historia budynku

w 1546 roku Franciszek I, który był wielkim kolekcjonerem sztuki, zrównał ten stary zamek z ziemią i zaczął budować na jego miejscu kolejną rezydencję królewską, Luwr, który był dodawany do prawie każdego późniejszego francuskiego monarchy. Za panowania Franciszka I ukończono jedynie niewielką część obecnego Luwru, pod kierunkiem architekta Pierre ' a Lescota. Ten pierwotny odcinek stanowi dziś południowo-zachodnią część Cour Carrée. W XVII wieku do kompleksu budynków dobudowali go Ludwik XIII i Ludwik XIV., Kardynał de Richelieu, naczelny minister Ludwika XIII, nabył wielkie dzieła sztuki dla króla. Ludwik XIV i jego minister, kardynał Mazarin, nabyli wybitne kolekcje sztuki, w tym Karola I angielskiego. Komitet składający się z architektów Claude Perrault i Louis Le Vau oraz dekorator i malarz Charles Le Brun zaplanował tę część Luwru, która jest znana jako Kolumnada.

Luwr przestał być rezydencją królewską, gdy Ludwik XIV przeniósł swój dwór do Wersalu w 1682 roku. Pomysł wykorzystania Luwru jako publicznego Muzeum narodził się w XVIII wieku., Hrabia D ' Angiviller pomógł zbudować i zaplanować Grande Galerie i kontynuował zdobywanie głównych dzieł sztuki. W 1793 roku rząd rewolucyjny otworzył dla publiczności Musée Central des Arts w Grande Galerie. Pod wodzą Napoleona rozpoczęto budowę Cour Carrée i skrzydła na północy wzdłuż rue de Rivoli. W XIX wieku ukończono dwa główne skrzydła, ich galerie i pawilony rozciągające się na zachód, a za ekspozycję, która je otworzyła, odpowiadał Napoleon III. Ukończony Luwr był rozległym kompleksem budynków tworzących dwa główne czworoboki i otaczających dwa duże dziedzińce.,

The Louvre building complex underwent a major remodeling in the 1980s and ’90s in order to make the old museum more accessible and accommodating to its visitors., W tym celu pod centralnymi dziedzińcami Cour Napoléon i Cour du Carrousel powstał rozległy podziemny kompleks biur, sklepów, przestrzeni wystawowych, magazynów i parkingów, a także audytorium, zajezdnia autobusowa i kawiarnia. Parterowe wejście do tego kompleksu znajdowało się w centrum Cour Napoléon i zostało zwieńczone kontrowersyjną stalowo-szklaną piramidą zaprojektowaną przez amerykańskiego architekta I. M. Pei. Podziemny kompleks obiektów pomocniczych i udogodnień publicznych został otwarty w 1989 roku., W 1993 roku, w 200-lecie istnienia muzeum, otwarto odbudowane skrzydło Richelieu, wcześniej zajmowane przez francuskie Ministerstwo Finansów; po raz pierwszy cały Luwr został przeznaczony na cele muzealne. Nowe skrzydło, również zaprojektowane przez Pei, miało ponad 230 000 stóp kwadratowych (21 368 metrów kwadratowych) powierzchni wystawienniczej, pierwotnie mieszczącej zbiory malarstwa europejskiego, Sztuki Dekoracyjnej i Sztuki Islamskiej. Trzy przeszklone dziedzińce wewnętrzne przedstawiały francuską rzeźbę i starożytne dzieła sztuki asyryjskiej., Powiększająca się Kolekcja Sztuki Islamskiej Muzeum przeniosła się później do własnego skrzydła (otwartego w 2012 roku), dla którego włoscy architekci Mario Bellini i Rudy Ricciotti zamknęli kolejny wewnętrzny dziedziniec pod pofałdowanym złotym dachem ze szkła i stali.