niemiecki system emerytalny powstał dopiero w 1889 roku, kiedy to zapewniał osobom powyżej 70 roku życia. Oczywiście średnia długość życia w tamtych czasach była niższa niż obecnie, więc rząd niemiecki nie płacił prawie tak dużo, jak przeciętny rząd na państwowe emerytury w czasach nowożytnych. W rzeczywistości za wyborem wieku krył się pewien stopień cynizmu. To była średnia długość życia w Niemczech w tym czasie tak wyraźnie, że rząd chciał zaoszczędzić pieniądze, podczas gdy wydaje się dać do opinii publicznej., System zapewniał również świadczenia z tytułu inwalidztwa i emerytury składkowej.

Kiedy powstał system emerytalny, Niemcy dysponowały prawie pełnym zestawem programów ubezpieczeń społecznych; w 1883 r.powstało ubezpieczenie chorobowe, a w 1884 r. program wynagrodzeń pracowników. System został ukończony w 1927 roku wraz z programem ubezpieczenia od bezrobocia.

istnieje mit, że niemiecki system przyjął 65 lat jako wiek emerytalny, bo tyle miał wtedy Bismarck., Stany Zjednoczone szukały inspiracji w Niemczech przy tworzeniu planu Zabezpieczenia Społecznego i sugerują, że Ameryka wybrała 65 jako wiek emerytalny, aby skopiować Niemcy. W rzeczywistości Bismarck miał 74 lata, gdy program został ustanowiony, a 70 był początkowym wiekiem emerytalnym. Wiek został obniżony do 65 lat w 1916 roku i do tego czasu Bismarck był martwy przez prawie dwie dekady.