sztabowy z naprzeciwka i powiedział: „Mam dla Ciebie straszną historię. Bart Starr nie przyjdzie.”Udało mi się włamać do biura i wyjąć jego akta. Wydrukowałem rozkaz, który pokazał, że został wypisany z medycyny. Bardzo poważny przeciek.,

historia Barta Starra nie wystarczyła, by zaimponować Sports Illustrated?

THOMPSON

„Więc stałem się rodzajem kopiarza.

ankieter

w końcu wylądowałeś w San Francisco. Wraz z publikacją w 1967 roku „Hell' S Angels”, twoje życie musiało się odbić w górę.

THOMPSON

nagle wydałem książkę. W tym czasie miałem dwadzieścia dziewięć lat i nie mogłem nawet znaleźć pracy jako kierowca taksówki w San Francisco, a tym bardziej pisania., Jasne, pisałem ważne artykuły dla narodu i obserwatora, ale tylko kilku dobrych dziennikarzy naprawdę znało mój bylin. Książka umożliwiła mi zakup zupełnie nowego BSA 650 Lightning, najszybszego motocykla jaki kiedykolwiek testował magazyn Hot Rod. Potwierdziło to wszystko, nad czym pracowałem. Gdyby Hell ' S Angels się nie stało, nigdy nie byłbym w stanie napisać strachu i wstrętu w Las Vegas, czy cokolwiek innego. Być w stanie zarobić na życie jako niezależny pisarz w tym kraju jest cholernie trudne; jest bardzo niewielu ludzi, którzy mogą to zrobić., Piekielne Anioły nagle dowiodły mi, że, Święty Jezu, mogę to zrobić. Wiedziałem, że jestem dobrym dziennikarzem. Wiedziałem, że jestem dobrym pisarzem, ale czułem się, jakbym przechodził przez drzwi, gdy się zamykały.

rozmówca

czy w czasie, gdy na scenie San Francisco panował przypływ kreatywnej energii, kontaktował się pan z innymi pisarzami, czy też był pan pod wpływem innych pisarzy?

THOMPSON

Ken Kesey dla jednego. Jego powieści jeden przeleciał nad kukułczym gniazdem i czasami świetny pomysł miał na mnie dość duży wpływ. Podziwiałem go., Pewnego dnia poszedłem do stacji telewizyjnej, aby zrobić okrągły stół z innymi pisarzami, takimi jak Kay Boyle, I Kesey tam był. Potem poszliśmy po drugiej stronie ulicy do lokalnej tawerny i wypiliśmy razem kilka piw. Powiedziałam mu o aniołach, z którymi planowałam spotkać się później tego dnia, I powiedziałam: „może pójdziesz ze mną?”Powiedział:” Whoa, chciałbym poznać tych facetów.”Potem mam wątpliwości, bo to nigdy nie jest dobry pomysł, aby zabrać obcych ze sobą na spotkanie Aniołów. Ale pomyślałem, że to Ken Kesey, więc spróbuję., Pod koniec nocy Kesey zaprosił ich wszystkich do La Honda, jego woodsy retreat pod San Francisco. Był to czas ekstremalnych turbulencji-zamieszek w Berkeley. Zawsze był atakowany przez policję—dzień w dzień, więc La Honda była jak strefa wojny. Ale miał tam sporo tłumu Literackiego, intelektualnego, ludzi ze Stanford, odwiedzających redaktorów i Hell ' S Angels. Miejsce Kesey ' a było prawdziwym wirem kulturowym.