język Python ma wiele podobieństw do Perla, C i Javy. Istnieją jednak pewne wyraźne różnice między językami.

pierwszy program Pythona

uruchamiamy programy w różnych trybach programowania.,

Programowanie w trybie interaktywnym

wywołanie interpretera bez podania pliku skryptu jako parametru wyświetla następujący znak zachęty −

wpisz następujący tekst w znak zachęty Pythona i naciśnij Enter −

>>> print "Hello, Python!"

Jeśli używasz nowej wersji Pythona, musisz użyć instrukcji print z nawiasem jak w print („Hello, Python!”);. Jednak w Pythonie w wersji 2.4.,3, daje to następujący wynik −

Hello, Python!

Programowanie w trybie skryptowym

wywołanie interpretera z parametrem skryptu rozpoczyna wykonywanie skryptu i trwa aż do jego zakończenia. Po zakończeniu skryptu interpreter nie jest już aktywny.

let us write a simple Python program in a script. Pliki Pythona mają rozszerzenie. py. wpisz następujący kod źródłowy w test.py file −

print "Hello, Python!"

Zakładamy, że w zmiennej PATH ustawiony jest interpreter Pythona., Teraz spróbuj uruchomić ten program w następujący sposób −

$ python test.py

daje to następujący wynik −

Hello, Python!

spróbujmy w inny sposób wykonać skrypt Pythona. Oto zmodyfikowany test.py file −

#!/usr/bin/pythonprint "Hello, Python!"

Zakładamy, że masz dostępny interpreter Pythona w katalogu /usr/bin., Teraz spróbuj uruchomić ten program w następujący sposób −

$ chmod +x test.py # This is to make file executable$./test.py

daje to następujący wynik −

Hello, Python!

identyfikatory Pythona

identyfikator Pythona jest nazwą używaną do identyfikacji zmiennej, funkcji, klasy, modułu lub innego obiektu. Identyfikator zaczyna się od litery od A do Z LUB od A do Z lub podkreślenia ( _ ), po którym następuje zero lub więcej liter, podkreślenia i cyfr (0 do 9).

Python nie zezwala na znaki interpunkcyjne, takie jak@, $ i % wewnątrz identyfikatorów. Python jest językiem programowania uwzględniającym wielkość liter., Tak więc Manpower i manpower są dwoma różnymi identyfikatorami w Pythonie.

oto konwencje nazewnictwa dla identyfikatorów Pythona −

• nazwy klas zaczynają się wielką literą. Wszystkie inne identyfikatory zaczynają się od małej litery.

• Rozpoczynanie identyfikatora z pojedynczym głównym podkreśleniem oznacza, że identyfikator jest prywatny.

• Rozpoczynanie identyfikatora z dwoma wiodącymi podkreślnikami oznacza silnie prywatny identyfikator.

• Jeśli identyfikator kończy się również dwoma końcowymi podkreślnikami, identyfikator jest nazwą specjalną zdefiniowaną w języku.,

słowa zarezerwowane

poniższa lista pokazuje słowa kluczowe Pythona. Są to słowa zarezerwowane i nie można ich używać jako stałych lub zmiennych ani żadnych innych nazw identyfikatorów. Wszystkie słowa kluczowe Pythona zawierają tylko małe litery.,

break for pass class from print continue global raise def if return del import try elif in while else is with except lambda yield

Lines and Indentation

Python provides no braces to indicate blocks of code for class and function definitions or flow control., Bloki kodu są oznaczone wcięciami linii, które są sztywno egzekwowane.

