Leonardo da Vinci napisał większość swoich osobistych notatek w lustrze, używając tylko standardowego pisania, jeśli zamierzał, aby jego teksty były czytane przez innych. Cel tej praktyki Leonarda pozostaje nieznany, choć sugerowano kilka możliwych przyczyn. Na przykład pisanie lewą ręką od lewej do prawej byłoby niechlujne, ponieważ tusz właśnie odłożony rozmazywałby się, gdy jego ręka przesuwała się po nim., Pisanie od tyłu zapobiegłoby takiemu rozmazaniu. Alternatywną teorią jest to, że proces obracania obiektu językowego w pamięci przed ustawieniem go na papier i obracania go przed odczytaniem z powrotem jest metodą uczenia się wzmacniającego. Z tej teorii wynika, że użycie pisma boustrofedonicznego, zwłaszcza w kodach publicznych, może mieć na celu lepsze przypomnienie tekstu w czytelniku.

Matteo Zaccolini mógł napisać swój oryginalny czterotomowy Traktat o optyce, kolorze i perspektywie na początku XVII wieku w lustrzanym skrypcie.,

teksty obrazkowe znane również jako kaligramy ułożone w symetrii lustrzanej były popularne w Imperium Osmańskim w XVIII i XIX wieku wśród zakonu Bektaszów, gdzie często nosiły mistyczne skojarzenia. Początki tej lustrzanej tradycji pisania mogą datować się na okres przedislamski w inskrypcjach skalnych zachodniego Półwyspu Arabskiego., Ostatnie badania, które ujawniły najstarsze przykłady pisma lustrzanego w języku greckim, wskazują na wczesne pojawienie się napisów lustrzanych do późnego starożytności, w szczególności do Syrii-Palestyny, Egiptu i Konstantynopola. W sztuce Islamskiej Kaligrafia lustrzana jest znana jako muthanna lub musenna.

Peep show obrazy pokazane w zograscope mają nagłówki w pisaniu lustrzanym.