Liczba spacji w wcięciu jest zmienna, ale wszystkie polecenia w bloku muszą być wcięte w tę samą ilość. Na przykład −

if True: print "True"else: print "False"

jednak następujący blok generuje błąd −

if True:print "Answer"print "True"else:print "Answer"print "False"

Tak więc w Pythonie wszystkie ciągłe linie wcięte z taką samą liczbą spacji tworzą blok. Poniższy przykład zawiera różne bloki instrukcji −

uwaga-nie próbuj zrozumieć logiki w tym momencie., Po prostu upewnij się, że zrozumiałeś różne bloki, nawet jeśli są one bez szelek.

instrukcje Wielowierszowe

w Pythonie zwykle kończą się nową linią. Python pozwala jednak na użycie znaku kontynuacji linii ( \ ) oznaczającego, że linia powinna być kontynuowana. Na przykład –

total = item_one + \ item_two + \ item_three

polecenia zawarte w nawiasach , {}, or () nie muszą używać znaku kontynuacji wiersza. Na przykład −

days = 

cudzysłów w Pythonie

potrójne cudzysłowy są używane do rozciągania łańcucha na wiele linii., Na przykład, wszystkie poniższe elementy są zgodne z prawem-

word = 'word'sentence = "This is a sentence."paragraph = """This is a paragraph. It ismade up of multiple lines and sentences."""

komentarze w Pythonie

znak skrótu ( # ), który nie znajduje się wewnątrz literału rozpoczyna komentarz. Wszystkie znaki PO # i aż do końca linii fizycznej są częścią komentarza, a interpreter Pythona je ignoruje.,

#!/usr/bin/python# First commentprint "Hello, Python!" # second comment

daje to następujący wynik −

Hello, Python!

możesz wpisać komentarz do tej samej linii po instrukcji lub wyrażeniu −

name = "Madisetti" # This is again comment

Możesz komentować wiele linii w następujący sposób −

iv id

następujący potrójnie cytowany ciąg jest również ignorowany przez interpreter Pythona i może być używany jako komentarz wielowierszowy:

'''This is a multilinecomment.'''

używanie pustych linii

linia zawierająca tylko białe znaki, prawdopodobnie z komentarzem, jest znana jako pusta linia i Python całkowicie ją ignoruje.,

w interaktywnej sesji interpretera musisz wprowadzić pustą fizyczną linię, aby zakończyć wielowierszową instrukcję.

oczekiwanie na użytkownika

następująca linia programu wyświetla znak zachęty, instrukcję „naciśnij klawisz enter, aby wyjść” i czeka, aż użytkownik podejmie działanie −

#!/usr/bin/pythonraw_input("\n\nPress the enter key to exit.")

tutaj „\n\n” służy do utworzenia dwóch nowych linii przed wyświetlaniem rzeczywistej linii. Po naciśnięciu klawisza program się kończy. Jest to dobry trik, aby utrzymać otwarte okno konsoli, dopóki użytkownik nie skończy z aplikacją.,

wiele poleceń w jednej linii

średnik ( ; ) pozwala na wiele poleceń w jednej linii, ponieważ żadne z poleceń nie uruchamia nowego bloku kodu. Oto przykładowy wycinek używając średnika −

import sys; x = 'foo'; sys.stdout.write(x + '\n')

wiele grup poleceń jako Suites

Grupa pojedynczych poleceń, które tworzą pojedynczy blok kodu, nazywa się suites w Pythonie. Polecenia złożone lub złożone, takie jak if, while, def i class wymagają linii nagłówka i pakietu.,

linie nagłówka rozpoczynają polecenie (od słowa kluczowego) i kończą się dwukropkiem (:), a po nich następuje jedna lub więcej linii tworzących pakiet. Na przykład −

if expression : suiteelif expression : suite else : suite

argumenty wiersza poleceń

wiele programów można uruchomić, aby dostarczyć podstawowych informacji o tym, jak powinny być uruchamiane. Python pozwala ci to zrobić za pomocą-h –

Możesz również zaprogramować swój skrypt w taki sposób, aby akceptował różne opcje. Argumenty wiersza poleceń są zaawansowanym tematem i powinny zostać przestudiowane nieco później, gdy przejdziesz przez resztę koncepcji Pythona.,